جدا از تشابه شخصیت پردازی یاور با حشمت، ریتم کند و اتکای بیش از حد به دیالوگ به این سریال ضربه زده است. «یاور» مصداق آن سریالهایی است که میتوان در آشپزخانه کار کرد و آن را «گوش» داد و اتفاقی از سریال را هم از دست نداد.
