دکتر علی رفیعی کارگردان پیشکسوت تئاتر، قرار است پس‌از سال‌ها در سراسر ایران کارگاه آموزشی برگزار کند و در اولین مقصد خود به شهر کاشان می‌رود.
علی رفیعی در تعریف بینشی که از کیارستمی درک کرده، گفته است: عباس کیاستمی تلاش می‌کرد نگاه کردن را به دیدن تبدیل کند و روزمرگی‌های زندگی را به گونه‌ای نشان دهد تا آدم‌ها چیزهایی را که ندیده‌اند، ببینند.
علی کوزه گر که این روزها نمایش «یکی نبود، یکی بود» را روی صحنه می‌برد، با تاکید بر دشواری‌های اجرای این نمایش گفت: در این پروژه تازه به حرف دکتر رفیعی رسیدم که می‌گوید، کارگردان تنهاترین آدم است.
در برهوت مدیریت فرهنگی و هنری سرزمین ما، هرگز این امکان و بستر برای کارگردان- مؤلف بزرگی چون دکتر رفیعی فراهم نشده که او در مکانی ثابت، با گروهی ثابت و کارگاهی مستمر، به شکلی مداوم به کارش بپردازد و اندیشه‌ها و تجربیات گرانقدرش را به نسل‌های جوان‌تر انتقال دهد. او و بزرگانی چون او با همه‌ی بی‌مهری‌ها از جان مایه گذاشته‌اند تا بر صحنه‌ها زیبایی و عشق و فرهیختگی را به نمایش بگذارند. تلاشی یکسویه که غالباً به چشم مدیران کم‌مایه نیامد یا اساساً درک نشد.
نامش یادآور صحنه‌های پرشکوه است و تصاویر زیبا؛ اما این به معنا بی‌توجهی او به محتوا و اندیشه نیست. او نگاه و تفکرش را اما در قالبی زیبا ارایه می‌دهد. علی رفیعی چنین هنرمندی است.
حمید پور آذری ، عباس غفاری و ستاره اسکندری در نشستی از دکتر علی رفیعی و تجربه همکاری با این کارگردان سرشناس تئاتر گفتند.
نخستین جلسه از سلسله جلسات نمایش فیلم‌تئاترهای شاخص ایرانی روز چهارشنبه بیستم دی ماه با اکران نمایشی از علی رفیعی در سینماتک خانه هنرمندان ایران برگزار می‌شود.
می‌خواهم باز گردم، نمی‌دانم به دهه چند میلادی یا شمسی و در پاریس باشم و داریوش به من تلفن بزند برای بازی در فیلمی و من اعلام کنم که بازیگر بدی هستم و حالا نگاه کنم به بازیگران بد واقعی صحنه‌ی قتل او، اما از همه‌چیز خالی هستم.
سختی‌های ساختن فیلمی درمورد زندگی طبقه کارگر این است که فیلم عامه‌پسند درنمی‌آید. مردم به سینما نمی‌روند تا تلاش‌های خسته‌کننده یک کارگر زحمتکش برای انجام دادن کار و اداره کردن یک زندگی پرهزینه را نگاه کنند. آنها به سینما می‌روند تا کمدی ببینند و بخندند و غم زندگی از یادشان برود یا فیلم رمانس ببینند و یاد خاطرات عشقی خود بیفتند یا فیلم اکشن و جنایی ببینند و کمی هیجان را تجربه کنند. درنتیجه ساختن فیلمی در این حوزه، عشق و تعهد می‌خواهد. تعهدی که از هرکسی برنمی‌آید.
نمایش «پستچیِ پابلو نرودا» به کارگردانی علیرضا کوشک جلالی از جمله نمایش‌های خاطره‌انگیز اواخر دهه ۷۰ است که در سالن چهارسوی مجموعه تئاترشهر به صحنه رفت و با استقبال روبرو شد.
فریدون آدمیت در کتاب «امیرکبیر و ایران» آورده است که وقتی قاتلین به حمام فین آمدند، امیرکبیر «خاصه‌تراش» را خواست تا رگش را بزند... و همین یک جمله شد سنگ بنای نمایشنامه «خاطرات و کابوس‌ها از زندگی و قتل میرزا تقی خان فراهانی».
