پایگاه خبری تئاتر: سام کلانتری کارگردان سینمای مستند که تجربه اکران مستند «جایی برای فرشته ها نیست» را در گروه سینمایی «هنر و تجربه» داشته است، با اشاره به اینکه اکران این مستند در گروه هنر و تجربه زمانی رخ داد که سایه کرونا همچنان در جامعه وجود داشت و به همین دلیل نمی توان درباره چنین تجربه ای اظهار نظر دقیقی داشت، گفت: بی شک «هنر و تجربه» ظرفیت خوبی برای سینمای مستند به شمار می رود، اما باید مساله ای را مد نظر قرار دهیم و آن این است که در همه دنیا معمولا بین دو تا پنج مستند ساخته می‌شوند که ظرفیت اکران دارند، این درحالی است که خاستگاه و پایگاه اصلی دیگر آثار مستند، شبکه های تلویزیونی است.
وی ادامه داد: در طول سال معمولا تعداد کمی مستند ساخته می شوند که ظرفیت اکران دارند و گروه سینمایی «هنر و تجربه» در ایران و مراکزی از این دست در دیگر کشورهای صاحب سینما می توانند فرصت خوبی برای نمایش آثاری از این دست باشند که برای فیلم های مستندی که برای پرده سینما آماده شده باشند را پخش کنند.
این کارگردان سینمای مستند در پاسخ به اینکه تا چه اندازه ایجاد یک پاتوق سینمایی برای بهتر دیده شدن آثار هنر و تجربه تاثیرگذار است، توضیح داد: مساله این است که چنین تجربه ای سال ها پیش با سینما سپیده پشت سرگذاشته شد که البته ادامه دار هم نبود. احساس می کنم تمام دنیا در یک دوره گذار بصری قرار دارد و با وجود شکل گیری پلتفرم های بزرگ در دنیا و ایجاد فضای دیجیتالی در عرضه محتوا، مخاطب به سمت استفاده از این پلتفرم ها رفته است.
وی بیان کرد: باید دید اگر قرار باشد پاتوقی هم برای هنر و تجربه شکل گیرد قرار است که با معنای جدید خود چه هدفی را دنبال می کند، یعنی باید دید که ایجاد چنین فضایی با نگاه اقتصادی و سودآوری اقتصادی برای یک بدنه نحیف چنین سینمایی است و یا برای بهتر و بیشتر دیده شدن آن است.
کلانتری با اشاره به اینکه بسیار مهم است که ایجاد چنین پاتوقی با نگاه محتوای فرهنگی شکل می گیرد یا خیر، تاکید کرد: در کشورهای مختلف، چنین پاتوق هایی از قبل زیرساخت های خاص خود را داشته و همراه با جریان ها و تفکرات خاصی شکل گرفته تا به یک جریان فرهنگی عمیق تر دست پیدا کند و تنها محلی برای نمایش فیلم هایی از این دست نیست.
وی ادامه داد: در انجمن تهیه کنندگان سینمای مستند، آقای صانعی مقدم در اکران های هفتگی با سینماهای مختلفی برای نمایش فیلم های مستند هماهنگ کرده تا نمایش هفتگی خود را داشته باشیم، این سالن ها به نوعی تبدیل به پاتوق هایی شده بود که پای ثابت آن حداقل ۳۰ نفر مخاطب داشت.
کلانتری در پایان گفت: پیش از هرچیز باید دید چه تفکر و نگرشی برای ایجاد چنین فضایی وجود دارد و تا چه اندازه می تواند موفق باشد.
