چارسو پرس: تینو صالحی نویسنده، طراح و کارگردان گفت: نمایش «وُو» (wow) مثل کارهای قبلی من حال و هوای بومی دارد اما نه به شیوه ای که نمایش ویژگی های آثار آیینی سنتی را داشته باشد. این اثر نمایشی در ارتباط با زبان و ارتباطی است که افراد با وجود تفاوت زبان با هم برقرار می کنند.
وی ادامه داد: این نمایش درباره زن کرد زبانی است که در خارج از کشور زندگی می کند و به دلیل اینکه شناختی نسبت به زبان آن کشور ندارد با مشکلاتی برای ارتباط برقرار کردن روبرو می شود. اما در این نمایش از کشور خاصی نام برده نمی شود. در حقیقت مشکل زبان و عدم برقراری ارتباط می تواند در هر کشوری رخ دهد.
این کارگردان تئاتر درباره فضاسازی نمایش و فرم اجرایی اثر توضیح داد: فضای این نمایش کاملا غیرواقعی است و در آن کلاژی از سبک های مختلف به نمایش گذاشته می شود. از لحاظ فرمی مخاطب رگه هایی از سوررئال، اکسپرسیونیزم و حتی تئاتر فیزیکال را شاهد خواهد بود چون درهم آمیزی سبک های مختلف به شیوه کلاژ گونه از ویژگی های دنیای پست مدرن است اما تنها تفاوت این نمایش بر خلاف تصویری که از پست مدرن در ایران وجود دارد این است که مخاطب کار را می فهمد و از داستان و روابط شخصیت ها سر در می آورد.
کارگردان «مم و زین» اضافه کرد: از زمانی که من از پایان نامه کارشناسی ارشدم دفاع کردم در جستجوی روایتی داستانی با ویژگی های فرمی پست مدرن بودم که مخاطب نیز بتواند با آن ارتباط برقرار کند.
صالحی درباره مکان مناسب برای اجرای این اثر توضیح داد: ویژگی های اجرایی این نمایش به شیوه ای است که فقط در تالار حافظ قابلیت اجرا دارد. با هماهنگی و همکاری که خوشبختانه تالار حافظ با ما داشت ما توانستیم چند جلسه در این تالار تمرین داشته باشیم و بازبینی را هم در همین تالار برویم.
وی درباره نام نمایش نیز توضیح داد: «وُو»(wow) مخفف world of woman به معنی دنیای زنان ها است. چون خودم کرد و فردی دو زبانه هستم همیشه به این امر واقف بودم که چنین افرادی برای بیان جمله ای به زبان دیگر آن را دوبار بیان می کنند یکبار این جمله در ذهن این افراد به زبان مادری مرور می شود و بعد از آن جمله را به زبان بیگانه بیان می کنند. احساسم این بود که چنین کایر در گذشت زمان آسیب هایی را به روح و ذهن این افراد وارد می کند.
این کارگردان تئاتر درباره ایده پردازی این نمایش بیان کرد: دو سال قبل مصاحبه یا از سوسن تسلیمی دیدم که وی در آن به چگونگی حضورش در کشور سوئد و مشکل ارتباط برقرار کردنی را که به خاطر ندانسن زبان با ان مواجهه شده بود توضیح می داد. در این مصاحبه تسلیمی توضیح می داد که برای ثابت کردن خودش در تئاتر سوئد چطور به تنهایی «مده آ» را به صحنه برده و خودش را ثابت کرده است. این گفتگو جرقه نگارش این نمایشنامه را در ذهن من زد.
وی متذکر شد: نکته مورد توجه در این نمایش این است که همه شخصیت‌ها به جای اینکه لهجه و گویش متفاوت از هم داشته باشند نوع ادبیاتی که با آن صحبت می کنند، متفاوت است. تلاش کردم در این نمایش کلیشه استفاده از لهجه های مختلف را کنار بگذارم و ادم ها را با ادبیات و دایره واژگان متفاوتی که دارند، متمایز از هم نشان دهم.
وی در پایان صحبت هایش درباره گروه بازیگران نمایش توضیح داد: این اثر نمایشی با ساختار متفاوتی به صحنه می رود به این ترتیب که جایگاه تماشاگران و بازیگران در کار نسبت به عرفی که وجود دارد متفاوت خواهد بود. آزاده صمدی، علیرضا مهران، بهاره کیان افشار، بهرام افشاری، راحله بدیعی، محمدرضا سجادیان، مهدی شجاعی، مارال عظیمی، بهاره زندی برخی از بازیگران این اثر نمایشی هستند. بهار ایلچی آهنگساز و الهام شعبانی نیز طراحی لباس کار را بر عهده دارند.
