این غم‌انگیز است که می‌بینیم منتقدان جوان به چه آسانی و به چه شدتی می‌توانند فریب بخورند و یک بچه تأثیر فوق‌العاده‌ای می‌تواند بر تمامی یک نسل داشته باشد.
رائول والش خیلی میانه‌ای با رسانه‌ها نداشت. نقدها و مقاله‌هایی که درباره‌اش منتشر می‌شد را جدی نمی‌گرفت و مثل اغلب استادهای سینمای کلاسیک، با فروتنی ذاتی خودش را یک سرگرمی‌ساز می‌دانست. گفت‌وگویی که پیش رو دارید گزیده‌ای از مصاحبه‌ای است که جیمز چایلد در ۱۹۷۳ با رائول والش انجام داد و به ترجمه حسین مجتهد‌زاده در شماره نهم ماهنامه سینما ۵۳ (خرداد و تیر۱۳۵۳) منتشر شد.
نخستین نکته‌ای که در مورد رائول والش به چشم می‌آید تداوم حیرت‌انگیز اوست؛ فیلمسازی که با تمام‌شدن، بیگانه بود. در طول بیش از نیم‌قرن، بیش از ۱۰۰فیلم را کارگردانی کرد. از معدود کارگردان‌های دوره صامت (او محضر گریفیث را هم درک کرده بود) که آمدن صدا به سینما، محوش نکرد بلکه آثارش را غنی‌تر کرد.
