یارعلی پورمقدم، نویسنده و نمایشنامه‌نویسی که از دل مسجدسلیمان به ادبیات رسمی راه یافت، با زبان خاص، طنازی تلخ و بهره‌گیری خلاقانه از نثر کهن و فرهنگ بومی، گونه‌ای از مونولوگ‌نویسی را در داستان و نمایش بنیان گذاشت که نه‌تنها گوشه چشمی به شاهنامه دارد، بلکه در پیوند با طنز جنوب، فولکلور، اخلاق شکار و دغدغه‌های معاصر، به اجرایی‌ترین شکل ادبیات داستانی نزدیک می‌شود.
نمایشنامه «انبارشدگان» نوشته دابید د سولا، با ترجمه پژمان رضایی در ۷۹ صفحه و با قیمت ۱۲۰ هزارتومان توسط نشر نی منتشر شد.
نمایشنامه «نفرین» نوشته حمید عبدالحسینی توسط نشر طراحان تین به بازار آمد.
کوشنر در قصه نمایشی کوتاهی که به خاکسپاری نمادین و به حزن‌آکنده یک نویسنده رنج‌دیده اختصاص دارد، از رنج فراگیری پرده برمی‌دارد که هر نویسنده‌ای، مخصوصا آن‌گاه که نمایشنامه‌ای خلق می‌کند، با آن دست در گریبان است: «شکل زنده‌ای از عذاب» تا پیام‌های اندوه و اعتراض اجتماعی و سیاسی‌ات را در قالب خلاقانه نمایشنامه به گوش دنیا برسانی.
در این مجموعه نمایشنامه اول خواننده خیانتیم، مناسبات تودرتوی رابرت و اما و جری که یادآور مثلث عاشقانه مبهم و معیوبی است که در یک خط زمانی جسورانه و نوآورانه روایت می‌شود یعنی از حال به گذشته رفتن و از همین رو است که مترجم بر این باور است که «پینتر در درام خیانت اوج هنر خود را در استفاده از کارکردهای همزبان و همزمان برای عمق بخشیدن هر چه بیشتر به کنش شخصیت‌ها نشان می‌دهد. داستان خیانت در یک فاصله زمانی نه‌ساله رخ می‌دهد.
تک‌گویی‌های آلن بنت، با ترجمه سلیس و خوش‌خوان مژده ثامتی، مجموعه جذابی از مونولوگ‌های تئاتری تاثیرگذار است. هرچند در ظاهر ساده و سرشار از روزمّرگی به نظر می‌رسند اما در عین حال با رویکردی ژرفانگرانه در زیر پوست خود ناظر بر بسترهای جامعه‌شناسانه، مولفه‌های انسان‌شناختی و واجد شخصیت‌پردازی‌هایی تامل‌برانگیزند.
برای این نویسنده که زاده قلم بهرام بیضایی بود، حضرت علی (ع) آمیزه‌ای بود از روشنفکری و شجاعت و ذوالفقار؛ آیینه‌ای برای دیدن زشتی‌هایمان، نه تیغی دو دم!
نمایشنامه «خوش‌دلان» نوشته سعید پورصمیمی منتشر شد.
محمود طیاری، نویسنده قدیمی ادبیات داستانی است که بخش زیادی از آنچه قلمی کرده نمایشنامه بوده است؛ نمایشنامه‌هایی تاثیرگذار، پرچالش و زیبا، اغلب با مونولوگ‌هایی بسیار درخشان.
نمایشنامه «باهم و جدا جدا» نوشته فرانسوآز دورَن با ترجمه راحله فاضلی روانه بازار نشر شد.
نمایشنامه جنایی «شاهدی برای دادستان» اثر آگاتا کریستی، صد سال پس از انتشار همچنان مخاطبان را با پیچش‌های غیرمنتظره خود میخکوب می‌کند.
مراسم رونمایی از دفاتر سوم و چهارم مجموعه نمایشنامه‌های «مونودراما» برگزار می‌شود.
فرهاد آییش در کنار بازیگری و کارگردانی، دست به قلم هم می‌شود و نمایشنامه می‌نویسد.
نمایشنامه «شکنجه‌گر زیبا» نوشته وحید عالم از سوی انتشارات سپید قلم منتشر شد.
کتاب «صولت مرگ» تفسیری بر نمایشنامه‌های سودابه فضایلی به قلم فرزاد امینی منتشر شد.
امین فقیری افزون بر قصه‌هایش در اذهان بسیاری از دوستداران تئاتر با نمایشنامه‌هایش نیز به یاد سپرده شده است.
آنتوان چخوف نمایشنامه‌نویس، اولین‌بار ۱۲۵ سال پیش «دایی وانیا» را خلق کرد اما نقش‌های نمادینی مانند وانیا و سونیا هنوز هم مخاطبان را به هیجان می‌آورند.
مدیر انتشارات نمایش با برشمردن بخشی از مشکلات این نشر در زمینه انتشار کتاب‌های تئاتری از تلاش‌هایی برای بهبود این وضعیت خبر داد.
میشل ویناور چندان به منطق بازنمایی ناتورالیستی واقعیت بیرونی وفادار نیست و تلاش دارد فاجعه‌ی در حال رخ دادن جهان سرمایه‌داری را با فرمی تازه، ساختاری تودرتو و دیالوگ‌نویسی منحصر به فرد بازتاب دهد. چهار شخصیت نمایشنامه با آنکه قرار است در طول اجرا بر صحنه حاضر باشند و گفتگو کنند، اما کلماتی که بیان می‌کنند لزوماً در راستای صحبت‌های دیگر حاضران نیست.
ابراهیم رهبر پس از این پرسش که چرا نمایشنامه‌هایش اجرا نشده‌اند، می‌گوید که «اولین و آخرین کتابش نمایشنامه است و این از سر اتفاق نیست.» منظورش «مهربانان» است که در سال 48 منتشر شد و آن آخری هم «نونو و چهار نمایشنامه دیگر» که در سال هشتاد و سه درآمد. نمایشنامه‌هایی که نویسنده از این رو قلمی‌شان کرد که «موضوع‌هایی بودند که نمی‌توانستند داستان بشوند، نمایشنامه بودند.»
