پایگاه خبری تئاتر: اصغر نوری نویسنده، مترجم و کارگردان تئاتر درباره تازه ترین فعالیتش به خبرنگار مهر گفت: قرار است از اواخر مردادماه نمایش «ستاره شناس» را که نوشته دیدیه ون کولارت است و خودم ترجمه آن را برعهده داشته ام در تالار سایه مجموعه تئاتر شهر به صحنه ببرم. البته این نمایشنامه را سال گذشته در تالار قشقایی تئاترشهر نمایشنامه خوانی کرده بودم و امسال فرصت اجرایش برای ما فراهم شد. وی ادامه داد: از سال قبل برای اجرا در تئاتر شهر درخواست داده بودم و ترجیحم این بود که متنی نوشته خودم را به صحنه ببرم اما تئاتر شهر متنی را که ارائه داده بودم دوست نداشت و تائید نکرد به همین دلیل از میان نمایشنامه‌هایی که ترجمه کرده بود «ستاره شناس» برایم جذابیت بیشتری داشت و تا به حال گروهی حرفه‌ای هم آن را اجرا نکرده بود از همین رو این متن را برای اجرا پیشنهاد دادم.
نوری درباره بازیگران و داستان نمایش توضیح داد: این اثر نمایشی ۴ پرسوناژ دارد که احمد ساعتچیان، سهیلا صالحی، غزاله رشیدی و سروناز نانکلی بازیگران آن هستند. داستان نمایش نیز در مطب یک روانکاو اتفاق می‌افتد. ۲ زن به مطب آمده اند تا توسط پزشک روانکاوی شوند اما متوجه می‌شوند که به هر ۲ آن‌ها دقیقاً در یک ساعت وقت مشاوره داده شده است و بعد متوجه می‌شوند که اصلا روانشناسی درکار نیست و قرار است «خودروانکاوی» کنند و با یکدیگر حرف بزنند. این ۲ درباره زندگی‌شان با هم صحبت می‌کنند و متوجه می‌شوند که یک مرد در زندگی هردوشان مشترک است... وی درباره انتخاب این متن برای ترجمه بیان کرد: معمولا زمانی که متنی را برای ترجمه انتخاب می‌کنم به این مساله دقت دارم که این اثر مناسب اجرا در ایران باشد و از لحاظ امکانات نیز قابلیت روی صحنه رفتن داشته باشد و دیگر اینکه مضمون نمایشنامه نیز از جامعه ما دور نباشد و مخاطب بتواند برخی از مسایل خودش را نیز در اثر پیدا کند.
این کارگردان تئاتر یادآور شد: ایده اصلی نمایش «ستاره شناس» نیز درباره تنهایی آدم‌هاست و اینکه نمی‌دانند در یک رابطه یا زندگی اجتماعی چه می‌خواهند. در جامعه ما افرادی زیادی و مخصوصا جوانانی را می‌بینیم که مشکلانی دارند و یا دچار افسردگی هستند اما دقیقاً نمی‌دانند از چه ناراحت هستند یا دلیل افسردگی‌شان چیست با وجود این مشکلات، درمان نیز برای چنین افرادی سخت خواهد شد. نوری در پایان صحبت هایش درباره دیگر ویژگی‌های نمایش گفت: این نمایش در عین اینکه معضلات اجتماعی را به تصویر می‌کشد، اثری شوخ و شنگ است و در واقع با زبانی طنز از یک تراژدی حرف می‌زند که ما نیز تلاش کردیم در تمرین‌ها این فضا به درستی شکل بگیرد.
