پایگاه خبری تئاتر: محمد حسن خدایی منتقد هنری و پژوهشگر حوزه سینما و تئاتر در رابطه با آسیبهای بازنمایی خانواده در تئاتر با برنامه گفتگوی فرهنگی مصاحبه کرد.
خدایی با اشاره به اهمیت بازنمایی خانواده در آثار نمایشی گفت: خانواده امری جهان شمول است و در همه جوامع از نهادهای بسیار قدیمی و مستحکم محسوب می‌شود.
وی با بیان اینکه جهان مدرن با وضعیت بحرانی خانواده مواجه شده افزود: در اغلب آثار سینمایی و تئاتر رگه‌ای از وضعیت خانواده وجود دارد چراکه یکی از مهم ترین جایگاه‌های ثبات و هویت پیدا کردن انسانها در خانواده است.
پژوهشگر حوزه سینما و تئاتر با اشاره به اینکه دو انقلاب سیاسی اجتماعی در ایران ارزشها و مسائل جدیدی را به وجود آورد گفت: به دلیل اینکه ارزش‌هایی که خانواده برای سنت و مسائل تاریخی قائل است اهمیت زیادی دارد و طبیعی است که روایت و بازنمایی این رکن مهم در آثار هنری هم مهم تلقی شود.
این منتقد هنری معتقد است که تماشاگر ایرانی همیشه بازنمایی خانواده در تئاتر را نشانه وضعیت جامعه نمی‌داند، زیرا جامعه ایران در حال پیچیده تر شدن است و به همین دلیل مخاطب ایرانی به تدریج مانند همه مردم دنیا در حال عبور از تطابق دادن‌ها و نگاه نمادگرایانه است.
خدایی با اشاره به بحران ارزشها و مشکلات اقتصادی در جامعه ایرانی گفت: جامعه ما با این شرایط نمی‌تواند هویت خودش را در سطح جامعه از طریق بازنمایی به دیگران نشان دهد.
پژوهشگر حوزه سینما و تئاتر در پاسخ به این سوال که چرا هنرمندان ایرانی در شرایط سخت اقتصادی امروز اتحاد خانواده‌ها را نشان نمی‌دهند؟ گفت: بخشی از این موضوع به نگاه فاقد امید و چشم انداز در هنرمند برمی گردد یعنی هنرمند احساس می‌کند باید آثاری خلق کند که در نهایت مخاطب یک فروپاشی و تلخی را تجربه کند لذا به نظر می‌رسد با این هنرمندان هم باید وارد گفتگو شد و از آنها سوال کرد که آیا تولیداتشان بازتابی از جامعه است یا یک پیشنهاد شخصی برای این وضعیت؟ !
خدایی مطرح کرد: ما در صد سال اخیر شکل‌های مختلفی از خانواده را تجربه کرده‌ایم مثلا خانواده‌ای که یک عضو دارد بنابراین طبیعی است که بازنمایی خانواده در تئاتر و سینمای ایران با پیچیده تر شدن و شکل‌های جدید خانواده متفاوت شود.
منتقد هنری با بیان اینکه بازنمایی خانواده و فرم‌های جدید آثار عمدتاً با فضای سیاسی و امکان بازنمایی‌ها گره خورده است، گفت: هرچه قدر فضای سیاسی و فرهنگی ما دموکراتیک تر باشد امکان بازنمایی شکل‌های مختلف خانواده هم بیشتر فراهم می‌شود و هرچه فضا تنگ تر شود از نگاه آسیب شناسانه به این حوزه محروم خواهیم شد.
