روند «تئاتر خصوصی» در اکثر اوقات دستاورد ویژه‌ای برای تئاتر ایران به همراه نداشته غیر از بالا رفتن بهای بلیت تئاتر و پایین آمدن سطح کیفی آثار؛ روندی که همچنان ادامه دارد.
آرش فلاحت پیشه بازیگر تئاتر گفت: امروز هنرجویان نوپا خیلی سهل و آسان با یک اجرا سر صحنه می‌روند و ۸ میلیون هم دستمزد می‌گیرند.
امروز شاهد موج جدیدی از مخاطب تئاتر در سالن‌های نمایشی هستیم که به دنبال سلفی گرفتن با بازیگران یا خوانندگان مورد علاقه‌شان هستند. اینجا این سوال به ذهن متبادر می‌شود که آیا عرصه نمایش سطحی شده یا اینکه سطح سلیقه مخاطب نزول کرده است؟!
تا زمانی که تعریف درست و دقیقی برای مفهوم تهیه‌کننده در تئاتر وجود نداشته باشد، نمی‌توان انتظار داشت که یک تهیه‌کننده به وظایف خود آگاه باشد و حتی گروه اجرایی یک نمایش بدانند، قرار است این فرد چه مسئولیتی را در گروه برعهده بگیرد و چگونه می‌تواند به رشد اقتصادی اثرشان کمک کند. تعریف درست آن نیازمند آموزه‌های آکادمیک، پژوهش و بررسی درباره فعالیت شرکت‌های بزرگ تئاتری (که هنوز در ایران شکل نگرفته) و تهیه‌کنندگان معتبری است که در تئاتر غرب فعال هستند، در حالی که تاکنون دوره آموزشی تهیه‌کنندگی تئاتر در ایران به طور رسمی برگزار نشده است.
پیام دهکردی، بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون گفت: هنوز هم منتقد نمایش‌های لاکچری هستم و تمام‌قد دفاع می‌کنم که کار «جنایات و مکافات» لاکچری نیست.
هادی عامل می‌گوید: جریان غلط تئاتر خصوصی منجر به حضور سلبریتی‌ها و در نتیجه تئاترهای لاکچری شد.
در حالی که مدیرکل هنرهای نمایشی پیش‌تر از تلاش برای تنظیم سازوکاری جهت تعیین قیمت بلیت تئاترها خبر داده بود، اما مشخص است هنوز اقدامی جدی دراین باره رخ نداده چرا که قیمت بلیت نمایش تازه رضا ثروتی در تالار وحدت مخاطبان زیادی را از دیدن این اثر ناامید کرده است.
آراز بارسقیان، نویسنده و کارگردان تئاتر اظهار داشت: زیرساخت‌های تئاتر امروز ما دچار مشکل است. نمایش‌های لاکچری عناصری پوچ و تهی دارند و صفر تا صد آن‌ها کپی‌برداری است.
سال گذشته و با پر رنگ شدن موضوع قیمت بلیت چند نمایش، شهرام کرمی از تشکیل شورایی فنی برای تدوین آئین‌نامه نرخ‌گذاری قیمت بلیت تئاتر خبر داد؛ پس از گذشت حدود هفت ماه سرنوشت این آئین‌نامه را پیگیری کرده و علاوه بر مدیرکل هنرهای نمایشی، با مدیرعامل خانه تئاتر و همچنین عباس جمالی که آغازگر طرح پرسشگری پیرامون شفافیت منابع مالی سرمایه‌گذاری‌های تئاترهای موسوم به لاکچری بود، گفتگو کرده‌ایم.
نمایش «هفت شهر عشق» با اینکه با جنجال‌ها و هیاهوهایی در فضای مجازی کارش را شروع کرد؛ اما شواهد نشان می‌دهد این نمایش توانایی فروش ۲۵۰۰ صندلی هتل اسپیناس پالاس را ندارد.
یکی از مدیران فرهنگی در حالی برای سودآوری نمایش‌هایش برای تئاتری‌ها اتفاقات ناگواری رقم زده است که حتی پس از انتقاد دادستان تهران از نمایش اخیر وی، هیچ اقدامی از سوی ارشاد رخ نداده است.
وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در جمع خبرنگاران درباره سرانجام پیگیری نظارت بر تئاترهای لاکچری و بلیت‌های گران در این حوزه تأکید کرد که قائل به ورود مستقیم دولت به این حوزه نیست.
هنوز بازار قیمت‌گذاری بالای بلیت تئاترها داغ است و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و مجموعه مدیریت تئاتری آن همچنان بر این موضوع نظارتی ندارند.
متأسفانه هیچ‌کسی کمک به تئاتر اندیشه را وظیفه خود نمی‌داند... این شکل تولید تئاتر مناسبات کلی تئاتر را به هم می‌زند! چرا؟ چون از این به بعد هیچ‌کسی قادر به پرداخت دستمزدهایی این‌چنینی به بازیگران و عوامل نیست. پس اگر تئاتر پول داشته باشد و پول، خب موفق خواهد شد و چنانچه به‌جای پول اندیشه وجود داشته باشد، آن را به پشیزی نمی‌خرند. چرا؟ چون قشر لوکس و لاکچری فرصتی برای اندیشه در زمان‌بندی خود ندارد! او خلق شده که تفریح کند و خوش بگذراند و دیگران را تحقیر کند و هنر را به تمسخر و تملک خود درآورد.
سیدعباس صالحی تئاتر لاکچری را تیر خلاص به این هنر دانست.