من قدری از این مشابه‌سازی‌های غیرتئاتری مهم فاصله می‌گیرم و او را آپیا و کریگِ تئاتر ایران می‌دانم که به دگرگونی تماشاگری، طراحی و فهم صحنه‌ای و کارگردانی تئاتر در ایران نیم قرن اخیر جلوه‌ای خاص بخشید، چراکه نه؟ چرا نباید به وجودش افتخار کنیم؟ چرا یک‌بار دیگر تندترین انتقادها را متوجه مدیران‌مان نکنیم که آقایان! این وجودِ ملی از داشتن مکانی ثابت برای انتقال تجارب گرانبهایش محروم است.
رویای پسربچه مورد نظر ما این نبود که گُل بزند و از تشویق تماشاگران کیفش کوک شود. نه! ماجرا جور دیگری بود . او دلش می‌خواست دروازه‌بان باشد و به تنش پیچ و تاب بدهد و توپ را بگیرد که وارد دروازه نشود. این پسربچه که نامش علی رفیعی است، اما بعدتر یکی از مهم‌ترین هنرمندان تئاتر کشور شد.
گزارش تصویری- آیین گرامیداشت دکتر علی رفیعی به مناسبت هشتاد و سومین زادروز او
آیین گرامیداشت علی رفیعی با نمایش مستند «پشت دیوارهای این خانه» درباره نمایش «خانه برناردا آلبا» شامگاه چهارشنبه ۲۲ دی در خانه هنرمندان ایران برگزار شد.
امروز ديگر نوشتن در اين باره كه علي رفيعي هيچ‌گاه آنچنان‌كه شايسته‌اش بود امكان خلق در اختيار نداشت و نخواستند كه داشته باشد - مثل اكثر كارگردانان صاحب سبك و مولف تئاتر ايران؛ از جمله حميد سمندريان و بهرام بيضايي- حرفي است تكراري، گوش شنوا هم وجود ندارد. در نهايت ما مي‌مانيم با هزار افسوس از نمايش‌ها و نمايشنامه‌هاي به صحنه نيامده حاصل تجربه‌هاي گران چهره‌هايي كه عمري فقط دل در گروه فرهنگ داشتند نه چيز ديگر.
مائده طهماسبی که دو همکاری با علی رفیعی داشته است، در سالروز تولد این هنرمند آرزو می‌کند سال آینده تولد او را در جهانی بدون کرونا و در دیداری حضوری تبریک بگوییم.
شاید بی‌راه نباشد اگر علی رفیعی را یکی از آخرین بازماندگان غول‌های زیبای تئاتر ایران بدانیم؛ یکی از همان‌ها که طی دهه‌های مختلف، حضور و اثرشان چیزی علیحده و شگرف، به تئاتر ایران اضافه کرد و با حضور چهره‌هایی چون او امروز تئاتری داریم با شان و شخصیت و البته که این شان و شخصیت ساده به دست نیامده است.
رویکرد اجرایی رفیعی در مواجهه با متن لورکا، انتزاعی کردن مناسبات و روابط است: خلق چشم‌اندازهای زیبا، تصویرهای باشکوه و صحنه‌آرایی‌های دقیق.
پرسش رفیعی دقیقاً این است که امیر به دست چه کسی کشته شده و برای رسیدن به این پاسخ به قوه خیال خود رجوع کرده است. او زندگی امیر از زمان صدارت و درایت تا خزینه قتل و جنایت، را در فضایی خیالی به تصویر می‌کشد، در یک حمام
دکتر علی رفیعی که از سال‌های دور همکاری‌های متعددی با پرویز پورحسینی داشته است، در پی درگذشت این هنرمند، با نگارش نوشتاری، از اندوه خود سخن گفت؛ اندوهی که پایِ ایستادن را از او گرفته و چشمان او را اشک‌بار ساخته است.
دکتر علی رفیعی یادآور شد: عباس کیارستمی می‌گفت اصل هنر در نگاه است اما ما ایرانی‌ها نگاه می‌کنیم اما نمی‌بینیم درحالیکه بین دیدن و نگاه کردن تفاوت زیادی است.
