بازیگران نمایش «پاتوق» به کارگردانی مهدی پاشایی که به زودی در تماشاخانه شهرزاد به صحنه می‌رود، معرفی شدند

سینا ییلاق‌بیگی معتقد است طراحی صحنه در تئاتر خلق نمی‌شود، بلکه شکار می‌شود.

علی اکبر علیزاد مدرس کارگاه «نگارش خلاق» چهارمین همایش برگزیدگان جشنواره‌های تئاتر استان‌ها بیان کرد: فرآیند نوشتن شبیه فرآیند رشد و شکل گیری یک گیاه است. نمی توان به یک گیاه دستور داد که چه زمانی و چگونه رشد کند. نویسنده لازم است گاهی خود را به ندانستن بزند و از این که نوشته‌اش او را به کجا می‌برد، نترسد.

«از قدم‌هاي ابتدايي که در عکاسي برداشتم، ديدن عکس براي من يکي از الزامات زندگي‌ام بود. دوست داشتم عکس‌هاي خوب ببينم که خوشبختانه بعد از حضور پررنگ اينستاگرام، با کار عکاسان بزرگ جهان بيشتر آشنا شدم. با ديدن آثار آقاي کيارستمي هميشه به اين فکر مي‌کردم که ‌اي کاش من هم صاحب نگاه شوم و به دنبال اين بودم که راز اين نگاه متفاوت عباس کيارستمي چيست؟

زيراکس پس از تمام‌شدن شروع مي‌شود. مخاطب هم تلاش مي‌کند که در برابر خود آينه‌اي بگذارد و گره‌هاي خود را پيدا کند؛ هرچند سخت، هرچند ناتمام. 

چنددرصد مردم ايران، باسواد واقعي‌اند؟ قطعا بيش از ۳۰ درصد نيستند. نصف همين ۳۰ درصد، واقعا استطاعت خريد کتاب را ندارند. در جامعه‌اي که ۷۰ درصد مردم روزنامه هم نمي‌خوانند و همان عده محدود باسواد همواره با مشکلات مالي دست‌وپنجه نرم مي‌کنند، بي‌شک آگاهي عمومي بالا نخواهد رفت.

ژست‌ها در «سوختن» چگونه هستند؟ آيا رئاليستي هستند؟ آيا توزيع قدرت و نيروهاي سياسي را نمايش مي‌دهند؟ اغتشاش و آشفتگي در اين بخش از كارگرداني فراوان است. بارت، اشيا را آخرين فرآيند دلالت نخستين مي‌داند. اشيا در سوختن آنچنان نمادين و شكيل به كار رفته‌اند كه تبديل به نشانه‌اي مازاد شده‌اند.

مردم اين روزها قصه مي‌خواهند، همانند آنچه داريو فو در ايتالياي مملو از مشكل مي‌آفريند. جايي كه هم فاسد را رسوا مي‌كند و هم مفسده را عيان. او نه نيروي دست‌راستي كه متهم به محافظه‌كاري شود و نه نيروي دست‌چپي كه متهم به سياست‌كاري. داريو فو هنرمندي است كه از لباس جديد پادشاه پرده برمي‌دارد. يا به برشت نگاه كنيم. در آثار جست‌وجو كنيم، واژگانش را كاوش كنيم. انگار اين همه سال گوشه گنجه خاكش داده باشيم؛ در حالي كه او هم روش انتقاد مي‌آموزد و هم روش آموزش. هم هنرش آگاهي‌بخش است و هم تعليمي. هم انديشه‌ورزي موردپسند تئاتري‌ها را تامين مي‌كند و هم عامه‌پسندي مخاطب معمولي.

ساموئل بكت سال 1906 در دابلين ايرلند به دنيا آمد. او نمايشنامه‌نويس، رمان‌نويس و شاعري بود كه از انزوا، اندوه و پوچي مي‌نوشت. بخش عمده‌اي از عمرش را در پاريس گذراند. او كه در قالب‌هاي ادبي مختلف به زبان انگليسي و فرانسه مي‌نوشت.

چيزي كه به عنوان ابزورديسم مي‌شناسيم در فرانسه در اوايل قرن نوزدهم به خصوص در حوزه نمايشنامه‌نويسي نمود اغراق‌آميزي پيدا كرد. نمي‌توان در فارسي ابزورديسم را «پوچ‌گرايي» بخوانيم، چون پوچ چيزي نيست كه خواننده يا نويسنده‌اي بخواهد به آن گرايش داشته باشد. بنابراين مي‌شود ابزورديسم را ادبيات «پوچ‌نما» ناميد.

در نمايشنامه‌هاي بكت پايان رخ نمي‌دهد. شبيه رمان‌هاي كافكا، اين درام‌ها تا ابد ادامه پيدا مي‌كنند. نوعي اعلام پايان و در عين حال امكان‌ناپذيري پايان هميشه در اين درام‌ها وجود دارد. اما چرا دقيقا نوعي اجبار براي اعلان پايان و عدم امكان پايان در اين آثار دست‌اندركار است؟

شكست اگر‌چه واسطه‌ فهم بكت است اما در عين حال مخربِ همان نظام نيز هست و اين ديالكتيك ميان ميل و شكست است. همين امر سبب مي‌شود تا بكت از حاشيه‌روي، زياده‌گويي، لفظ‌پردازي و گرفتاري‌هاي تكنيكي نوشتن در امان باشد.

