چارسو پرس: نمایشنامه‌ی «رؤیاهای صادقانه‌ی سیمون ماشار» نوشته‌ی برتولت برشت و با ترجمه‌ی حسن حاجت‌پور به‌تازگی از سوی نشر نیماژ منتشر شده است. این نمایشنامه از زبان آلمانی ترجمه شده است.
عنوان نمایشنامه عنوان خاصی است که در زبان فارسی نیاز به توضیح دارد و به‌راستی انتخاب یک عنوان کوتاه و گیرا به زبان فارسی برای این اثر بسیار مشکل است. در این کتاب تلاش شده است که نزدیک‌ترین عنوان به‌معنای آلمانی اسم نمایشنامه انتخاب شود. در زبان آلمانی Das Gesicht به‌معنی چهره یا صورت انسان است و در حالت جمع Die Gesichte به‌معنی چهره‌ها یا صورت‌ها. اما مراد و منظور برتولت برشت از این کلمه یک معنی قدیمی و سنتی است، وقتی مترجم از «الیور» استاد زبان آلمانی و همچنین «گرد هازه» که سال‌ها با کلمات زندگی کرده و مو را از ماست بیرون می‌کشد، جواب دقیق را جویا شده است پاسخ این بوده: Die Gesichte یعنی کسی که می‌تواند حقیقت را ببیند، کسی که رؤیاهای صادقه دارد. کسی که خواب‌های واقعی می‌بیند، کسی که می‌تواند آینده را ببیند!
برتولت برشت؛ نمایشنامهنویس، کارگردان تئاتر و شاعر آلمانی را یکی از برجسته‌ترین نویسندگان و کارگردانان تئاتر روایی می‌دانند. تکنیک فاصله‌گذاری او هنوز به‌عنوان تکنیکی زنده در عالم نمایش و حتی سینما به‌کار گرفته می‌شود و آثار متعدد برشت روی صحنه‌ی تئاترهای سراسر جهان مکرر اجرا می‌شوند.
کتاب «رؤیاهای صادقانه‌ی سیمون ماشار» در ۱۱۰ صفحه و قیمت ۹۰۰۰۰ تومان در دسترس عموم علاقه‌مندان کتاب قرار گرفته است.
دیگر نمایشنامه‌ای که از سوی نشر نیماژ منتشر شده است، «دست نامرئی» نام دارد. این نمایشنامه را سم شپرد نوشته است و امیرعطا جولایی و رضا پارسایی آن را ترجمه کرده‌اند.
نمایشنامه‌ی «دست نامرئی»، از آشناترین ویژگی‌ها و عناصر نوشتار سم شپرد بهره می‌برد. از کهن‌الگوها تغذیه می‌کند و در عین حال به مسائل روز جامعه‌ی امریکایی هم نیم‌نگاهی دارد. واقع‌گرایی معمول نویسنده مسیر پرش‌های فکر و ضربت سورئالیته را سد نکرده است. اما در نگاهی کلی، این یکی از نمایشنامه‌هایی است که در پرتو آن، پروژه‌ی فکری نویسنده را می‌شود معنا کرد: آدم‌های معناباخته و ته‌خط، که به میانجی عشق ماشین و کنش و هیجان و آمیختگی شباروز با مظاهر جهان نو، گویا در جست‌وجوی دستاویزی‌اند برای گذران و بهبودی درکار نیست. این میان معنا در خود موقعیت است و داده‌های متن. گفت‌وگوی دائمی با متن‌های پیشین هم به سنت نویسنده لحاظ می‌شود و شپرد دمی از ارجاعات مالوف غافل نمی‌شود. دست نامریی از بهترین‌ها و برای ما فارسی‌زبانان، مهجورترین متون نمایشی درام‌نویس فقید امریکایی است.
ساموئل شپرد راجرز چهارم (زاده‌ی ۵ نوامبر ۱۹۴۳ – درگذشته‌ی ۲۷ ژوئیه ۲۰۱۷) نمایشنامهنویس، کارگردان و بازیگر آمریکایی بود. شپرد در طول زندگی حرفه‌ای‌اش بیش از ۴۰ نمایشنامه نوشت. سم شپرد برای اولین بار در سال ۱۹۷۱ با نمایش «دهان کابوی» مورد توجه قرار گرفت. از جمله فیلم‌های او می‌توان به «چیزهای درست، بلک‌تورن»، «حماقت برای عشق»، «باندیداس»، «ماگنولیاهای فولادی» و «پرونده پلیکان» اشاره کرد. او یکی از فیلمنامه‌نویسان فیلم «پاریس، تگزاس» بود. او در سال ۱۹۷۹ برای نمایشنامه‌ی «کودک مدفون» جایزه پولیتزر را دریافت کرد.
این نمایشنامه در ۶۰ صفحه و قیمت ۸۰۰۰۰ تومان در دسترس عموم علاقه‌مندان کتاب قرار گرفته است.
