متن سارا کین درباره کسی است که در آستانه جنون و خودکشی است، اما ماجرای نمایش ما درباره فردی است که به جنون رسیده و خودکشی کرده و حالا دو نفر از دوستانش درگیرِ خاطرات، حضور و شباهت‌هایشان با او، زمانی که خودکشی کرده، هستند. اجرای برداشتن را انجام می‌دهند تا تئاتر و اجرا محملی شود که این شباهت برداشته شود یا حضوری که کامل نبوده کامل شود و این سیاست در تناوب تقدیس مرگ و زندگی خود را بازیابی می‌کند
پایگاه خبری تئاتر: در فرهنگ دهخدا فعل برداشتن به معنی بلندکردن، رفع‌کردن یا تحمل‌کردن است. این نمایش از مجموعه تصاویری تشکیل می‌شود که برداشته نشده‌اند. لحظه‌هایی که برداشته نشده‌اند و بودن را تحت تأثیر و فشار قرار داده‌اند.
در این اجرا قصد آن است که فعل برداشتن به‌گونه‌ای صرف شود که سکون تحمل‌ناپذیر هستی، تحمل‌پذیر شود. این اجرا همان‌طورکه از اسمش هم مشخص است، می‌گوید می‌خواهیم چیزی را برداریم، با خودش کنش به‌همراه دارد و قصد دارد این تجربه را بسازد که جسارت کنیم و آنچه را برایمان سنگین می‌نماید، جسورانه از خود رفع کنیم و به این ترتیب فرصتی برای گروه اجرائی و تماشاگران ایجاد کند که این را تمرین کنند.
نمایش «برداشتن»، محصول تمرین‌های مشترک نگارنده، راهله تعبدی و آبان جهان‌دارپور است که از حدود یک سال پیش شروع شد. این اتفاق زمانی آغاز شد که متن «سایکوسیس ۴:۴۸» سارا کین برایمان بسیار الهام‌بخش به نظر آمد و پیوندی محکم میان این متن و زیست معاصرمان احساس کردیم و به این ترتیب متن سایکوسیس نقطه عزیمت ما به جهان اجرای مشترکمان شد. چند ماه روی ایده‌‌هایی که به متن اصلی وفاداری بیشتری داشت تمرین شد؛ اما دستاوردهایمان چندان برایمان اطمینان‌بخش و راضی‌کننده نبود و ما را خیره نمی‌کرد.
ارتباط ما با متن بیشتر می‌شد و دغدغه‌ها، ریشه‌های قوی‌تری را در ما جست‌وجو می‌کرد. دور می‌نمود و بسیار نزدیک. و مدام بیشتر با ما آغشته می‌شد و مدام تصاویری که از دریچه این متن برایمان زنده می‌شد شفاف‌تر و شفاف‌تر می‌نمود. و به این ترتیب بود که پس از گذشت یک سال، متن اجراییِ برداشتن، با نگاه به نمایش‌نامه سایکوسیس 4:48 زاییده شد. متن سارا کین درباره کسی است که در آستانه جنون و خودکشی است، اما ماجرای نمایش ما درباره فردی است که به جنون رسیده و خودکشی کرده و حالا دو نفر از دوستانش درگیرِ خاطرات، حضور و شباهت‌هایشان با او، زمانی که خودکشی کرده، هستند.
اجرای برداشتن را انجام می‌دهند تا تئاتر و اجرا محملی شود که این شباهت برداشته شود یا حضوری که کامل نبوده کامل شود و این سیاست در تناوب تقدیس مرگ و زندگی خود را بازیابی می‌کند. همچنان که ذکر شد متن اجراییِ «برداشتن» در پروسه تمرین‌ها و توسط اجراگران نوشته شده و از خاطرات و زیست ایشان، نسبت به متن سایکوسیس 4:48 جوشیده است. عرفان خلاقی که مترجم نمایش‌نامه سایکوسیسِ سارا کین است، به‌عنوان مشاور متن به گروه اضافه شد و نکته جالب این است که نزدیکی متن اجرایی ما با متن سارا کین را خیلی خوب و ازکاردرآمده دریافت کرده بود.
