پایگاه خبری تئاتر: برنامه "پرده آخر" با موضوع تئاتر خیابانی، در ارتباط تلفنی با دکتر منوچهر اکبرلو (مدرس دانشگاه، پژوهشگر و مولف) از شبکه رادیویی گفت و گو روی آنتن رفت.
منوچهر اکبرلو در مصاحبه تلفنی با برنامه «پرده آخر» گفت: تولیدکننده و فعالان تئاتر خیابانی نباید دست از کار بکشند.
وی افزود: پژوهشگران و نظریه‌پردازان تئاتر زمانی دست به کار می‌شوند که فعالان حوزه‌های مختلف کارهای خود را انجام دهند.
این مدرس دانشگاه ادامه داد: ما برای تولید یک اثر نمایشی نباید منتظر تعریف بمانیم، چرا که هر اثری در بستر تاریخ مورد بررسی و داوری قرار می‌گیرد.
وی با اشاره به این که نمایشگران باید با توجه به نیاز و خواسته‌ی خود کار کنند، توضیح داد: تئاترهای مختلف زمانی دسته‌بندی یا مکتب‌گذاری می‌شوند که سال‌های متمادی به روال فعالیتی و اجرای خود ادامه دهند.
منوچهر اکبرلو با اشاره به جایگاه تئاتر خیابانی در بدنه نمایشی کشور، اظهار داشت: اکثر فعالان تئاتر بدنه تصور می‌کنند که تئاتر خیابانی سریع به تولید می‌رسد و فرآیند پیچیده‌ای ندارد و با این نگاه، این نوع از تئاتر را در بخش‌های فرعی قرار می‌دهند.
وی افزود: ذهنیت ساده‌پندارانه از سوی مدیران باعث می‌شود تا تئاتر خیابانی جایگاه جدی و مهم خود را نداشته باشد.
این پژوهشگر تئاتر اضافه کرد: متاسفانه رزومه‌های مرتبط با حضور در تئاترهای خیابانی برای اهالی و فعالان این حوزه مهم تلقی نمی‌شود و اکثر فعالان به نمایش‌های داخل سالن اهمیت می‌دهند.
وی با بیان این که تئاتر خیابانی بدون واسطه با توده‌های جامعه ارتباط می‌گیرد، عنوان کرد: برقراری ارتباط نزدیک با مخاطب با ذات تئاتر مانوس است.
منوچهر اکبرلو با اشاره به این که بسیاری از مسائل اجتماعی و سیاسی روزِ جامعه می‌توانند در قالب تئاتر خیابانی ارائه شوند، اضافه کرد: تئاتر خیابانی می‌تواند موضوعات و مشکلات جامعه را در بازه‌های زمانی کوتاه و بروز به مردم منعکس کند.
وی با بیان این که مدیران فرهنگی به تاثیر و اهمیت تئاتر خیابانی توجه داشته باشند، تاکید داشت: تئاتر خیابانی با تکیه بر مخاطب خود و وضعیت جامعه مساله‌سازی می‌کند و با مساله‌های موجود در جامعه، نمایش را پیش می‌برد.
این پژوهشگر تئاتر تاکید داشت: نگاه نمایش‌گر تئاتر خیابانی به نگاه عموم مردم نزدیک است، در حالی که نگاه یک بازیگر تئاتر صحنه‌ای ممکن است زاویه‌ای متفاوت از بطن مردم را داشته باشد.
