تارانتينو بر پايه شگردي پست‌مدرنيستي، صداي يك راوي داناي كل را احضار مي‌كند تا با يك فلاش‌بك به صحنه پيشين، جنبه‌اي از نظر پنهان مانده را تصوير كند كه عملا بدل منطق بنيادينِ اثر نمي‌شود؛ يا وقتي در پايان، با حركت تيلت به پايين حضورِ شخصيت پنهان زير مغازه را رو مي‌كند كه تماما نسبت به حضورش بي‌اطلاع بوديم. اين در حقيقت، ترفندي شوك‌آور، ضد-تعليقي و يك تروكاژ و رودست‌زدن به مخاطب است كه راه فرار را براي ادامه داستان باز مي‌كند.
براساس اعلام شورای صنفی نمایش فیلم کار کثیف در نوبت دوم اکران عید فطر راهی سینماها خواهد شد. فیلم سینمایی کار کثیف به کارگردانی خسرو معصومی در سی و ششمین جشنواره فیلم فجر اکران شد و نظرات متفاوتی را با خود به همراه داشت.
ما 20 هزار تومان پول مي‌دهيم و مي‌رويم توي سينما تا اثري با نام «چهار انگشت» را ببينيم. اصلا انتظاري نداريم كه فيلم خوبي ببينيم. اصلا انتظاري نداريم كه جواد عزتي و امير جعفري در فيلمي به كارگرداني حامد محمدي چيز جالب توجهي در حوزه سينما ارايه دهند. اصلا چطور مكن است از چنين آدم‌هايي با رزومه‌هاي مشخص كه هر سال به بازتوليد همان هميشگي مي‌پردازند انتظار سينما داشت؟ پس با علم به اينكه ما قرار نيست يك اثر سينمايي ببينيم.
الهه دریا فیلمی خوش ساخت ست که تمام حرف ها و پیام‌هایش را با مدیوم تصویر و دوربین می زند. نه زیاده گویی دارد و نه بی جهت تصویر می سازد تا فیلم را پر کند. نه به تکلف و شعار می افتد و نه اهمیت سوژه را کم جلوه می‌دهد .ا گرچه در بخش اول فیلم تا پیش از برخورد به کشتی پناهجویان، روند کند، بی دیالوگ و سرد دارد اما به نظر می رسد کاملا در راستای فهم کاراکتر اصلی وموقعیت بعدی، ضروری‌ست .کارگردانیِ خوب فیشر جفت وجورست وهر نشانه ای را با قصد به فیلم خود می آورد.
سينماي لانتي‌موس هميشه آن قدر عجيب و غريب بوده و آنچنان با مرز واقعي/ناواقعي و آگاهي تماشاگر بازي كرده است كه نمي‌شد لانتي‌موس را در قامت يك تصويرگر پرتره تصور كرد؛ پرتره‌اي كه احتمالا قرار است تاريخ نعل‌به‌نعل يك ملكه قرن هجدمي بريتانيا را براي ما با يك فرمت سينمايي استاندارد روايت كند. اما لانتي‌موس در «سوگلي» نه به لحاظ فرمي از آثار قبلي‌اش فاصله گرفته و نه از پروژه‌اي كه در چهار فيلم قبل‌تر پي گرفته بود، دور شده است. با تساهل مي‌توان گفت كه در همه آثار پيشين لانتي‌موس دو مولفه مهم وجود دارد، يكي جهان‌هاي آلترناتيو و ديگري مناسبات قدرت.
در مسير پيش روي بحران و شخصيت‌پردازي در ميانه فيلم برخي از دگرگوني كنش دروني شخصيت‌ها براي تماشاگر چندان روشن نيست مثلا اينكه چه مانعي سبب شده بود كه صمد براي نجات يا تخفيف مجازات از مجرم رشوه دريافت نكند يا صرفنظر مي‌كند؟ برملا شدن راز دستگيري حجم انبوه مواد پيش ساير همكارانش، يا دگرگوني در وجدانش؟
اگرچه برنده شدن دزدها در فیلم‌های ایرانی از زمان رضاخان و به عبارتی قبل از سال ۱۳۲۸ که سینما در ایران جدی شود، ممنوع شده بود و تمام حساسیت‌های این‌چنینی در دهه ۴۰ به صورت بخشنامه‌ای رسمی و بی‌تعارف ابلاغ شدند و طی ۴۰ سال اخیر هم کمابیش روی بسیاری از این مسائل حساسیتی جدی وجود داشت، اما واقعیت این است که پلیس ایران امروز با سینما خیلی نرم‌تر شده و مشکل سعید روستایی نه موسسه ناجی هنر سال ۱۳۹۷، بلکه تاریخچه سینمایی است که او در آن فیلمسازی می‌کند.
اکران «رحمان ۱۴۰۰» که بدون ترس از دچار‌شدن به مبالغه می‌شود آن را مبتذل‌ترین فیلم به نمایش درآمده در ۴۰ سال گذشته دانست که حتی اگر شبکه‌های خبری اروپا بخواهند بخش‌هایی از آن را در یک گزارش تصویری پخش کنند، پیش از پخش تصاویر باید عبارت «هشدار! دیدن این صحنه‌ها ممکن است برای عده‌ای مناسب نباشد» را درج کنند، فیلمی که مخاطب پس از تماشای آن وقتی از سالن بیرون آمد به‌سختی ابتدای آن را به یاد می‌آورد و غیر از تهوع‌آورترین صحنه‌های جنسی چیزی در خاطره باقی نمی‌گذارد.
فیلم «سوء‌تفاهم» با توجه به وجه نظری درخور تأمل، متأسفانه نه در جشنواره فجر سال گذشته، چنان که بایدوشاید، مورد توجه قرار گرفت، نه در زمان نامناسب نمایش عمومی کنونی بر پرده سینماها.
