پایگاه خبری تئاتر: امیر حسین حریری، جوانی که چندی پیش به عنوان مدیر تالار «مولوی» حکم گرفت از حاشیه‌های انتخابش در این سمت انتقاد کرد و با تاکید بر اینکه مدیری تحمیلی نبوده است، گفت: از گوشه خیابان نیامده‌ام که مدیر تالار «مولوی» بشوم.
تالار «مولوی» در این سال‌ها همواره به عنوان یکی از مهمترین دغدغه‌ها و نگرانی‌های جامعه تئاتری مطرح بوده است، این تالار قدیمی در چند سال گذشته شاید به اندازه تاریخ نزدیک به 50 ساله‌اش با پستی و بلندی فراوانی مواجه شده باشد.
ماجراهای «مولوی» با تغییر مدیریت آن آغاز شد که طی آن، این تالار از زیرمجموعه جهاد دانشگاهی خارج شد و زیرپوشش دانشگاه «تهران» قرار گرفت.
مدتی بعد بحث موش‌ها به میان آمد که گفته شد سیم کشی این تالار را جویده‌اند و برای سیستم برق آن مشکل درست کرده‌اند، تعطیلی تالار به بهانه تعمیرات، استعفاهای گاه به گاه سعید اسدی مدیر پیشین تالار مولوی، تشکیل شورای مشورتی تالار مولوی و ...از مهمترین حاشیه‌های مرکز تئاتر دانشگاهی ایران بودند.
بعد از استعفای سعید اسدی در زمستان گذشته،مولوی مدتها بدون مدیر بود تا اینکه کمتر از یک ماه پیش شایعه انتخاب امیرحسین حریری به عنوان مدیر جدید تالار «مولوی» به واقعیت پیوست.
پیش از انتخاب رسمی او، بارها و بارها این زمزمه‌ها شنیده شد که حریری مدیری تحمیلی است و مجید سرسنگی مدیر تمشاخانه ایرانشهر که یکی از اعضای شورای سیاستگذاری تالار مولوی است، او را به این شورا تحمیل کرده است.
کسانی که این شایعه را مطرح می‌کردند به این نکته توجه داشتند که تالار مولوی برای تعمیراتش به بودجه‌ای کلان نیاز دارد اما دانشگاه تهران امکان تامین این بودجه را ندارد، در حالیکه مجید سرسنگی به دلیل ارتباطاتی که با شهرداری تهران دارد، براحتی می‌تواند این بودجه را تامین کند و دانشگاه تهران که تمایل دارد از کمک شهرداری برخوردار شود، ناچار به پذیرش گزینه پیشنهادی مجید سرسنگی است.
با این دیدگاه بود که امیرحسین حریری گزینه تحمیلی مجید سرسنگی به نظر می‌رسید.
حریری پیش از این به عنوان قائم مقام تماشاخانه «ایرانشهر» با سرسنگی مدیر این تماشاخانه همکاری داشت به هرحال کمتر از یک ماه پیش،حکم رسمی حریری منتشر شد تا به عنوان مدیری جوان بر صندلی ریاست تالار «مولوی» تکیه بزند.
خبرنگار ایسنا در گفت‌وگو با حریری به شیوه انتخاب او به مدیریت تالار «مولوی» و همچنین مسایلی مانند وضعیت تعمیرات تالار «مولوی»، تعهدات قبلی این تالار و ... پرداخت.
نمی‌گذارم حواشی مرا مدیریت کند
حریری درباره روندی که برای انتخاب‌اش به عنوان مدیر تالار «مولوی» طی شد و البته دلایل‌اش برای پذیرش این مسئولیت به ایسنا گفت: من یک سابقه فعالیت اجرایی 10 ساله در دانشگاه تهران داشتم و در حوزه‌های مختلف اجرایی خارج از دانشگاه هم فعالیت‌هایی داشتم. مطمئنا این موارد توسط مسئولان دانشگاه تهران رصد شده است و نسبت به من شناخت داشته‌اند.
وی افزود: من قریب به یک دهه است که به لحاظ هنری و اجرایی با تالار مولوی ارتباط تنگاتنگی داشتم و در این سال‌ها پنج نمایش را هم به عنوان کارگردان در اینجا اجرا کرده‌ام، برای همین کاملا با مختصات تالار مولوی، محاسن و معایب آن مثل خیلی از هنرمندان دیگر آشنایی دارم.