امیدوارم تماشاگر هم بتواند این موضوع را درک کند. این اجرا در ژانر رقص معاصر قرار می‌گیرد. گونه‌ای از اجرا که با رویکرد فیزیکال توجه خود را به فعالیت – حرکت‌های روزمره معطوف می‌کند و جریان روزِ پرداختن به حرکت در جهان امروز است. نگارنده همیشه با این سؤال اساسی روبه‌رو است که امروز به‌صحنه‌بردنش چه اجرایی ضروری است؟ چراکه معتقدم تئاتر می‌تواند محیط پیرامونش را به بحران بکشد و اگر اجرا بر سوژه‌های ضروری تمرکز کرده باشد، رهایی‌بخش خواهد بود؛ وقتی به‌خوبی ابزارهایش را در راستای هدفش همسو کرده باشد.
در جریان پروسه برداشتن ما بسترهایی را جست‌وجو کردیم که مقابله مرگ و زندگی در آنها نمود داشت و الهام‌بخش بود. در طراحی این اجرا مدام با وضعیت‌هایی روبه‌رو هستیم که سیاهی، حضور را می‌بلعد و دوباره سیاهی برداشته می‌شود. ساختار اجرا ساختاری مشتت است، همچنان که نبود ابرروایت در وضعیت اکنون مسلط است. اجرا با رویکرد مینی‌مالیستی طراحی شده تا تمام نیروها در قدرت‌مندترین برایند ممکن شکل بگیرند و قصد اجرا مرتفع شود.
اجرایی که در تعریف موضوع خود دایره بسیار وسیعی از جامعه را به‌عنوان هدف خود در نظر گرفته است؛ چراکه هرکدام از ما فردی یا چیزی را داریم که غیاب او ما را تحت تأثیر قرار داده و نیاز داریم که این تأثیر برداشته شود. برای من، شهاب آگاهی، «برداشتن» یک کار خیلی ویژه و متفاوت نسبت به تجربیاتی است که در حدود ۹ سال گذشته با گروه تئاتر «بین» داشته‌ام و خواهم داشت.
تجربیاتی که پژوهش درباره موزیکالیته محور فعالیت‌هاست و به‌همین‌دلیل اجراهای ناشی از آن معماری خاص خود را می‌یابند؛ اما اینجا رقص معاصر و پرفورمِ مستند در مرکز قرار دارد؛ بنابراین با آن تجربیاتی که با بین داشته‌ام متفاوت خواهد بود. بیراه نیست که برای نمونه اشاره کنم که برخلاف تمام کارهای گذشته‌ام که صوت دیجیتال را وارد کار نمی‌کردم، اینجا تماما از امکانات صدابرداری استفاده شده است.
برداشتن در راستای کار قبلی راهله تعبدی است، جهش بزرگ که در آن من به‌عنوان مشاور حضور داشتم و آن اجرا تجربه‌ای بسیار خاطره‌انگیز و هیجان‌انگیز برای من و راهله شد، همان‌طورکه امروز درباره اجرای برداشتن چنین نظری داریم. گفتنی است که در این اجرا سهم بیشتری از استایل متعلق به راهله تعبدی است. قرار بود این نمایش را از یک هفته قبل و به‌عنوان اجرای چهارم در سالن شماره دو تماشاخانه سپند روی صحنه ببریم، ولی به‌دلیل اینکه ساعت اجرا حدود ۱۱ شب می‌شد و سالن هم به‌لحاظ فنی جواب‌گوی اجرای ما نبود، به سالن شماره یک رفتیم. بعد از آن قرار بود که از پنجشنبه هفته گذشته شروع کنیم که این اتفاق نیفتاد و در نهایت قرار شد از یکشنبه سوم شهریور این نمایش را ساعت ۲۱ روی صحنه ببریم.
بابت تأخیر یک‌هفته‌ای پیش‌آمده و همچنین برنامه‌ریزی‌های سالن، ما تنها ۱۲ اجرا خواهیم داشت. ندا نصر، طراح لباس و مرتضی حقیقت‌بیان، طراح نور «برداشتن» هستند و طراحی صدای نمایش نیز توسط استودیو «پارکینگ» انجام شده و «را استودیو» مدیر هویت بصری این اجراست.
https://teater.ir/news/22109
