عباس كیارستمی استاد بود. فیلمسازی منحصر به فرد. سینمای او غریزی و به نوعی شاید هم بتوان گفت «رئالیستی» بود. اما رئالیستی كه در فیلم‌هایش به كار می‌برد آن نبود كه معمولا از یك اثر رئالیستی - مانند فیلم‌های قدیم ایتالیایی - سراغ داشتیم. سینمایی آرام، با تكرار صحنه‌ها و اغلب با دیالوگ‌های اندك. سینمایی كه آثار روبر برسون فرانسوی را به خاطر می‌آورد، در عین حال با سبك و روال آن فیملساز تفاوت بسیار داشت