شان پن قصد کارگردانی فیلم جدیدی با عنوان «روز پرچم» را دارد که در آن دخترش دیلن پن نقش‌آفرینی خواهد کرد.
قربان محمدپور کارگردان فیلم سینمایی«دختر شیطان» بار دیگر در اینستاگرامش به وضعیت اکران فیلمش اعتراض کرد.
براساس آخرین شنیده‌ها محمدحسین مهدویان هم اکنون پیش تولید اثر جدید خود را آغاز کرده و تابستان امسال فیلمبرداری این اثر سینمایی را برای حضور در جشنواره فیلم فجر کلید خواهد زد.
طی حکمی از سوی مدیرعامل انجمن هنرهای نمایشی کشور، حمیدرضا صفار سکان انجمن هنرهای نمایشی استان تهران را به دست گرفت.
گروه اجرایی نمایش«کمیته نان» به کارگردانی لیلی عاج در روزهای پایان اجرای این اثر نمایشی از کولبران منطقه کردستان قدردانی کرد.
12 نمایش در هفته جاری در تالارهای نمایشی تهران به روی صحنه آمدند.
سينماي كمال تبريزي در كجا ايستاده است؟ اين سينما با عبور از خط قرمزهاي (دستوري) و تلاش در جلب‌توجه به نوعي يك «ماشين توخالي» است. اين اصطلاح لئون تروستكي است. اين ماشين تو خالي تلاش مي‌كند ذهن و جسم شما را چند ساعتي اسير كند. بعد مانند سردردي كوتاه از دست آن خلاص مي‌شويد. كليت اين سينما چنين است.
در سال‌هاي گذشته يكي از مهم‌ترين موضوعاتي كه سرفصل مشترك اكثر رسانه‌هاي هنري بوده و تقريبا بيشتر منتقدان در نوشته‌هاي خود به اين موضوع پرداخته‌اند، بحث به ابتذال كشيده شدن فيلم‌هاي كمدي در سال‌هاي اخير است. اينكه چرا فيلم‌هاي كمدي ايران دچار چنين سرنوشتي شده و چگونه به ابتذال تن داده موضوع اين ميزگرد است؛ ميزگردي كه امير پوريا و كيوان كثيريان دو منتقد و كارشناس سينما به بحث و تبادل نظر درباره اين موضوع پرداخته‌اند.
در ايران داستان طراحي پوستر فيلم متفاوت است، متاسفانه هم براي فيلم‌هاي سرگرم كننده و هم فيلم‌هاي انديشه‌‌گرا از يك قالب ثابت براي طراحي استفاده مي‌شود. بيشتر پوسترها عكس‌محور هستند، چراكه تهيه‌كننده و پخش‌كننده‌هاي داخلي مي‌خواهند پوستر با نمايش تصوير درشت سوپراستارها موجب فروش و جذب مخاطب بيشتر شود و تو به عنوان بيننده پوستر نمي‌تواني تشخيص بدهي اين پوستر معرف چه ژانري است و اين همان آدرس اشتباهي است كه قبلا گفتم.
«است» به کارگردانی پرنیا شمس برگزیده‌ی جشنواره‌ی دانشجویی امسال و بازنمایی جذاب و مورد مداقه‌ی مفاهیم اجتماعی، با طرح دریکی از نهادهای مستقر در جامعه‌ست که بدون شک با تجربه‌ای ملموس و زیستی، مخاطب را نیز براحتی همراه خود می‌کند.
کرونوس،نمایشی با ایده ی شکست زمانی و فرجام بشر در سده های آتی ست. و از عامل به خاطر آوردن که مبتنی بر ادراک و شهود ذهنی و یادآوری خاطرات است، وجهی از زمان را به نمایش می گذارد؛ که اگر قادر باشد از تله ی زمانی عبور کند، نجات یافته است.
در ۵ سال گذشته بیش از ۵۰ درصد فصل پرفروش اکران در اختیار ۳ دفتر پخش بوده است .
بنیادگرایی و افراطی‌گری؛ چه بودایی چه به اسم اسلام که داعش نمونه اخیر آن است و تا قلب اروپا هم نفوذ کرده است، الان دغدغه همه دنیاست. ما ابتدا می‌خواستیم کاری در رابطه با پناهندگان سوری در آلمان انجام دهیم. دو ماه هم تحقیقات کردیم، سوژه‌هایی را هم پیدا کردیم. بعد از مدتی نظر خانم آبیار این بود که بهتر است بتوانیم معادلی در ایران پیدا کنیم؛ یعنی افراطی‌گرایی به این شکل بنیادگرای داعشی‌مسلک را اگر در ایران مثال بزنیم، هم در ساخت بهتر است و هم می‌تواند مزیت‌های دیگری هم داشته باشد.
خودشان می‌گویند فیلم‌شان درباره عشق به زندگی است و اینکه می‌توان در بدترین شرایط هم در کنار هم مشکلات را از سر گذراند اما حواشی پیرامون فیلم‌شان بیشتر درباره یک سرمایه‌گذار است و البته واکنش تماشاگرانی که انگار توقع‌شان از فیلمی با این نام‌ها در مقام کارگردان و تهیه‌کننده برآورده نشده است.
نت‌فلیکس در سه ماهه نخست سال ٢٠١٨، بیش از ٧میلیون و ٥٠٠هزار نفر را به جمع کاربران خود افزوده است. از میان این تعداد، ٥میلیون و ٥٠٠هزار نفر غیرآمریکایی بوده‌اند که از نقاط مختلف جهان به عضویت نت‌فلیکس درآمده‌اند. برای مشاهده فیلم‌ها و سریال‌های این شبکه اینترنتی باید حق عضویت ماهانه پرداخت کنید که این حق عضویت بسته به کیفیت تصویری که در خواست می‌کنید از ٨دلار در ماه به ٢٠ دلار در ماه می‌رسد.
بنیاد رودکی با تاکید بر این نکته که خسارتی به سن تالار وحدت وارد نشده است توضیحاتی درباره دکور نمایش «جنایات و مکافات» و ادامه این نمایش پیرو اطلاعیه قبلی ارایه داد.
واقعیت این است که ایران بیشترین تعداد فیلمسازان زن را در دنیا دارد و در سال‌های اخیر زنان و دختران فیلمساز توانسته‌اند فیلم‌های مهم و اثرگذاری بسازند.
نمایش «قتل‌های نیمه‌کاره» به نویسندگی و کارگردانی بهاءالدین مرشدی و تهیه‌کنندگی شاهرخ اسمی، تیرماه در خانه نمایش «مهرگان» به صحنه می‌رود.
لیلی عاج قصد دارد برشی از زندگی کارگران کُرد را نشان دهد و ما را به همدلی با آنان دعوت کند؛ اما ابزار او برای این بازنمایی توارثی است که به بخشی از باور عمومی این مرد بدل شده است و گویا قرار نیست شکسته شود.
رضویان می‌گوید: بخش زیادی از آنچه که در فیلم نمایش داده می‌شود به‌صورت واقعی در جامعه امروز شهر تهران وجود دارد و کلیت قصه این فیلم بر اساس یک داستان واقعی و ناشی از مشکلاتی بود که من در جامعه دیده‌ام و وقتی این مشکلات را می‌بینیم، نمی‌توانیم خودمان را به ندیدن بزنیم.