سهراب سلیمی کارگردان نمایش «آقای اشمیت کیه؟» برای رفاه حال دانشجویان یکشنبه و دوشنبه هر هفته دیدن این نمایش را با پنجاه درصد تخفیف در نظر گرفت.

برنامه‌های چهارمین همایش برگزیدگان جشنواره‌های تئاتر استان‌های کشور از روز پنجشنبه ۵ دی ماه با حضور هنرمندان آغاز می‌شود.

به مناسبت دوازدهمین سال روز درگذشت استاد اکبر رادی، بنیاد اکبر رادی متن پیامی را منتشر کرد.

مدیرکل هنرهای نمایشی از تغییر اعضای شورای راهبردی این اداره کل و سپردن مسئولیت آن به اداره برنامه‌های تئاتر خبر داد.

آلودگی هوای تهران که در چند وقت اخیر، تعطیلی مدارس و هشدار به مردم برای بیرون نیامدن از منزل در مواقع غیرضروری را به همراه داشته است، در حالی باعث کاهش مخاطبان تئاتر شده که بر فروش سینماها تاثیری نسبتا مثبت داشته است.

سهراب سلیمی کارگردان نمایش «آقای اشمیت کیه؟» معتقد است تئاتر را از هویت خود دور و خانواده تئاتر را در بیابانی برهوت رها کرده‌اند.

پوستر نمایش «مانستر» به کارگردانی کوروش شاهونه منتشر شد.

با پایان یافتن اجراهای «سوگ جامه» در تالار سایه و «خاک و تاج» و «دست‌های آلوده» در تالار قشقایی سه اثر تازه راهی تالارهای مجموعه تئاتر شهر شدند.

در احکام جداگانه‌ای از سوی بهزاد صدیقی اعضای گروه داوری بخش مسابقه مقالات رادی‌شناسی دومین جشنواره تئاتر اکبر رادی معرفی شدند.

نبود نصرت در این سال‌ها چنان بر خاطره همه کسانی که می‌شناختندش سایه افکنده بود که کمتر از کارهایی که در این سال‌های فطرت انجام داده گفته می‌شود. صورتک‌هایش را که احتمالا وصفش را شنیده‌اید. کاش موزه اش کنند و مردم را در نبودش با او همدم کنند.

هومن گامنو قرار است در نمایشنامه‌ای به نام «دزدان شماره43» به کارگردانی شاهین صادقیان روی سن برود.

نمایشنامه حرف‌هایی که بهش نگفتم ۷ دی ماه در تماشاخانه‌ی سپند خوانده می‌شود

«کوروش سلیمانی» کارگردان تئاتر معتقد است که بشر امروز خلوت و آرامش شخصی‌اش را گم کرده است؛ حال‌آنکه در گذشته بیشتر  متوجه درونیات و روحیات خویش بود.

هادی حجازی‌فر از آغاز فرایند بررسی درخواست‌ها در هیات انتخاب برای ۶۴۹ اثر متقاضی در بخش صحنه‌ای جشنواره تئاتر هامون خبر داد.

نمایش «حیاط خانه حشمت خانم» در تماشاخانه سنگلج ویژه هنرمندان اجرا خواهد شد.

کارگردان نمایش «بوقلمون» در پی تعطیلی دو روزه تماشاخانه ایرانشهر به دلیل آلودگی هوا گفت: فرهنگ‌سازی وظیفه ما هنرمندان است که به مردم تاکید کنیم نباید هر چیزی را فدای پول کرد.

هیات انتخاب مسابقه نمایش‌های صحنه‌ای سی و هشتمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر، تعدادی از آثار این بخش را معرفی کردند.

به علت تداوم آلودگی هوا تماشاخانه ایرانشهر روزهای سه‌شنبه و چهارشنبه 3 و 4 دی‌ماه تعطیل است.

نمایش «گورستان چند ملیتی» به نویسندگی و کارگردانیِ سعید درآینده از چهارم دی‌ماه 1398 در عمارت نوفل‌لوشاتو روی صحنه می‌رود.

بهزاد صدیقی دبیر دومین جشنواره تئاتر اکبر رادی،در حکمی مصطفی محمودی، منتقد و روزنامه نگار سینما و تئاتر، و مدرس دانشگاه در حوزه ارتباطات|، روابط عمومی و امور فرهنگی را برای دومین سال متوالی به عنوان مدیر روابط عمومی این رخداد فرهنگی هنری منصوب کرد.

توحیدی معصومی از انتشار سه کتاب نمایشنامه‌های چهار فصل تئاتر ایران تریلوژی‌های جنگ و عناصر نمایشنامه‌نویسی خبر داد.