او در پاسخ به برخی انتقاداتی که نسبت به انتخاب او عنوان شده است، اظهار کرد: در تجربه حدود 12 ساله‌ام در حوزه اجرا یاد گرفته‌ام که حواشی، مرا مدیریت نکند. اگر حواشی و صحبت‌های غیرمنصفانه بخواهد مرا مدیریت کند، من از اصل کار باز می‌مانم. مهم این است که من مقابل وجدان و توانایی خودم شرمنده نباشم. اگر امیرحسین حریری این توانایی را در خودش می‌بیند که وضعیت مولوی را از این وضعیت نابسامان به سامان برساند پس همه باید کمک کنند اما اگر توانایی را نداشته باشم، ورودم اشتباه بوده و این مسئله روشن خواهد شد.
چه کسی گفته من تحمیل شده‌ام؟
کارگردان نمایش «مرگ و دوشیزه» در پاسخ به این سخن که برخی معتقدند او مدیری تحمیلی بوده است، تصریح کرد: برخی دوستان، هنوز 20 روز از ورود من به تالار نگذشته است که شروع به حاشیه سازی کردند. کدام یک از اعضاء شورا گفته است که من به شورا تحمیل شده‌ام؟! کسانی که این حرف‌ها را می‌زنند، بروند از اعضای شورا سوال کنند که آیا امیرحسین حریری به آن‌ها تحمیل شده است؟ آیا دوستان دیگری نبودند که برنامه بدهند؟! بنابراین یکسری هستند که برای منافع شخصی‌شان سعی می‌کنند، حاشیه نگاری کنند و اساسا کارشان ایجاد حاشیه است و دلشان هم برای تالار مولوی نمی‌سوزد.
از گوشه خیابان نیامده‌ام
مدیر تالار «مولوی» اضافه کرد: موضوع دیگر اینکه من از گوشه خیابان نیامده‌ام مسئول تالار مولوی بشوم، من یک پیشینه‌ای دارم. آیا این پیشینه توسط آن دوستان که حاشیه‌نگاری می‌کنند رصد می‌شود یا فقط احساس می‌کنند چون منافع‌شان به خطر افتاده این صحبت‌ها را مطرح می‌کنند؟! خواهش می‌کنم اگر کسی فکر می‌کند بهتر از امیرحسین حریری می‌تواند عمل کند، بیاید! من کار را تحویلش می‌دهم. اینجا هیچ جای هیجان‌انگیزی برای من نیست. من فقط و فقط به خاطر اینکه تالار مولوی را دوست داشتم، آمده‌ام. در این مدت برخی از این حواشی را به من منتقل کرده‌اند اما سعی می‌کنم این حرف‌ها برایم محلی از اعراب نداشته باشد.
بعضی‌ها نیت تخریب دارند
او با بیان اینکه از نقد منصفانه استقبال می‌کند، افزود: آنجایی که نقدها منصفانه باشد، باید به گوش جان شنید. اما وقتی می‌بینم هنوز 10 روز از مدیریت من نگذشته است عده‌ای شروع به حاشیه‌نگاری می‌کنند، پس اساسا نیت اصلاح نیست، بلکه نیت تخریب است.
حریری با درخواست از کسانی که می‌توانند به او در حال مشکلات تالار مولوی کمک کنند، گفت: من به تمام هنرمندان، دانشجویان و مدیرانی که برنامه و طرحی دارند می‌گویم که بیایند و من سرتاپا گوش خواهم بود. چون اعتقاد دارم که از این تجربیات و صحبت‌ها می‌تواند نتایج خوبی دربیاید.
وظیفه شورای سیاستگذاری برنامه‌ریزی کلان است
این مدیر درباره اینکه حضور و فعالیت شورای 7 نفره تالار مولوی که پس از استعفا مدیر قبلی تالار تشکیل شد و اینکه آیا او توسط شورای سیاستگذاری به عنوان مدیر «مولوی» انتخاب شده است یا خیر، عنوان کرد: اساسا به لحاظ قانونی شورای سیاستگذاری وظیفه انتخاب مدیر را ندارد بلکه وظیفه اصلی آن سیاستگذاری و برنامه‌ریزی کلان است. مطمئنا در این زمان هم شورا به فعالیت‌اش ادامه می‌دهد و آخرین بار سوم خردادماه دومین جلسه مشترکمان را با شورا برگزار کردیم، من با همه اعضاء شورا به صورت جداگانه صحبت و به آنان اعلام کرده‌ام اگر نقطه‌نظر یا نقدی دارند، مطرح کنند.
