بیبیبیدل اثری درخور تامل است و پس از سالها بیمحتواشدن آثار ایرانی میتوان به این روند امیدوار شد که پس از این شاهد آمدوشد آثار جدی و خلاق تئاتری باشیم که واقعا آثار بیمحتوا، بیهویت و بیریشه معلوم نبود چه قهقرایی را برای ما در نظر گرفته بودند.
در ایران ما هنوز هیچ کارگردانی نتوانسته اجرای موفقی از در انتظار گودوی ساموئل بکت به صحنه بیاورد. نه داود رشیدی، نه وحید رهبانی و نه علی اکبر علیزاد و اخیرا نه همایون غنی زاده نتوانسته اند این متن مهم قرن بیستم را آن طور که باید و شاید اجرا کنند. حتی در تقلید و کپی اجراهای خارجی هم ناموفق بوده اند و در مورد کار خلاق که اصلا جای بحثی نیست.
نمایش "تو بودي... نه تو بودي!!!" به نويسندگي و كارگرداني مهران مقدر تا 14 بهمن در تالار استاد هودي شيراز به روي صحنه است
حامد هوشیاری نویسنده و منتقد تئاتر؛ طی یادداشتی نگاهی به موضوع داوری بخش ˝تازههای تئاتر˝ سی و دومین جشنواره تئاتر فجر پرداخته است.
کانون ملی منتقدان تئاتر در بیانیه ای نسبت به حاشیه رانده شدن نقد تئاتر در جشنواره تئاتر فجر و بی توجهی به منتقدان تئاتر مواردی را در 9 بند متذکر شده است.
«در شورهزار» را باید نمایشی سمبولیستی در نظر گرفت. هرچند، این نمایش بستری واقعگرایانه دارد اما بر آن است تا کاراکترهایش بهنوعی، تمثیلی از اجتماع باشند. حسین کیانی نگاه واقعگرایانهاش در آثار قبلیاش بارزتر بود اما اینبار بر آن است تا فضایی مفهومی را در صحنه القا کند.
«از چیزی که نشناسم و ندانم که برای آدمی سودمند است یا زیانآور، نمیهراسم و نمیگریزم، من تنها از چیزهایی میترسم که بهراستی میدانم زیانآورند، مانند بیاعتنایی به قانون و سرپیچی از فرمان کسی که بهتر و برتر از من است، خواه خدا باشد خواه آدمی.»
سقراط
بیچاره مکبث با آنکه در نگاه اول از قدرت پذیرندگی و جذابیت و گیرایی لازم برخوردار است اما از آنچه که مسیر کامل متن ویلیام شکسپیر را طی نمیکند، شاید با کمبودهایی هم همراه شده باشد.
نمایش سالگشتگی کاری است از امیر رضا کوهستانی با بازی محمدحسن معجونی، مهین صدری، عبد آبست و هدخت ولیان که تا 21 اذر در تالار شمس بر روی صحنه است
شهر تنهايي من عنوان نمايشي است كه اين روزها در فرهنگسراي نياوران روي صحنه ميرود. علي هاشمي سالها در عرصه تئاتر فعاليت كرده. او پيش از آنكه كارگرداني را به طور جدي دنبال كند دستيار كارگردان و برنامهريز حرفهيي در تئاتر، سينما و تلويزيون بوده است اما از آنجايي كه علاقه بسياري به كارگرداني داشته اين حرفه را بهطور جدي دنبال ميكند و چندين نمايش را روي صحنه برده. آخرين نمايشي كه علي هاشمي اجرا كرده، «با جانيدپ در فتوشاپ» بود كه در كافه ترياي تئاترشهر به صحنه رفت
بسیاری از مفسران هنری معتقدند که نقد تئاتر در سالهای اخیر در موقعیتی بحرانی قرار گرفته است. اخراج بسیاری از منتقدان تئاتر از روزنامه ایندیپندنت این نگرانی را دامن زده است که روزنامههای انگلیسی به تبعیت از جراید آمریکایی، دیگر جای مطمئنی برای نقدنویسان نیستند.
نمایشنامه اثر قصهای ساده را با چاشنی کمی تعلیق که بیشتر مدیون چیدمان صحنههاست روایت میکند و شاید تنها نقطهقوتش در دیالوگهای خوب و روانش باشد که مخاطب را بهدنبال خود کشانده و سرگرمش میکند و غیر از این خلاقیت و ویژگی قابل ذکر دیگری ندارد. البته همین دیالوگنویسی نیز در صحنه مربوط به میز برادر اعدامی و دوستش بسیار تکراری و کلیشهای است.
عامدانه، عاشقانه، قاتلانه يكي از معدود نمايشهاي يكيدو سال اخير است كه برخلاف جريان غالب و رايج در تئاتر ما – كه انباشته از متنهاي انتزاعي و بيمعني و چرمشيري است – متني باسروته دارد كه معلوم است از چه ميگويد و چه ميگويد.
نخست یک کمدی وضعیت و موقعیت شکل میگیرد که در آن آدمها ساحتهای گوناگون و نوینی را از خویش بروز میدهند. این ساحتها به فراخورِ شرایط و لحظات،گاه - و نه همیشه - با گذشتهٔ آدمها همسان نیستند و یا جهت دیگری دارند؛ زیرا موقعیتِ جدید آنها را واداشته است تا خود را به گونهای دیگر تبیین کنند. ساحتِ دوم با برخی از شوخیهای شخصی و فردی شکل میگیرد.
رئیس هیات مدیره کانون ملی منتقدان تئاتر ایران در گفتگو با خبرنگار صحنه، ابراز تاسف خود را نسبت به عدم توجه به نقد تئاتر اعلام کرد.
ما از نقد تئاتر چه انتظاری داریم؟ این سئوالی است که در طی یک ماه، منتقدان نیویورک تایمز به صورت آنلاین به بررسی آن پرداختند و خیلی زود به سئوال تازهای رسیدند: منظور از «ما» کیست؟
نمايش اخير وي اما بيشتر يك اثر كلاسيك است كه قرار است قصه خود را بدون لكنت بيان كند. مسلما اين عيب نيست، اما زماني كه كارگردان سعي ميكند در مواردي در ميانه فضاي كاملا كلاسيك نمايش خود، ناخنكي هم به عناصر مربوط به آثار پست مدرن بزند، نمايش به ملغمهاي بيربط تبديل ميشود.