پایگاه خبری تئاتر: این روزها فیلم تئاتر «من ترامپ نیستم» به کارگردانی رضا خرم و به زبان انگلیسی از ویدئو پرایم وب‌سایت آمازون در حال پخش است.
شهروز دل افکار بازیگری که در این نمایش نقش ولادمیر پوتین ، رییس جمهوری روسیه را بازی کرده است، در گفتگویی درباره حضور خود در این اثر نمایشی گفت: بازی در این فیلم تئاتر چالش سختی برایم بود و به اندازه دو تئاتر از من انرژی گرفت، چون سطح زبان انگلیسی‌ام نسبت به بازیگران دیگر پایین‌تر بود و به همین دلیل چندین برابر سعی کردم که دیالوگ‌هایم را تمرین و حفظ کنم اما از همان اول، دیدن انرژی و جدیت کارگردان و دیگر اعضای گروه ، مرا ترغیب کرد تا بازی در این نقش را تجربه کنم و به همین دلیل می‌توانم بگویم برایم تجربه‌ی متفاوت و عجیبی بود.
او درباره دشواری‌های بازی به زبان انگلیسی توضیح داد: هر چند ترجمه‌ی متن نمایش‌نامه را خوانده و شنیده بودیم و روی لهجه‌ی زبان انگلیسی هم تمرین کرده بودیم، ولی این‌که بخواهم با حس، نقشم را به زبان انگلیسی بازی کنم، برای بازیگری مثل من که سطح زبان انگلیسی‌اش چندان خوب نبود، کمی جای ترس داشت. اما به هر حال به خاطر انرژی خوب اعضای گروه قبول کردم در این پروژه بازی کنم و البته حضور یک تیم کاربلد و خوش انرژی ، برایم حال و تجربه‌ی خوبی را رقم زد.
این بازیگر ادامه داد: البته حرف زدن به زبان انگلیسی چیز عجیبی نیست اما انتقال حس و حال نقش مهم بود و آکسان گذاری‌ها هم در این زمینه خیلی اهمیت داشت، چراکه لازم بود این لهجه به زبان روسی نزدیک شود. انجام همه‌ی این کارها سخت ولی چالش‌برانگیز و جذاب بود و امیدوارم به خوبی از عهده‌اش برآمده باشم.
دل افکار درباره بازی کردن در نقشی که ما به ازای بیرونی دارد، توضیح داد: برای نزدیک شدن به نقش پوتین هم خودم جست‌وجوهایی کردم و مطالعاتی را انجام دادم و هم بچه‌های گروه به من کمک کردند. از آن‌جا که شخصیت پوتین مابه‌ازای بیرونی دارد، بر رفتار او متمرکز شدم و به حرکات دست و سر و نیز نوع صحبت کردنش و حتا سخنرانی به زبان انگلیسی او خیلی دقت و توجه کردم و سعی کردم هنگام بازی در این نقش به سمت نوع بیان و گفتار و لهجه‌ی شخصیت پوتین نزدیک شوم و زیاد به بی‌راهه نروم. می‌توانم بگویم که حالت حرکات چشم و صورت و حرف‌زدن پوتین خیلی به بازی من در این نقش کمک کرد.
او که تجربه بازی در نمایش‌های «رویای نیمه شب تابستان»، «رومئولیت» و سریال‌های «توماج» و «قورباغه» را دارد، اضافه کرد: ما بازی‌گرها وقتی که با متن یک نمایش‌نامه یا فیلم‌نامه روبه‌رو و آشنا می‌شویم، طبیعتا ابتدا آن را می‌خوانیم تا ببینیم داستان آن چه‌طور و از چه قرار است و اگر داستان مورد توجه‌مان قرارگرفت، بعد دیالوگ‌های نقش‌مان را می‌خوانیم و معانی و مفهوم جملات آن را بیرون می‌آوریم و سعی می‌کنیم آکسان‌ها و تأکیدات لازم را بر روی برخی کلماتی که باید بگذاریم، تمرین و تکرار کنیم تا به لحن درست آن شخصیت برسیم؛ یعنی از متن درام، این‌ها را می‌گیریم و استخراج می‌کنیم و از صافی ذهن‌مان عبور می‌دهیم.
او در پاسخ به این پرسش که بازی در همین نقش به زبان فارسی چگونه تجربه‌ای خواهد بود، تصریح کرد: اگر قرار بود همین شخصیت را به زبان فارسی بازی کنم، قطعا خیلی مسلط‌تر بودم که آکسان‌ها، لحن و جملاتم را کجا و به چه صورت ادا و بیان کنم و در چه جاهایی صدایم را بالا و پایین ببرم یا در کجاها آرام‌تر بگویم؛ ولی سعی کردم در این کار، همه‌ی این‌ها به زبان انگلیسی و با لهجه‌ی روسی اتفاق بیفتد. اگر این نقش را به زبان فارسی بازی کنم البته و قطعا برایم راحت‌تر است و می‌توانم بهتر بازی کنم. ولی با همه‌ی این‌ها تجربه‌ی بازی در این نقش و پروژه هم تجربه‌ی خوبی بود و خیلی دوست دارم بازخورد مخاطبان و واکنش آنها را در رویارویی با این اثر را ببینم.
