پایگاه خبری تئاتر: بعضي هم اين‌طور‌ند، همه عمر مومن به هنر، به قولي تا ته خط پاي عشق ايستاده‌اند. فردوس كاوياني نمونه بارز نسلي از بازيگران پرورده هنرهاي نمايشي است كه آموختند چگونه هر نفس خود را فداي صحنه و نقش كنند. مرام و مسلك اين نسل را نه فقط براي جريان‌هاي بعد كه بايد به جمعي از هم‌نسلان خودشان آموخت. يك نفر نيست سوال كند سر و گوش هيات‌مديره خانه تئاتر به چه كار گرم است كه قدرداني از يك عمر فعاليت هنري بهترين‌هاي تئاتر و البته بعد سينماي اين مملكت همواره روي دوش «خانه سينما» است؟ آيا قرار است مدام در پي بيانيه صادر كردن جهت به كرسي نشاندن منافع شخصي باشند كه «آي چرا نمايش ما جمع شد؟» يك‌جا قرار نيست گروهي كه سرجمع حداقل 70 سال تجربه تئاتري دارد يك‌بار مسووليت‌هاي جمعي‌اش را مقدم بر مسائل شخصي بداند؟ چطور است كه انجمن بازيگران خانه تئاتر، تازه در چهاردهمين دوره «شب بازيگر» به ياد تقدير نصف و نيمه از فردوس كاوياني افتاد؟ آقايان! براي يك‌بار هم شده كلاه‌‌تان را قاضي كنيد؛ در طول تمام سال‌هاي برپايي تشكيلات خانه تئاتر، چندبار شد جوان‌ترها از زبان شما بشنوند قرار است براي هنرمندان زنده و صاحبنام تئاتر اين سرزمين كه عمرشان دراز باد، گراميداشتي برپا شود؟ اگر وجود دارد به شب بزرگداشت «بهرام بيضايي»، «سوسن تسليمي»، «فردوس كاوياني»، «سعيد پورصميمي» يا «آربي اوانسيان» اشاره كنيد. يا از ميان درگذشتگان اين هنر چندبار به نام «احمد آقالو»، «مهدي فتحي»، «پرويز فني‌زاده» و «اسماعيل داورفر» اشاره كرده و خواستار برپايي شبي به ياد اين عزيزان شده‌ايد. اصلا يك سوال: خانه تئاتر راه و رسم برگزاري مراسم بزرگداشت و نكوداشت در شأن بزرگان خودش را بلد است؟
به خبر انتشار يافته از سوي «خانه سينما» دقت كنيد: «فردوس كاوياني متولد ۱۳۲۰ كرمان، بازيگر باسابقه سينما و تلويزيون مدت‌هاست به‌دليل ضعف شديد جسماني مقابل دوربين قرار نگرفته است. او پيش از اين در سريال‌هاي خاطره‌انگيز «همسران»، «آژانس دوستي» و «تفنگ سرپر» ايفاي نقش كرده است.
از فيلم‌هاي سينمايي اين بازيگر پيشكسوت مي‌توان به فيلم‌هاي «اجاره‌نشين‌ها»، «هامون»، «بانو» و «سگ‌كشي» اشاره كرد. علاقه‌مندان براي حضور در مراسم گراميداشت اين بازيگر مي‌توانند ساعت ۱۸ به خانه سينما به نشاني بهار جنوبي، پايين‌تر از سميه، خيابان سمنان، شماره ۲۹ مراجعه كنند.»
با درنظر گرفتن اين خبر به كل بايد گفت «تجربه‌هاي تئاتري خدانگهدار»، گويي فردوس كاوياني در ايران تئاتر كار نكرده، زماني هم كه در آلمان مشغول به تحصيل بوده لابد سينما مي‌خوانده نه تئاتر. اين نقطه جايي است كه آقايان خانه تئاتر بايد به خودشان بيايند و دست از مشغوليت‌هاي شخصي بكشند -لازم شد به تك‌تك موارد مثل معرفي به بنياد ملي نخبگان اشاره كنم- اينجا ديگر پاي پنهان ماندن يك عمر تلاش و عرق ريختن هنرمند روي صحنه در ميان است. اگر از كنار اين جزييات به سادگي عبور كنيد، تاريخ كليت شما را انكار خواهد كرد.
