مهین صدری، نویسنده، کارگردان و بازیگر تئاتر و سینما، در گفتگویی مشروح به مسیر هنری خود، از کانون پرورش فکری رشت تا همکاری طولانی‌مدت با امیررضا کوهستانی پرداخت. او با تاکید بر اینکه «هیچ لذتی بالاتر از کشف آدم‌های معمولی نیست»، از فرایند شکل‌گیری آثارش، اهمیت صداقت در هنر و همچنین تجربیاتش در نوشتن نمایشنامه، کارگردانی و بازیگری سخن گفت.
عضو سابق هیئت مدیره انجمن بازیگران خانه تئاتر که از وضعیت پیش‌آمده در اهدای جایزه جشن بازیگر گلایه‌مند است، با ابراز دلخوری خود، معتقد است خانه تئاتر حقوق اعضای خود را پایمال می‌کند.
مقوله بازنویسی، مقوله‌ای جدید نیست. قدمت بازنویسی، شاید، به قدمت نمایش‌نامه‌های کلاسیک یونان و رم باستان باشد؛ به‌عنوان‌مثال می‌توان به «مده‌آ»های مختلف اشاره کرد. البته شاید کسانی بگویند که آن بازنویسی نیست، ولی فراموش نکنیم که پلات ثابت است و نویسندگان مختلف، جنبه‌های مختلفی از این پلات را برجسته کرده‌اند.
امیر دژاکام با بیان اینکه «موضوع کار و کارگر درد مشترک مردم است اما متاسفانه هنرهای نمایشی از آن دور افتاده» می‌گوید: کارگر برای چه باید به تماشای تئاتر بیاید؟ چه وجه مشترکی بین او و تئاتر وجود دارد؟
قطب‌الدین صادقی می‌گوید: طبقه کارگر جایی در تئاتر امروز ما ندارد چون هم هنرمند و هم قشر مرفه نوکیسه‌ای که امروز مخاطب اصلی تئاتر ما شده؛ دنبال تفنن و سرگرمی است نه تماشای مسائل اجتماعی. او این مساله را امری جهانی دانسته و ادامه می‌دهد: آرمان‌گرایی ایدئولوژیک از جهان رخت بر بسته است. در کشورهای دیگر هم خبری از حضور طبقه کارگر در تئاتر نیست برای اینکه همه به طرف بورژوازی می‌روند و این دوره پایان عصر ایدئولوژی است.
من بيشتر از محتوا به فرم علاقه‌مندم اما از اين تجربه نتيجه گرفتم كه ذهن تماشاگر ما چندان براي سهيم شدن در فضاي سوررئال آماده نيست. به نظرم مخاطب اين روزها تا حد زيادي حس شاعرانگي‌اش را از دست داده و همه‌چيز را به صورت رئال مي‌خواهد.
کیانی با اشاره به تاریخ سانسور تئاتر و با بیان اینکه «دو پدیده فرهنگی تئاتر و امر سیاسی همواره با یکدیگر درگیری داشته‌اند» می‌گوید: تئاتر، قضایا را ریشه‌یابی می‌کند و این باید به دانش مدیریتی تئاتر اضافه شود که ذهنیت بیمارگونه پاک کردن صورت مساله را کنار بگذارد.
یوسف باپیری معتقد است وضعیت خانه تئاتر در شرایط کنونی متناقض است. او می‌گوید خانه تئاتر در حالتی رویه اپوزیسیونی نسبت به دولت دارد که خواهان حمایت اقتصادی دولت است. او می‌گوید خانه تئاتر علاقه‌ای به جذب هنرمندان جوان ندارد.
تئاتر «حذفيات» به نويسندگي و کارگرداني مهدي ضياچمني از مشهد تا تهران راهي پيموده و با حمايت الهام کردا و صابر ابر پس از اجرائي موفق در سي‌وششمين جشنواره بين‌المللي تئاتر فجر به سالن مستقل تهران رسيده است تا صدايي تازه بر روي صحنه تئاتر باشد. در اين اثر نمايشي که کاري از گروه تئاتر گياه است، مهسا غفوريان در کنار دو بازيگر نوجوان، گل‌آرا غفراني و محمدرضا حسينيان، به ايفاي نقش مي‌پردازد و آنها هر روز ساعت ۱۷ بر صحنه تئاتر مستقل روی صحنه می روند
مدیرکل جدید هنرهای نمایشی معتقد است که تئاتر به حمایت جدی دولتی نیاز دارد و این حمایت در سراسر دنیا هم وجود دارد؛ چون تئاتر، هنری نیست که بدون حمایت دولتی بتواند نقش موثر خود را تکمیل کند.