دل افکار در ادامه درباره حضور بازیگران ایرانی در عرصه‌های جهانی گفت: ما بازیگران خیلی خوبی داریم ولی زبان انگلیسی، کمر ما را شکسته است؛ چون دغدغه‌ی ما نبوده و نیست و از آن استفاده نمی‌کنیم. این که مدتی زبان انگلیسی را می‌خوانیم و بعد رهایش می‌کنیم، چندان در کارمان مؤثر واقع نمی‌شود. اگر این امکان وجود داشت که روند یادگیری زبان انگلیسی را می‌توانستیم ادامه دهیم، ما بازیگران ایرانی در عرصه‌های بین‌المللی ارتباطات خوبی پیدا می‌کردیم و در این عرصه برای‌مان اتفاقات خوبی می‌افتاد.
او اضافه کرد: ممکن است هر بازیگری در طول عمرش فقط یک بار پیشنهاد بازی به زبان انگلیسی و برای مخاطبان جهانی را داشته باشد و حتا شاید هیچ‌وقت چنین تجربه و اتفاقی برایش نیفتد چراکه ما همیشه به زبان فارسی بازی می‌کنیم و دیالوگ‌هایمان ترجمه می‌شود. تجربه نشان داده در اجراهای خارج از کشور وقتی به زبان فارسی دیالوگ می‌گفتیم، هر چند تماشاگران ایرانی با کار همراه می‌شدند و نسبت به آن واکنش داشتند و مثلا در نمایش‌های کمدی، از آنها خنده می‌گرفتیم ولی در رویارویی با تماشاگران خارجی تنها می‌توانستیم با یک‌سری حرکات آنها را بخندانیم یا حتا نخندانیم.
دل افکار خاطرنشان کرد: اگر می‌دانستیم در ایران یک کمپانی فیلم و تئاتر برنامه‌هایی برای تولید به زبان انگلیسی دارد، طبیعتا بازیگران ما هم با انرژی و قدرت مضاعفی که بتوانند از پس کار بر بیایند، شروع به کار می‌کردند تا زبان انگلیسی را به درستی یاد بگیرند و هنگام تولید اثری به زبان انگلیسی، کارشان را درست‌تر انجام دهند.
شهروز دل افکار در پایان گفت: من این نقش را بازی کردم و نمی‌دانم چه زمان دیگری پیشنهاد بازی در نقشی به زبان انگلیسی به من خواهد شد. اگر یاد گرفتن زبان و مکالمه‌ی انگلیسی جزو دغدغه‌های ما بود، صد البته همه‌ی بازیگران ایرانی از پس بازی در چنین نقش‌هایی برمی‌آمدند و چنین تجربه‌هایی هم برای‌شان هم لذت‌بخش می‌شد ولی وقتی این تجربه‌ها ادامه‌دار نیست، این اتفاق هم نمی‌افتد.
فهرست عوامل اصلی تولید و ساخت فیلم‌تئاتر من ترامپ نیستم! به شرح ذیل است: تهیه‌کننده و کارگردان: رضا خرّم، نویسنده: علی محمدرحیمی، دراماتورژ و مدیر تولید: بهزاد صدیقی، مترجم نمایش‌نامه: محمدسعید سعادت صدر، بازیگران به ترتیب ورود: رضا فیاضی، سیروس کهوری‌نژاد، سروش طاهری، وحید آقاپور، شهروز دل‌افکار، علی محمدرحیمی، رضا خرّم، حورا پاکیزه‌دل، صداپیشه نقش دانالد ترامپ: گرگ گیدنی، صداپیشه نقش روی و مایکل کوهن: تلن وینچستر، مدیرفیلم‌برداری: آرش خلاق‌دوست، طراح صحنه و لباس: مرجان گلزار، طراح گریم: ماریا حاجی‌ها، صدابردار: روح‌الله جعفربگلو، تدوین‌گر: واهب مصلحی فرد، مدیر مالی: محمد خرّم، مدیر روابط‌عمومی: رامین فناییان، عکاس: بهنام صدیقی، طراح پوستر: آرزو خرّم‌نیا، دست‌یار کارگردان و برنامه‌ریز: بهرام برخورداری، منشی صحنه‌ی تلویزیونی: عاطفه هادی، منشی صحنه‌ی تئاتری: سپیده میرصمدزاده، فیلم‌بردار اول: حامد فرشته‌حکمت، گروه فیلم‌برداری: حمید قطب، سامان عمار فطرت، علی قنبری، سپهر میناچی، گروه صحنه لباس: سیما سلمانی و محمدرضا موسوی‌پور، اجرای دکور: آیلار استخر (یوسف صابری)، بوم‌من: شهریار عادلی، مربی زبان انگلیسی: حورا پاکیزه‌دل، طراحی و ساخت پوستیژ: علی اعرابی، دست‌یار گریم: رویا رؤیت‌وند، مدیر تدارکات: علی مقدم، جانشین تهیه‌کننده: داوود سالاری، مجری طرح: شرکت تعاونی گنجینه فرهنگ و هنر ایرانیان، مدت زمان فیلم تئاتر: ۷۸ دقیقه، سال ساخت: پاییز ۱۳۹۹.
برای مشاهده دیگر اخبار تئاتر اینجا کلیک کنید