این مدیر درباره وظایف این شورای هفت نفره در مدیریت تالار «مولوی» گفت: من صلاحیت این را ندارم که بگویم شورا چه وظایفی دارد. رئیس شورا آقای گل محمدی معاون فرهنگی دانشگاه تهران هستند که قائدتا در این زمینه ایشان باید پاسخگو باشند، من به عنوان دبیر شورا باید آنچه را شورا تصویب می‌کند، در حوزه عملیاتی و اجرایی پیگیری کنم.
حریری اضافه کرد: اما به هر حال می‌توانم بگویم وظیفه شورا، تبیین یک چشم‌انداز روشن برای تالار مولوی است، شورای سیاستگذاری باید درباره اصلی‌ترین مرکز تخصصی تئاتر دانشگاهی کشور که تالار مولوی است، یک برنامه‌ریزی بلند مدت تدوین کند.
این کارگردان تئاتر با اشاره به ظرفیت‌ها و توانمندی‌های هر یک از اعضای این شورا ادامه داد: البته در کنار موارد، شخصیت‌های حقوقی و حقیقی شورا هر کدام دارای ظرفیت‌های خوبی در حوزه اجرایی کشور هستند، مطمئنا اگر بتوانند در هر حوزه کمکی کنند این کار را انجام می‌دهند که این اتفاق خوب و مبارکی است.
به دنبال حل مسائل حقوقی تالار مولوی هستیم
او با اشاره به مشکلات حقوقی تالار مولوی اضافه کرد: یکی از مشکلات تالار مولوی مسائل حقوقی است چون زمانی که تالار مولوی در آغاز تحت عنوان زیرمجموعه اداره فوق برنامه دانشگاه تهران تأسیس شد، این محل انبار دانشگاه تهران بوده که حدود سال 52 به تالار مولوی تبدیل شده است.
حریری درباره وضعیت تالار مولوی در سال‌های بعد از انقلاب توضیح داد: بعد از انقلاب تالار مولوی طبق سندی به جهاد دانشگاهی منتقل شد و سنتا این واگذاری هر سال اتفاق می‌افتاد. بعد از این تغییرات، تکلیف تالار مولوی به لحاظ حقوقی مشخص نیست. الان هم ما به همراه معاون فرهنگی دانشگاه تهران، روی بحث سازمانی تالار کار می‌کنیم. اگر بحث حقوقی تالار حل شود، بخش زیادی از مسائل حل خواهد شد چون ردیف بودجه مشخص پیدا می‌کند. در سال‌های اخیر هم آقای سعید اسدی تلاش‌های خوبی در این زمینه داشتند اما به هر جهت به نتیجه مشخصی نرسید به هر حال مطمئنا اگر این مسائل حل شود اتفاقات خوبی رخ خواهد داد.
تالار مولوی مستهلک شده است
او در بخش دیگری از صحبت‌هایش درباره وضعیت تعمیرات تالار مولوی تصریح کرد: تالار مولوی بعد از حدود 40 سال از فعالیت‌اش، مستهلک شده است. البته خوشبختانه در دهه 70 سیستم‌های فنی خوبی برای مولوی تهیه شده که نشان می‌دهد کار کارشناسی خوبی در آن اتفاق افتاده اما به هر حال یکسری سیستم‌ها در سقف و لایه‌های بعد مستهلک شده است که همه باید اصلاح شود.
کارگردان نمایش «عادل‌ها» درباره هزینه‌ای که برای تعمیرات کامل تالار مولوی نیاز است، گفت: اگر بخواهیم اصلاحات بنیادی و اصولی انجام شود و تالار مولوی به یک سالن 100 درصد استاندارد تبدیل شود، بیش از یک میلیارد تومان نیاز است، من در حدود 20 روزی که آمدم، هنوز به خیلی جزئیات واقف نشده‌ام و فعلا سعی می‌کنم در حوزه‌های مختلف کارشناسی‌های مختلفی صورت بگیرد تا به ارزیابی دقیقی برسیم.
او با بیان اینکه تعمیرات در تالار مولوی آغاز شده است،عنوان کرد: تعمیرات در بخش سیستم‌های برق مجموعه آغاز شده است. اساسا سیستم فنی و برق تأسیسات برودتی، گرمایشی و سرمایشی برای ما در اولویت قرار دارد.