نشست نقد و بررسی کتاب «تئاتر و جامعه» در تئاتر شهر برگزار می‌شود.

نمایش «آقای اشمیت کیه؟» با حضور حسین علیزاده، موسیقیدان کشورمان افتتاح خواهد شد.

نمایش «فراکتال» دوشنبه ۲ دی در دوشنبه‌های نقد توسط رضا آشفته و شهرام خرازی‌ها نقد می‌شود.

دستورالعمل تازه نظارت بر نمایش‌ها اختلافات قدیمی انجمن هنرهای نمایشی و خانه تئاتر را بار دیگر روشن کرده است، اختلافاتی که ناشی از فقدان ذهنیتی صنفی در تئاتر است.

خانه موزه استاد عزت الله انتظامی میزبان نمایش «بوغوژد» به کارگردانی و نویسندگی مرتضی خالقی می‌شود.

امین میری و شهاب مهربان، کارگردان و نویسنده نمایش «قتل در موقعیت ۳۵ درجه شمالی» بر این باورند که قصه امر مهمی بوده است که در تئاتر امروز فراموش شده است.

در آئین شب یلدای خانه تئاتر، تئاتر یک زندانی را از بند رها کرد.

«فردای شب» نوشته و کار جواد اسفندیاری هفته ی پایانی اجرای خود در کارگاه نمایش تئاتر شهر را پشت سر می‌گذارد.

۵۸ هنرمند عکاس به همراه ۷۰ اثر به مرحله پایانی مسابقه و نمایشگاه عکس سی و هشتمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر راه یافتند.

باقر سروش به‌زودی، جدیدترین نمایش خود را با نام «رفتم سیگار بخرم، دَه سال طول کشید» در تالار مولوی روی صحنه خواهد بُرد.

نمایش برگزیده بیست ودومین جشنواره تئاترفتح خرمشهر با حمایت انجمن تئاترانقلاب و دفاع مقدس درتهران اجرای عمومی می رود.

نمایش «لانچر ۵» به کارگردانی پویا سعیدی و مسعود صرامی از روز پنجشنبه ۵ دی‌ماه در تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه می‌رود.

نمایش «خانم آوازخوان کله طاس» از ۸ دی ماه در تماشاخانه سپند روی صحنه می رود.

جامعه نابینایان و ناشنوایان کشور، به‌صورت جدی پیگیر مطالبه به‌حق خود از مسئولان فرهنگی برای تأمین امکانات حضورشان در سالن‌های تئاتر و سینما هستند؛ مطالبه‌ای که گویی هنوز شنیده نشده است!

تئاتری که ماهیت اقتصادی خود را در بی‌نیازی از حمایت ارگان‌های دولتی و حکومتی تعریف می‌کرد. مدت ها بود که دست یاریگر دولت بنابر ضرورت و مبتنی بر اصل 44 قانون اساسی پس کشیده شده بود. حتی گشایش‌هایی در رابطه با امر نظارت پدید آمد و طیف کثیری از فرم‌های تجربه‌نشده اجرایی به مخاطبان عرضه شد.

تئاتر خصوصی باید بداند کمدی فی‌نفسه بد نیست، کمدی می‌تواند مقوم جامعه خودش باشد. تئاتر خصوصی مشکلش در نداشتن ذائقه‌سنجی است. نمی‌داند باید به کدامین سو برود. برای همین است نمایش «صدای آهسته برف» جابر رمضانی در ایرانشهر غریبانه اجرا می‌رود؛ اما در مستقل تهران می‌ترکد؛ چون ذائقه‌ای در سالن حاکم است که رگ‌خواب مخاطب را فهمیده است. بماند که در مستقل هم ترکیب اجراها حاکم است. آنجا محل آزمون و خطا هم بوده است.

چند سالی از آغاز به کار تماشاخانه‌های غیردولتی و خصوصی در کشور ما می‌گذرد و امروز هم کمتر کارگردان شناخته‌شده‌ای هست که در این تماشاخانه‌ها اجرا نرفته باشد. این بنگاه‌های فرهنگی-اقتصادی باعث شده‌اند تا گاهی تعداد اجراهای هر شب تهران به بیش از 100 اجرا برسد. کمیتی که گروهی معتقدند به تئاتر آسیب می‌زند و برخی هم اعتقاد دارند مفید است. مدلی در غرب در خصوص سالن‌های تئاتری وجود دارد که بسیار جالب است و در آن یک گروه تئاتری مشخص، سالنی را در اختیار گرفته و در آن شروع به فعالیت مستمر می‌کند. این فعالیت‌ها شامل وجود یک آکادمی آموزشی، تمرین مستمر نمایش‌های اعلام‌شده، کارگاه ساخت دکور و اجرای تئاتر می‌شود. در این مدل از تماشاخانه‌ها، گروه تئاتری موظف است تا در راستای اهداف خاصی مطالعه و پژوهش کند و در همان راستا نیز سیاستگذاری کند و اجرا. جالب است که مدل تئاترهای خصوصی و استاندارد غرب هیچ شباهتی با تئاترهای خصوصی در ایران ندارد!