چارسو پرس:طبق اعلام روابط عمومی موزه سینما، علی نصیریان بازیگر پیشکسوت سینما، تئاتر و تلویزیون گفت: یکی از شانس‌ها و اقبال من در زندگی این بود که توانستم راهی که علاقمند بودم و به آن عشق داشتم را پیدا کنم.
وی با اشاره به علاقه مندی خود به نمایش‌های سنتی افزود: من با دیدن تعزیه و نمایش‌های آینی و سنتی در دوران خودم که حتی تلویزیون هم نداشتیم به این کار علاقمند شدم. تعزیه و واقعه کربلا را همه می‌دیدیم، اما اینکه چطور تعزیه بوجود آمد برای من جالب بود. به نظر من تعزیه بوجود آمد، زیرا تاثیرگذاری تجسم، تصویر و نمایش واقعه با نقل و روایت آن فرق دارد.
نصیریان بیان داشت: ما در خیابان شاپور زندگی می‌کردیم و من در خیابان امیریه در سینما نور فیلم‌های آمریکایی را بدون دوبله و زیرنویس می‌دیدم. در آن زمان برای فیلم‌ها میان نویس می‌گذاشتند یعنی فیلم را قطع می‌کردند و درباره آن توضیح می‌دادند. به همین دلیل هروقت به سینما می‌رفتم از من سوال می‌کردند که باسواد هستم تا برایشان میان نویس‌ها را برایشان بخوانم.
وی ادامه داد: من برای نقش آفرینی‌ها رجوع می‌کنم به انگیزه‌ها و نگاه‌های خودم و حس علاقه و آفرینندگی که یک بازیگر باید داشته باشد، زیرا بازیگر خودش یک نویسنده نمایش و فیلم و فیلمنامه است. به قول رابرت چولی می‌گفت همانطور که کارگردان با کارگردانی خود متن را می‌نویسد، بازیگر هم می‌نویسد، زیرا بازیگر یک خلاق است و تنها یک عامل و اسباب دست کارگردان نیست. درست است که باید به کارگردان توجه داشته باشد و حرف‌های او را به اجرا درآورد، بفهمد، گوش کند و گفتگو کند، اما به نظر من آفریننده متن بازیگر است.
نصیریان خاطرنشان کرد: اگر بخواهیم به مرحله آفرینندگی نقش برسیم باید به خودمان رجوع کنیم؛ به جوهر نیرو و قوه و قوت خلاقه که در درون ما است و از آن یاری بطلبیم و نقش را از آن بیافرینیم.
وی ادامه داد: من فکر می‌کنم هم در تئاتر و هم در سیما استعداد‌های بسیار خوبی داریم؛ در تئاتر بازیگر‌ها و گروه‌های درجه یک پیدا شده است و به همان مقدار سینمای ما هم بسیار رشد کرده است. وضعیت تئاتر و سینما امروز بهتر از زمان ما است، زیرا زمانه عوض شده است. ارتباط جمعی را در نظر بگیرید همه چی وجود دارد درحالیکه در زمان با هیچ چیزی نبود و ما با دست خالی کار می‌کردیم، اما امروز بازیگر‌ها از نظر اطلاعات با دست پر کار می‌کنند.
///.
