اکبر گلپایگانی یا «گلپا» نخستین مشق‌های موسیقی خود را از پدرش و سپس از حسن یکرنگی فراگرفت، اما فردی که از او یک خواننده ساخت، نورعلی‌خان برومند بود؛ مردی که سال‌ها گلپا را زیر بال و پر خود گرفت و او را با بزرگانی همچون صبا، خالقی و بهاری آشنا کرد.

ایرج خواجه‌امیری در سخنانی گفت: خیلی حالم خوب نیست. من و او ماندیم و خواندیم. من به دوستی با گلپا افتخار می‌کنم. صدایش خیلی خوب و گرم بود. شعرهایی که انتخاب می‌کرد را خیلی خوب می‌خواند.

آیین تشییع پیکر زنده‌یاد اکبر گلپایگانی معروف به «گلپا» صبح امروز با حضور دوستدارانش و در حالی که قطعات قدیمی او را با هم همخوانی می‌کردند، برگزار شد.

تصاویری از مراسم خصوصی «وداع با گلپا» که در منزل شخصی ایشان با حضور اهالی هنر و خانواده برگزار شد.

به جای تحسین گلپا، از سوی بخشی که ضیاء «شبه‌روشنفکران» می‌نامد، نادیده گرفته شد؛ اتفاقی که به عقیده بسیاری دردناک‌تر از ناگزیری از خانه‌نشینی بود، دردی که برای سالیان متمادی بر دل اکبر گلپایگانی سنگینی کرد و گاه‌به‌گاه در مصاحبه‌ای از جمله آن‌جا که گفت «کاش در 80سالگی، 70سالگی می‌مردم و اینقدر دروغ نمی‌شنیدم. آخر چقدر به یک آدم دروغ می‌گویند؟!» آشکار می‌شد.