بخش هایی از پشت صحنه و پیش تولید نمایش خانه برناردا آلبا به کارگردانی علی رفیعی در قالب یک مستند کوتاه منتشر شد.
عرفا معتقدند هر تغییری باید از درون رخ بدهد و روانشناس‌ها می‌گویند تا زمانی که خودت را دوست نداشته باشی، دیگری هم ترا دوست نخواهد داشت و این حکایت ماست با «تئاتر شهر» که فردا ـ 7 بهمن ماه ـ چهل و شش ساله می‌شود.
واقعیتش این است که برای این نوجوان یازده ساله، فوتبال آنقدرها هم مهم نبود. او عاشق حرکات آن دروازه‌بان اصفهانی بود؛ ژست‌هایش با آن شیرجه‌ها و پیچ و تابی که برای گرفتن توپ به تنش می‌داد، پسرک را مسحور می‌کرد...
علی رفیعی ـ هنرمند با سابقه تئاتر ـ همزمان با سالروز تولد هشتاد و یک سالگی‌اش، متنی را برای همدردی با مردم و بازماندگان سقوط هواپیمای اکراینی منتشر کرد
نمایش علی رفیعی عظیم و زیباست، چشمت را می‌گیرد و حتی کمی کاتارسیس تزریقت می‌کند؛ اما همه اینها همه برای هیچ است، هیچی که نمی‌تواند اندیشه حمایتی رفیعی نسبت به زن‌ها را برجسته کند.
مائده طهماسبی درباره تجربه کار با علی رفیعی گفت: کار کردن با آقای رفیعی برایم بسیار جذاب بود؛ چون کار با ایشان امری سهل و ممتنع است. یعنی همانقدر که آسان به نظر می‌رسد می‌تواند سخت باشد. ایشان تمرین‌های طولانی و مداوم را ترجیح می‌دهد و برخلاف آنچه امروز در تئاتر ما اتفاق می‌افتد وقتی سر تمرین‌های ایشان می‌رفتیم هر روز ۴-۵ ساعت روی صندلی‌مان می‌چسبیدیم و برای هر صحنه اتودهای مختلفی می‌زدیم.
نمایش «خانه برناردا آلبا» به کارگردانی علی رفیعی هفته پایانی اجرای خود را در تالار وحدت سپری می کند و در روزهای هشتم و سیزدهم بهمن با تخفیف دانشجویی به صحنه می رود.
اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس جمهور دولت دوازدهم به تماشای نمایش «خانه برناردا آلبا» به کارگردانی علی رفیعی نشست.
من هيچ‌وقت عضو يك حزب و گروه سياسي نشدم، چون روحم آزادتر از پذيرش چارچوب بود. به همين دليل علاقه نداشتم در هيچ جنبش سياسي حضور پيدا كنم، ولي درونمايه روحم همان رومانتيسم انقلابي را حمل مي‌كند. به همين دليل هرجا امكان داشته باشد اين روحيه انقلابي را تزريق مي‌كنم و يكي از اين محل‌ها صحنه تئاتر است، اما در عين حال اجازه نمي‌دهم سياست در كار وارد شود.
کارگردان «خانه برناردا آلبا» با انتقاد از شیوه برنامه‌ریزی در تالار وحدت، در جمع دانشجویان آن را به یک سوپرمارکت تشبیه کرد.
علی رفیعی را سال‌هاست می‌بینیم که در تئاتر ایران اجراهای بزرگی را روی صحنه می‌آورد. او تا زمانی که نتواند اجرائی را به صحنه بیاورد که مدرن و به‌روز باشد و تا تمام انرژی‌هایی که در دهه 30 و 40 و 50 و... زندگی‌اش داشته نتواند در آن جاری کند، سعی می‌کند هرگز آن را روی صحنه نیاورد؛ بنابراین جای هیچ شکی نیست که خانه برناردا آلبایش را به‌روزتر و حتی بهتر از عروسی خون و یرمای فدریکو گارسیا لورکا (با ترجمه احمد شاملو) کار کرده است. برناردا آلبا پس از مرگ شوهرش درها را روی پنج دخترش می‌بندد که با هیچ مردی ارتباط نگیرند و نتیجه این می‌شود که آنها عاشق یک مرد می‌شوند و... . او در این کار با همکاری دراماتورژ (محمد چرمشیر)، تهیه‌کننده (ستاره اسکندری)، سرمایه‌گذار (ایران‌نمایش) گروه کارگردانی: (حمید پورآذری، مهرداد ضیایی و زمان وفاجویی) و بازی: (رویا تیموریان، مریم سعادت، مائده طهماسبی، نسرین درخشان‌زاده، پریسا صبوری‌نژاد، ریحانه سلامت، یلدا عباسی، سارا رسول‌زاده، مصطفی ساسانی، مرضیه بدرقه، ساناز روشنی، فرزانه زینتی، ساناز نجفی، ستاره بذرافشان و زهره رمضانی) طراحان: (طراح صحنه: علی رفیعی، منوچهر شجاع و طراح لباس: علی رفیعی و ندا نصر) این نمایش را آماده اجرا کرده است.
