نمایش «سوگلی» از روز یکشنبه ۸ دی در مجموعه تماشاخانه دیوار چهارم روی صحنه می رود.
سی و دومین دوره جوایز فیلم اروپا جایزه اصلی خود را به «سوگلی» ساخته یورگوس لانتیموس داد.
قرار‌گرفتن زنان در رأس حوادث واقعي فيلم که در دربار سلطنتي قرن هجدهم مي‌گذرد، قدم بزرگي در اقتدار زنانگي در دوران مورد بحث محسوب مي‌شود؛ موضوعي که به شکلي معکوس در خوانشي مخالف، در خدمت سينماي «پدرسالار» قرار مي‌گيرد. سينمايي که زنان در آن به شکل سوژه/ابژه‌هايي روسپي نمايانده مي‌شوند، شيوه‌اي است که همواره سينماي پدرسالار در بازنمایي تصوير زنان در پيش مي‌گيرد.
لانتيموس مي‌گويد زماني كه روي پروژه‌اي كار مي‌كند هرگز به بازيگر معيني فكر نمي‌كند: «نمي‌خواهم چنين چيزي من را محدود كند و اصلا خبر نداري اين بازيگري كه در ذهنت داري، در دسترس هست يا نه.» حين تمرين‌هاي عجيب و غريب و خواندن فيلمنامه «سوگلي»، لانتيموس درخواست انجام كارهايي تجربي را از بازيگرانش داشت. اِما استون طي نشست پرسش و پاسخي كه در جشنواره تلوريد برگزار شد، در اين باره گفته بود: «در آخر تمرين‌ها، خط به خط فيلمنامه را از حفظ بوديم چون كلمات را بارها و بارها بدون اينكه معنا و مفهوم‌شان را بدانيم، تكرار كرده بوديم.
سينماي لانتيموس هميشه آن قدر عجيب و غريب بوده و آنچنان با مرز واقعي/ناواقعي و آگاهي تماشاگر بازي كرده است كه نمي‌شد لانتيموس را در قامت يك تصويرگر پرتره تصور كرد؛ پرتره‌اي كه احتمالا قرار است تاريخ نعل‌به‌نعل يك ملكه قرن هجدمي بريتانيا را براي ما با يك فرمت سينمايي استاندارد روايت كند. اما لانتيموس در «سوگلي» نه به لحاظ فرمي از آثار قبلي‌اش فاصله گرفته و نه از پروژه‌اي كه در چهار فيلم قبل‌تر پي گرفته بود، دور شده است. با تساهل مي‌توان گفت كه در همه آثار پيشين لانتيموس دو مولفه مهم وجود دارد، يكي جهان‌هاي آلترناتيو و ديگري مناسبات قدرت.
در حالی که تعدادی از پیش‌بینی‌های منتقدین سینمایی درباره برندگان اسکار درست از کار درآمد اما برندگان و بازندگان برخی شاخه‌های این جوایز سینمایی، سوپرایزهایی را برای اهالی سینما به همراه داشت.