حریری درباره نحوه زمان‌بندی تعمیرات تالار توضیح داد: الان دقیقا نمی‌توان گفت که تالار را چه زمانی افتتاح می‌کنیم، اما طبق نظری که شورای سیاستگذاری دارد، سعی می‌کنیم در حداقل زمان این تعمیرات انجام شود. در نهایت هر آنچه بخواهد در حوزه تعمیرات و بازسازی اتفاق بیافتد در فصل تابستان خواهد بود و امیدواریم بتوانیم از اواسط شهریور ماه سالن را راه بیاندازیم. البته چه بسا این اتفاق زودتر بیافتد.
مدیر تالار مولوی درباره اینکه چه میزان از بودجه تعمیرات تالار تأمین شده است، ادامه داد: قطعا در حوزه کار فرهنگی همیشه برای تأمین بودجه، نگرانی وجود دارد اما من خیلی نسبت به این موضوع امیدوار و خوشبین هستم. در حال حاضر هم بودجه بخش برق سالن کاملا تأمین شده است. حدود 70، 80 میلیون تومان در این بخش نیاز بود که خوشبختانه تأمین شد.
به دنبال گرفتن حمایت از بخش‌های مختلف هستم
حریری با اشاره به حمایت نهادها و سازمان‌های دیگر از تالار مولوی ادامه داد: قرار است اداره کل فرهنگی وزارت علوم مساعدت‌هایی به ما داشته باشد. همچنین قرار است حمایت‌ها و مساعدت‌هایی از طرف خانه هنرمندان، سازمان زیباسازی شهرداری تهران، شهرداری منطقه 6 با رایزنی‌هایی که توسط دکتر سرسنگی انجام گرفته است و البته اداره کل فرهنگی دانشگاه تهران صورت بگیرد. در مجموع سعی می‌کنیم از یکسری بخش‌های خصوصی و ارگان دولتی برای حل مشکلات تالار کمک بگیریم.
در ایام تعمیرات هیچ نمایشی اجرا نمی‌شود
او با بیان اینکه در ایام تعمیرات هیچ اجرایی در تالار مولوی انجام نخواهد شد، تصریح کرد: قطعا در مدت تعمیرات هیچ اجرایی نخواهیم داشت اما در کنار آن سعی می‌کنیم یکسری برنامه‌های هنری‌مان را تدوین کنیم از جمله آئین‌نامه هنری که قرار است در شورای سیاستگذاری پیشنهاد شود. بنده مسئولم که این پیشنهادات را جمع‌آوری کنم و به یک پرپوزال واحد برسانم که اگر در شورای سیاستگذاری تصویب شود، بر مبنای آن پذیرش و اجرای آثار انجام می‌شود.
حریری اضافه کرد: تأکید دارم تالار مولوی مرکز تخصصی تئاتر دانشگاهی است که این عنوان بزرگی است که باعث شأنیت ویژه برای اینجا شده است. برای فعالیت‌های آموزشی و علمی این تالار طراحی‌هایی در حال صورت گرفتن است که در زمان تعمیرات سعی می‌کنیم پیش تولید این برنامه‌ها را انجام دهیم.
مشکلات جشنواره تئاتر دانشگاهی به خودش مربوط بود
مدیر تالار مولوی همچنین درباره شرایط میزبانی تالار مولوی در هفدهمین دوره جشنواره تئاتر دانشگاهی که اواخر اردیبهشت برگزار شد، گفت: دانشگاه تهران به این دلیل که میزبان جشنواره بود، اصرار داشت که تالار مولوی حتما جشنواره را میزبانی کند و علی‌رغم کمبود بودجه ، یکسری اصلاحات میان مدت انجام شد تا اجراهای جشنواره در تالار مولوی سامان‌دهی شود و فکر می‌کنم تالار مولوی میزبان شایسته‌ای برای جشنواره بود.
او درباره برخی مشکلاتی که برای ورود دانشجویان در ایام جشنواره وجود داشت و اینکه دانشجویان نسبت به این موضوع معترض بودند، تصریح کرد: ما در ایام جشنواره سالن و سخت‌افزارش را در اختیار جشنواره قرار دادیم و بحث ورود تماشاچی و بلیت‌ها در اختیار خود دبیرخانه جشنواره بود. اساسا ما در این زمینه هیچ ورودی نداشتیم و بلیت‌فروشی از طرف ما صورت نگرفت. اگر در این زمینه نقدی وارد است به دبیرخانه جشنواره وارد است.
