از یک طرف کسانی که حرفه‌شان تئاتر بوده آسیب جدی دیده‌اند و از طرف دیگر هم اجرای تئاتر براحتی نخواهد بود و این وضعیت دوگانه را نمی‌شود براحتی تفسیر کرد و گفت حق با بستن سالن‌هاست یا شرایط بغرنج زندگی هنرمندان.
علی عطشانی، کارگردان فیلم‌های سیاسی اجتماعی، که فیلم سلفی با دموکراسی او نتوانست در جشنواره فجر حضور داشته باشد از غرض‌ورزی دبیر جشنواره برای عدم پذیرش این فیلم در جشنواره گفت. به اعتقاد او؛ سینمای ایران ضعیف‌ترین دوران مدیریت خود را سپری می‌کند.
نیما فراهی که نخستین فیلمش با عنوان «زار» را در سال ۱۳۹۵ در ژانر وحشت ساخته است، سنگ‌اندازی‌های برخی مسئولین و دست‌اندرکاران سینما را دلیل عدم فعالیت فیلمسازان در گونه‌های مختلف سینمایی از جمله ژانر وحشت می‌داند.
فرهاد اصلانی با شاره به این موضوع که هیچگاه افراطی به نقش‌ها و بازیگری نگاه نکرده است، از سعی و تلاش زیاد برای رسیدن به نقش‌هایی که بازی کرده، می‌گوید.
نیکخواه آزاد معتقد است که سینمای کودک و نوجوان فعلی یک موجود ناقص‌الخلقه است که نه دولتی‌ست و نه جزو سینمای بخش خصوصی. نه سینمای مستمر است و نه امکان نمایش و اکران برای تولیدات آن وجود دارد.
بهزاد خاکی‌نژاد درباره اینکه «چرا خانه تئاتر به دنبال ایجاد صنف فراگیر است؟» گفت: می‌خواهند یک اتحادیه بزرگ از صنف‌های فراگیر شکل دهند به نام اتحادیه خانه تئاتر. یعنی هم «موسسه» خانه تئاتر را داشته باشند برای گرفتن بودجه دولت و هم «اتحادیه». اما راه افتادن اتحادیه چه سودی برای تئاتری‌ها دارد؟ در عوض، هر کسی که می‌خواهد تئاتر کار کند و عضو صنف تئاتر باشد، باید از آقای ایرج راد و هیئت مدیره خانه تئاتر اجازه بگیرد.
برای من خیلی آسان بود که خارج از ایران فیلم بسازم، ولی نساختم که مزاحم برگشتنم به ایران نشود. به الان نگاه نکنید که برای گرفتن چند صحنه خانم بی‌حجاب خارج می‌روند، آن موقع می‌گفتند ضد اینجا فیلم ساختی.
80 سال پیش سینمایی نبود چون در آن‌موقع همه چیز جدید بود! البته احساس می‌کنم امروز هر آدمی با تلفن خودش هر‌وقت که بخواهد می‌تواند فیلم ببیند و گاه همین فیلم‌دیدن با تلفن، آدم‌ها را از زندگی دورتر کرده است. به نظرم زمانی ایده‌ها و فیلم‌هایی که از زندگی الهام گرفته‌ام و آنها را ساخته‌ام درست‌تر بودند؛ حتی خودم این جنس فیلم‌های خودم را بیشتر دوست دارم!
«سرزمین آواره ها» از همان روزهای نخست پیشتاز فصل جوایز سینمایی بود و حالا با بردن تقریبا تمام جایزه‌های مهم امسال، فقط اسکار را پیش رو دارد؛ آن هم در سالی که کرونا انبوه فیلم‌های بزرگ و پرامید را خانه‌نشین کرد و «منک» دیوید فینچر و «انگاشته» کریس نولان هم به نظر می‌رسد قافیه را به این فیلم کم‌هزینه باخته‌اند.
تنها دو هفته و نیم از بازگشایی می‌گذشت كه به قرنطینه دوم رسیدیم. از آن زمان ۲۴۰ نفر از اعضای دایمی كمپانی ما به‌طور موقت بیكار شده بودند، بیمه اجتماعی آلمان، در دوران قرنطینه اول ۶۰ درصد از حقوق آنها را پرداخت كرد كه این رقم را برای آنهایی كه فرزند داشتند تا ۹۲ یا ۹۴ درصد بالا بردیم. نمایندگی بیمه اجتماعی در خلال قرنطینه دوم، ۸۰ درصد از حقوق آنها را پرداخت كرد كه ما هم ۱۸ درصد به آن افزودیم.