همزمان با آغاز پیش فروش بلیت نمایش «خانه برناردا آلبا»، تیزر جدیدترین روایت علی رفیعی از فدریکو گارسیا لورکا منتشر شد.
بازیگران ایفاگر نقش دختران برناردا آلبا در جدیدترین پروژه تئاتری دکتر علی رفیعی معرفی شدند.
اولین گروه از بازیگران نمایش «خانه برناردا آلبا» به کارگردانی دکتر علی رفیعی معرفی شدند.
گروه طراحی بخش های مختلف نمایش «خانه برناردا آلبا» به کارگردانی علی رفیعی معرفی شد.
ستاره اسکندری که نزدیک به 2 دهه به عنوان بازیگر با دکتر علی رفیعی همکاری داشته است، تهیه کنندگی نمایش «خانه برناردا آلبا» را عهده دار شد.
دکتر علی رفیعی از آذرماه سال جاری نمایش «خانه برناردا آلبا» اثر فدریکو گارسیا لورکا را در تالار وحدت روی صحنه خواهد برد.
شب گذشته از سایت رسمی دکتر علی رفیعی در خانه فرهنگ مانا رونمایی شد.
در هجدهمین جشن «حافظ» جایزه یک عمر فعالیت هنری به علی رفیعی اهدا و از او تجلیل می‌شود.
دکتر "علی رفیعی" کارگردان پیشکسوت تئاتر و سینمای کشور، عصر امروز دوشنبه ۲۵ تیرماه، نمایش "شپش" را افتتاح خواهد کرد.
دکتر علی رفیعی قصد دارد در نیمه دوم سال جاری نمایش «خانه برناردا آلبا» اثر فدریکو گارسیا لورکا را در تالار وحدت روی صحنه ببرد.
فرهاد مهندس‌پور، دبیر سی‌وششمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر از دکتر علی رفیعی خواسته بود که پیامی برای آغاز این دوره بنویسد.
سالروز تولد 79 سالگی علی رفیعی، کارگردان، بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر پنج شنبه 21 دی ماه سال جاری برگزار شد.
قوام شخصیت عجیب و غریبی در تاریخ ما بوده است که نه می‌توان به‌سادگی او را ستایش و نه محکوم کرد. قوام انسان پیچیده‌ای‌است که هم مملکت را به ورطه‌های خطرناکی کشانده و هم از ورطه‌های هولناکی بیرون کشیده است.
کارگردان پیشکسوت تئاتر، در مراسم اختتامیه جشنواره بین المللی تئاتر فجر با مخاطب قرار دادن وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: تئاتر در زیرزمین ها و انباری های تئاتر شهر به دست نمی آید، تئاتر بسازید.
در این بزرگداشت که در آیین پایانی سی و پنجمین جشنواره تئاتر فجر برگزار شد، این سه هنرمند درباره زیبایی شناسی رفیعی را در تئاتر و سینما منحصر به فرد دانستند.
مراسم دومین دوره اهدای مدال خورشیدی شامگاه چهارشنبه ۱ دی ماه در تالار شهید آوینی دانشگاه تهران برگزار شد و برگزیدگان بخش های مختلف این دوره معرفی شدند
شورای سیاست گذاری تماشاخانه ایرانشهر جدول اجراهای ۶ ماهه اول سال ۹۶ این مجموعه تئاتری را اعلام کرد.
