در این گزارش به بررسی بازیگرانی که جشنواره فیلم فجر سبب تغییر مسیر بازیگریشان شد و بازیگرانی که برای اولینبار در جشنواره فیلم فجر دیده شدند؛ پرداخته شد. بازیگران دیگری نیز هستند که در جشنواره فیلم فجر طی سالیان مختلف برگزاری این رویداد سینمایی شناختهتر شدند.
ساخت «تکیه دولت» چهار سال طول کشید؛ سرمایه عظیمی برد و هفتاد سال سرپا ماند تا اینکه در نهایت تخریبش کردند. حالا از آن بنای عظیم تنها چند عکس و نقاشی به جا مانده است.
پیامد هفت اجرای پارسا پیروزفر همانا توانمندیاش در ارائه کمدی را بر ما اثبات کرده و حتی در ارائه فضای تراژدی نیز به تنهایی قابلیت خود را نشان داده است اما در تلفیق و آمیزش این دو هنوز باید که بیاموزد و سختگیرانهتر در این بازنمایی آثارش را به صحنه بیاورد.
یک قرن از راهاندازی تئاتر نصر تهران میگذرد؛ سالن نمایشی که امروز جزو معدود یادگارهای تئاتری خیابان لالهزار است. نصر، روزهای پرفراز و نشیبی را در این چند دهه سپری کرده؛ رویدادها و حوادثی که شنیدن آنها از زبان هنرمندانی که خود در این مکان حضور داشتند، خالی از لطف نیست.
«نامبرده» اصغر دشتی غافلگیری سال ۹۷ تئاتر ایران در حوزه اجرا بود، نمایشی که با وجود مختصات و وضعیت ایرانشهر به فروش خوبی رسید؛ اما چه چیز این نمایش میتواند غافلگیرکننده باشد.
«فراخوان جشنواره تئاتر خوزستان در سال 98»، «ششمین جشنواره تئاتر کلاسی خلّاق فراخوان داد»، «فراخوان جشنواره تئاتر مطهر» و.... اینها نمونههای انگشتشمار جشنوارههای تئاتری هستند که در کنار دهها جشنواره دیگر فهرست بلندبالایی را تشکیل میدهند. این در حالی است که بخش تئاتر ازجمله حوزههایی است که همواره هنرمندانش از مشکلات ساختاری و بویژه کمبود بودجه برای تولید آثارشان شکایت داشتهاند و این مشکل را در تناقض آشکار با تعدد جشنوارههای تئاتری در سراسر کشور ارزیابی میکنند.
تعدادی از هنرمندان و مدیران تئاتری در سال ۹۷ حضور تأثیرگذاری بر این حوزه داشتند و میتوان آنها را بهعنوان چهره شاخص سال گذشته معرفی کرد.
آنچه به عنوان لابیگری در کانون تئاترخیابانی عنوان میشود وضعیتی معکوس دارد, چرا که لابی توسط سطوح پایینی برای زمین زدن سطوح بالایی کانون رخ میدهد.
نمایش «هفت شهر عشق» با اینکه با جنجالها و هیاهوهایی در فضای مجازی کارش را شروع کرد؛ اما شواهد نشان میدهد این نمایش توانایی فروش ۲۵۰۰ صندلی هتل اسپیناس پالاس را ندارد.
در جريان برپايي سيوهفتمين جشنواره بينالمللي تئاتر فجر، چهار جلسه نشست با عنوان «سلسله نشستهاي پژوهشي تاريخ شفاهي تئاتر ايران بعد از انقلاب» برگزار شد كه طي آن تعدادي از مديران و دستاندركاران تئاتر ايران در برهههاي متفاوت دهه 60، 70، 80 و 90 به بيان شرايط و وضعيت حاكم بر سالهاي فعاليت خود پرداختند.
جشنواره سی و هفتم تئاتر فجر در حالی به پایان رسیده است که میتوان با کمی فاصله گرفتن از آن مزایا و معایبش را برشمرد.
جشنواره بینالمللی تئاتر فجر دوره سی و هفتم خود را سپری کرد؛ جشنوارهای که به زعم اهالی تئاتر از هیجان و تأثیرگذاری تهی شده و نیازمند تغییر ساختار است.
امسال در سیو هفتمین جشنواره بینالمللی تئاتر فجر، کارگردانهایی از نسل جوان اولین حضور خود را در این جشنواره تجربه میکنند؛ که در این گزارش آنها را مورد بررسی قرار میدهیم.
فضای پیرامون تئاتر شهر که قرار بود با آغاز سی و هفتمین جشنواره بینالمللی تئاتر شهر ساماندهی شود، با فضاسازی انجام شده بیش از پیش در خدمت دستفروشان قرار گرفته است
فهرست نمایشهای راهیافته به جشنواره بینالمللی تئاتر فجر نشاندهنده حضور بسیاری از نویسندگان جوان کشور در این دوره از جشنواره است.
سی و هفتمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر در بخشهای مختلف خود میزبان چهرهها و کارگردانهای شناخته شده تئاتر ایران از نسلهای مختلف است، که آثار خود را در این دوره از جشنواره به صحنه میبرند.
هنر پس از انقلاب، همواره مامنی برای آسیبشناسی جریانات مختلف شاخههای متعدد آن و البته مقایسه آماری با سالهای پیش از انقلاب بوده است. اگرچه نمیتوان از ارتقای شاخصههای کیفی هنر پس از انقلاب به نسبت روزگار پیش از انقلاب غافل ماند اما باید پذیرفت که در سالهای اخیر، بسیاری از شاخههای هنر، دستخوش ناملایماتی شدند که صدای اعتراض فعالان آن عرصه را بلند کرده است.
شناسایی دسته بندی های آثاری که در دوره های مختلف جشنواره تئاتر فجر فرصت ارائه و بروز می یابند، می تواند ارتباط معناداری با کم و کیف تولیدات تئاتری از یک سو، همچنین با ارزش گذاری های هیات های انتخاب جشنواره را از سوی دیگر برقرار کند.
ارزیابی ۳۶ دوره جشنواره تئاتر فجر نشان میدهد مرحوم سعید کشنفلاح با ۲۰ فرصت داوری و ارزیابی آثار مؤثرترین شخصیت جشنواره فجر در تمام ادوار بوده است.
مسئله تالیف و ترجمه همواره از مسائل مهم عرصه ادبیات نمایشی و تئاتر بوده و طی سالهای گذشته تاثیر بسزایی در کیفیت آثار نمایشی روی صحنه داشته است. اتفاقی که سویههای مختلفی از جمله نبود نویسندگان خوب، بی اعتنایی ناشران به نویسندگان مستعد و جوان و همچنین اقبال کارگردان به آثار غربی را شامل می شود.
"سیاه بازی" یکی از انواع نمایشهای شادی آور است که در آن از زبان بازیگر "سیاه " که پرسوناژی خاص تلقی میشود، با رویکردی انتقادی و طنزآمیز به موضوعات اجتماعی، سیاسی، عاطفی و حتی تاریخی پرداخته میشود، " سیاه " در نمایش سیاه بازی یا رو حوضی، به عنوان پرسوناژ تابع تعریف میشود؛ زیرا سیاه بودن او چندان مورد سؤال قرار نمیگیرد و به صورت قاعدهای پذیرفته شده است و او پرسوناژی خود مختار است که ظرفیت نمایش سیاه بازی را بسیار بالا میبرد و به جرأت میتوان گفت همه بن مایههای موضوعی زندگی ایرانی، با ظرافتها و برداشتهای خاص او و با شور و نشاط بسیار، آنالیز و تحلیل میشوند.