به تعهدات قبلی عمل می‌کنم
مدیر تالار مولوی با اشاره به اینکه تا به سرانجام رساندن تعهدات قبلی هیچ تعهد جدیدی پذیرفته نمی‌شود، افزود: اساسا من سعی می‌کنم به تعهداتی که قبلا داده شده عمل کنم، چون دانشجویان و هنرمندانی که اینجا ضمانت اجرا داشته‌اند، نباید اجرایشان به خاطر تغییرات اجرایی و مدیریتی لغو شود. من هم به لحاظ قانونی و هم به لحاظ اخلاقی به تعهدات قبلی تا جایی که سخت‌افزارمان اجازه بدهد، پاسخگو خواهم بود، کما اینکه در زمان حضورم در تماشاخانه ایرانشهر، وظیفه‌ام این بود که قرارداد گروه‌ها چندین ماه یا حتی یکسال قبل از اجرایشان امضا شود تا خیالشان از یک سال قبل برای اجرایشان راحت شود.
حریری در بخش پایانی صحبت‌هایش درباره فعالیت‌های حلقه تئاتر دانشگاهی که در زمان مدیریت سعید اسدی در تالار مولوی شکل گرفت، توضیح داد: اساسا هر گونه تشکل دانشجویی که بخواهد حرکت در حوزه هنری و آموزشی داشته باشد به شرطی که چشم‌انداز روشنی داشته باشد، هم من و هم شورا از آن استقبال خواهیم کرد.
به گزارش ایسنا، بعد از برگزاری شانزدهمین جشنواره تئاتر دانشگاهی در اردیبهشت 92 بود که زمزمه‌هایی مبنی بر تعطیلی تالار برای انجام تعمیرات و حل مسائل ایمنی جدی‌تر شد، تا اینکه درهای تالار بسته و انتظار همه برای آغاز تعمیرات شروع شد. انتظاری که کسی فکرش را نمی‌کرد اینقدر به طول بیانجامد تا باعث شود سرانجام اواخر بهمن‌ماه سال گذشته، سعید اسدی مدیری که از اهالی و مدرسان تئاتر بود، استعفایش را اعلام کند.
پس از این استعفا، شورای هفت نفره‌ای برای پیشبرد امور و سیاستگذاری تالار به ریاست جعفرگل محمدی مدیر کل فرهنگی دانشگاه تهران شکل گرفت.
سال 92 به پایان رسید و تکلیف مدیر جدید نامشخص ماند. با شروع سال جدید به غیر برگزاری یک نشست هم‌اندیشی با حضور تعدادی از هنرمندان و دانشجویان و جعفر گل‌محمدی مدیر کل فرهنگی دانشگاه تهران، که البته نتیجه خاصی هم در بر نداشت، اتفاق جدیدی برای تالار رخ نداد.
اما هفدهمین جشنواره تئاتر دانشگاهی چالش بعدی برای دانشگاه تهران بود، چون باید تصمیم می‌گرفت که تالار مولوی را جزو میزبانان جشنواره قرار بدهد یا نه.
از طرفی تالار تقریبا هیچ شرایط استانداری را برای اجرای نمایش‌ها نداشت و از طرفی دیگر هم اگر مولوی از میزبانی جشنواره کنار می‌کشید عملا هویت جشنواره زیر سوال می‌رفت. اما در نهایت تالار مولوی با همان حداقل امکانات و کمی بهبود شرایط برق و تهویه سالن در جشنواره حاضر شد.
اواسط برگزاری جشنواره تئاتر دانشگاهی در اواخر اردیبهشت بود که امیرحسین حریری مدیر و هنرمند جوانی که سوابق اجرایی و مدیریتی در حوزه تئاتر دانشگاهی و هنرهای نمایشی دارد، از سوی جعفر گل‌محمدی مدیر فرهنگی دانشگاه تهران به عنوان مدیر جدید تالار مولوی انتخاب شد تا دوره جدیدی برای اصلی‌ترین محل تئاتر دانشگاهی ایران آغاز شود.
از هفته گذشته تعمیرات تالار مولوی آغاز شده و تا پایان تعمیرات هیچ نمایشی در آن اجرا نمی‌شود.
منبع: خبرگزاری ایسنا
