در میان رشته‌های مختلف سینما شاید هیچ رشته‌ای به اندازه فیلمنامه‌نویسی خواهان نداشته باشد.
قاب‌هاي مورب؛ نظمي كه در كج‌بودگي كادرها، القاي «آشفتگي» مي‌كند و حركت در مسيري كه برخلاف خفگي انتزاع صرف در كار نيست و كمتر بي‌مكان است و بيشتر متكي به شهر و فضاي هراسناك برآمده از مناسبات شهرنشيني، مساله اصلي و قابل توجه فيلم است.