من «پسران تاریخ» را با التزام به اینکه با بچه‌های خودمان کار کنم، شروع کردم و دیدم اکثر بازیگرانم در آن مدت سر کارهای دیگری هستند. کم‌کم مجبور شدم جایگزین کنم؛ تا‌جایی‌که ٧٠ درصد بازیگران از گروه قبلی بازیگرانم متفاوت شدند؛ یعنی باز هم من ناگزیرم وقتی متنی دستم می‌گیرم، با همان بازیگرهای قبلی‌ام وارد مذاکره شوم؛ اما آن بازیگرها در آن لحظه درگیر کارهای دیگری هستند.
دبیر سی و ششمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر با تاکید بر اینکه اگر کاری را آغاز می کنم به نتایج مثبت آن ایمان دارم، تصریح کرد: برای اقدام به کاری همه جوانب آن را می سنجم و با افراد صاحب نظر مشورت می کنم تا با کمترین اشتباه کارم را به ثمر برسانم اما این به آن معنا نیست که اشتباه ندارم.
وقتي به چشم تجربه به ماجرا نگاه مي‌كنم قضيه متفاوت مي‌شود. اما از آنجا كه متاسفانه با افزايش سن دز محافظه‌كاري هم بيشتر مي‌شود، فكر كردم اگر امروز اين تجربه‌ها را پشت سر نگذارم شايد بعدا چنين فرصت يا جراتي پيش نيايد. مثلا شايد هيچ‌وقت پيش نيايد نمايشنامه‌اي مثل «كلاغ» انتخاب كنم كه ايستايي زيادي داشت و كل ماجرا فقط با دو بازيگر پيش مي‌رفت.
محمد یعقوبی» نویسنده ناکام ادبیات نمایشی نیست؛ این را خود در توصیف تفاوتش با شخصیت نمایشنامه‌نویس «تنها راه ممکن» آخرین نمایش‌اش که در ایران اجرا شد، می‌گوید. با یعقوبی درباره سانسور، مهاجرت و ناامیدی صحبت کردیم.
تئاتر در هیچ نقطه‌ای از جهان خودکفا نیست و دولت‌ها و شهرداری‌ها بدون آنکه نظارتی بر فعالیت هنرمندان داشته باشند فقط از آنها حمایت می‌کنند. صحبت ما چیست؟ همان چیزی که عرف و قانون می‌گوید. یعنی دولت باید به سیاستگذاری، حمایت، هدایت و نظارت بپردازد و من متوجه نمی‌شوم چرا واگذاری امور به هنرمندان و افراد کارشناس ایجاد نگرانی می‌کند.
من در مورد این محله تحقیق میدانی کردم و مقاله خواندم. به آنجا رفتم و با آدم‌هایش از نزدیک آشنا شدم. حتی آدم‌هایم را انتخاب کردم تا بدانم اگر قرار است «مل» نمایشنامه نیل سایمون تبدیل به ناصر شود چه معادلاتی برای این کار نیاز است. این طور نبود که فقط چند اسم را عوض کنیم و با این ماجرا اقتباس را انجام دهم...
«پیانیستولوژی» یکی از نمایش‌های تحسین شده در جشنواره تئاتر فجر امسال بود که تندیس جشنواره را در سه بخش بهترین طراحی صحنه، موسیقی و نمایش برگزیده گرفت. این نمایش پیش از جشنواره در مشهد روی صحنه رفته و مورد استقبال قرار گرفته بود.
صدرالدین زاهد که پس از نزدیک به چهار دهه به ایران بازگشته، درباره انتخاب «افسانه ببر» داریو فو می‌گوید: شخصا معتقدم فرهنگ همیشه باید از آن چیزی که در جامعه است، تغذیه کند اما ده قدم جلوتر. در نتیجه همیشه در کارم این موضوع را لحاظ می‌کنم.
اصغر نوری در مقام دبیر جایزه ادبیات نمایشی جشنواره تئاتر فجر بر این باور است که اساساً جایزه دادن و داوری کردن اثر هنری بدین شکل امری بیهوده است. او تأکید می‌کند که جایزه ۱۰میلیونی امسال نظر فرهاد مهندس‌پور بوده است.
متن جای بداهه‌پردازی نداشت؛ اما با قَسَم و آیه کارگردان را راضی کردیم «و خوشحالم که راضی شدند» این جناب سیاه در مواقعی مزه‌‌پرانی و بداهه‌پردازی داشته باشد. همان‌طور که در نمایش دیدید، به دلیل آهنگین‌بودن متن و زبان نمایش، جای بداهه‌پردازی زیادی وجود نداشت؛ اما ما با همفکری به فرم مشخصی رسیدیم.
هادی مرزبان می‌گوید: وقتی از روی فیلم کپی می‌کنند و اسمش را می‌گذارند تئاتر ارزشمند باید فاتحه تئاتر را خواند!