قاسم مصیبی که حدود چهار دهه است مدیریت سینما تئاتر گلریز را به عهده دارد، از خطر قریب‌الوقع این مجموعه به دلیل شرایط ناگوار اقتصادی می‌گوید و یادآوری می‌کند در سال‌هایی که هنوز خبری از تماشاخانه‌های خصوصی نبود و تئاتر هنری و سالن‌هایش از سوی دولت با بودجه‌های خوبی حمایت می‌شد، «انشعابِ» تئاتر آزاد باید روی پای خودش می‌ایستاد و خرج خودش را درمی‌آورد.
از بین فیلم‌سازانی که آثارشان با پسند نخبه‌ها و فستیوال‌های خارجی سازگار بود و عامه مردم هم با آن ارتباط برقرار کردند، خاص‌ترین چهره این عرصه به نظرم اصغر فرهادی است؛ فیلم‌های او همواره در عرصه‌های جهانی جایگاه رفیعی دارد و معتبرترین جوایز سینمایی را کسب کرده و از طرفی فیلم‌هایش مورد‌پسند مردم است».
طبق كتاب «تاریخ بخارا» و دیوارنگاره‌ها حداقل در قرن سوم قبل از میلاد مراسم آیینی به نام سوگ سیاوش در ایران وجود داشته. این آیین نمایشی همراه با حركت و موسیقی بوده و به صورت كارناوال در سراسر شهر اجرا می‌شده. یك آیین نمایشی مثل آیین دیونوسوس چرا در یونان تبدیل به تئاتر می‌شود اما در ایران رشدی نمی‌كند؟
«آن زمان به رغم بمباران‌های متعدد، هیچ‌كس قصد بستن سالن‌های تئاتر را نداشت. اما اگر ابتدای شروع نمایش صدای آژیر به گوش می‌رسید، نمی‌توانستیم تا قبل از 7 صبح روز بعد از سالن خارج شویم. تماشاچیان تمام شب را روی صندلی‌های‌شان بی‌حركت می‌نشستند.
بهروز افخمی می‌گوید: سازمان سینمایی اوج به انسداد رسیده است تا جایی که در دو سه سال اخیر، مورد درخوری از این سازمان دیده نشده است. او همچنین معتقد است: فیلمسازی که بخواهد به صورت تعمدی جریان‌سازی کند، هیچگاه موفق نخواهد شد. به گفته افخمی؛ حاتمی‌کیا فیلمسازی است که دغدغه‌های شخصی خود را دنبال می‌کند و نباید عنوان جریان‌ساز به این فیلمساز نسبت داد.
پیام دهکردی در گفتگویی که به مناسبت روز ملی هنرهای نمایشی و روز جهانی تئاتر شکل گرفت، بر این عقیده خود تأکید کرد که «تئاتر» نیازمند خون تازه، روح تازه و انسان تازه است.
محمدرضا مصباح تهیه‌کننده فیلم سینمایی «یدو» در آستانه پخش این فیلم سینمایی از تلویزیون آن هم پیش از ورود به چرخه اکران عمومی، جزییاتی تازه از توافق خود با صداوسیما را تشریح کرد.
اگر جشنواره به صورت مجازی برگزار شود با یك پلتفرم معتبر خارجی و بین‌المللی كه جشنواره كن هم استفاده كرد وارد مذاكره شدیم كه در حال بستن قرارداد هستیم آن وقت خیلی از فیلمسازان احتمالا مایل هستند كه روی این پلتفرم فیلم‌شان را ارایه كنند.
امیر دژاکام کارگردان نمایش «ایوب‌خان» می‌گوید: «تئاتر شغل ماست و شغل بسیار مهمی هم هست. تئاتر، هنری استراتژیک است، همان‌طور که گندم کالایی استراتژیک است و من آماده اثبات این نکته به هر سیاست‌گذاری هستم.»
با اینکه بحث تعیین حریم بنای ثبتی تئاتر شهر، مدت‌هاست که مطرح شده اما به تازگی این موضوع با مساله «حصارکشی» گره خورده که شائبه‌هایی برای برخی ایجاد کرده مبنی بر اینکه قرار است این مجموعه تنها در اختیار هنرمندان و تماشاگران تئاتر باشد و از دسترس شهروندان خارج شود؛ ابراهیم گله‌دارزاده، در پاسخ به ابهامات و پرسش‌های پیرامون طرح تعیین حریم این مجموعه، شائبه حصارکشی و راه ندادن مردم عادی به حریم محوطه را به کلی تکذیب کرد.
