یوکیو نیناگاوا به عنوان یکی از برجسته‌ترین کارگردان‌های ژاپنی بارها توسط نهاد و جشنواره‌های مختلف تحسین شده است.
چارسو پرس: در دوران معاصر و به خصوص در قرن بیست ویکم، هنرمندان تئاتر ژاپنی، در نقاط گسست و پیوست بین فرهنگ‌ها کار کرده‌اند، آنها با عبور از مرزهای متداول و با نوعی دیالکتیک بین دنیای سنتی و دوران جدید، کوشیدند بیان تئاتری جدیدی را کشف کنند.
در این اکتشاف که نوعی اختلاط و دورنگی مشخصه آن است، گفت‌وگوهای میان‌فرهنگی شکل می‌گیرد که در تاریخ تئاتر چیز تازه‌ای نیست. در بین هنرمندان نسل جدید ژاپن که در پی احیای این نگرش در تئاتر بودند، نیناگاوا یوکیو (2016- 1935) با پیگیری و تولید مجموعه آثار شکسپیر هنرمند منحصر به فردی محسوب می‌شود. اگرچه نیناگاوا یوکیو با مکبث (1987) شهرت جهانی کسب کرد اما او پیشتر در 1974 رومئو ژولیت را به روی صحنه برده بود. آنچه نیناگاوا را در بین هنرمندان تئاتر ژاپن یگانه می‌کند پروژه‌ای طولانی و معتبر در مورد مجموعه شکسپیر ساینوکونی است که نمایشنامه‌های شکسپیر با نگرشی ژاپنی تولید می‌کردند. «مجموعه شکسپیر ساینوکونی» پروژه‌ای است که می‌کوشد تمامی 37 نمایشنامه شکسپیر را در تئاتر هنری سایتاما در شهر سایتامای ژاپن اجرا نماید.
آثار نمایشی این پروژه، که توسط بنیاد فرهنگی- هنری سایتاما حمایت گردید توسط یوکیونیناگاوا به عنوان نخستین مدیر هنری این تئاتر، کارگردانی شد. در یک توافق میان اعضای تصمیم‌گیر، در ابتدای این مجموعه عنوان می‌شود که تمامی آثار در طول 13 سال اجرا می‌شوند با مرگ نیناگاوا در 12 می2016، کوتارو یوشیدا بازیگر و کارگردان به عنوان دومین مدیر هنری برای کارگردانی آثار باقی مانده دعوت می‌شود. قسمت نخست رومئو و ژولیت 21 ژانویه 1998 تا اول فوریه 1998 در سالن بزرگ به کارگردانی نیناگاوا اجرا گردید. شب دوازدهم (1998؛ ریچارد سوم (1999)، شاه لیر (1999)، رویای یک شب نیمه تابستان (2000)، توفان (2000)، داستان زمستانی (2000)، مکبث (2001) به عنوان قسمت‌های دوم تا هشتم به کارگردانی نیناگاوا اجرا شد. همسران شادویندزور (2001) به عنوان قسمت نهم این مجموعه توسط هی ساشی کوگامی (1958 -) اجرا شد قسمت دهم رنج بیهوده عشق را هم سم واس کارگردانی کرد. مجددا قسمت یازدهم تا سی‌ودوم مجموعه را خود نیناگاوا کارگردانی کرد که شامل هملت (2001)، پریکلس (2003)، تیتوس آندرنیکوس (2004)، همانطور که شما دوست دارید (2004)، کمدی اشتباهات (2006)، کوریولانوس (2007)، رنج بیهوده عشق (2007)، اتللو (2007)، شاه لیر (2008)، هیاهوی بسیار برای هیچ (2008)، داستان زمستانی (2009)، هنری ششم (2010)، رام کردن زن سرکش (2010)، آنتونی و کلئوپاترا (2011)، سیمبلین (2012)، ترویلوس و کرسیدا (2012) هنری‌چهارم قسمت نخست (2013) تاجر ونیزی (2013)، رومئوژولیت (2014)، ژولیوس سزار (2014)، هملت (2015)، ریچارد دوم (2015)، دونجیب‌زاده ورونایی (2015)، قیاس برای قیاس (2016) توسط نیناگاوا کارگردانی شد از آنجایی که نیناگاوا اولین کارگردان هنری در دوازده مه2016 در گذشت کوتارو یوشیدا بازیگر و کارگردان به عنوان دومین کارگردان هنری دعوت شد و از سری سی‌وسوم به بعد تا زمان اتمام سریال در خدمت پروژه بود. پس از قسمت سی وسوم، تیمون آتنی (2017) تا سی وپنجم توسط کوتارو یوشیدا کارگردانی شد که عبارت هستند از قسمت سی و چهارم، هنری پنجم (2019) و سی و پنجم، هنری هشتم(2020)
سی و ششمین شاه جان (2020) به دلیل همه‌گیری ویروس کرونا لغو گردید. قسمت سی‌وهفتم- خوش آن است که پایانش خوش است (2021) .
یوکیو نیناگاوا (2016- 1935) کارگردان و بازیگر ژاپنی استاد بازنشسته کالج هنر توهو گاکوئن و کالج جونیور دانشگاه توهو گاکوئن، مدیر هنری پیله تئاتر بونکامورا، مدیر هنری مجموعه شکسپیر سای نوکونی و شخصیت شایسته فرهنگی در هونماچی شهر کاواگوچی استان سایتاما متولد شد. یوکیو نیناگاوا آرزو داشت نقاش گردد در آزمون ورودی دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه هنر توکیو شرکت نمود و موفق نگردید. در همین دوران به‌طور اتفاقی اجرای یونیفرم کوبه آبه را که شرکت تئاتر ژاپنی به نام گکیدان سیهای تهیه شده بود دید و چنان شوکه شد که مصمم شد به گکیدان سیهای ملحق و بازیگر شود. در یک روند آهسته متوجه شد که کارگردانی برایش مناسب‌تر است. به همین دلیل یک شرکت تئاتری تاسیس و کارگردانی کرد. نخستین اثر او به عنوان کارگردان در دوران اوج جنبش زیرزمینی/ تئاتر کوچک صورت داد و خیلی زود هم محبوبیت پیدا کرد. اولین کارگردانی را در سال 1969 با اثری از کونیو شیمیزو (2021- 1936) نمایشنامه‌نویس آغاز کرد که با نمایشنامه امضا‌کننده شناخته شده بود. اما نمایشنامه «شینجو آفورورو» که با استقبال زیادی روبه‌رو شد هر دو را مشهور کرد. نمایشنامه‌ای که می‌کوشید تصویر جوانان را در تئاتر عرضه کند. نیناگاوا از نیمه دوم دهه 1970 بر تئاتر تجاری متمرکز شد.
تولیدات نیناگاوا علاوه بر نمایشنامه‌های معاصر هنرمندان ژاپنی همچون کونیو شیمیزو، جورو کارا، هیساشی اینوئه، هیدکی نودا و ریو ایواماتسو تا آثار کلاسیک و مدرن غیر ژاپنی از جمله نمایشنامه‌های یونانی و شکسپیر، ویکتور هوگو، آنتوان چخوف و ساموئل بکت را نیز شامل می‌شود.
یوکیو نیناگاوا به عنوان یکی از برجسته‌ترین کارگردان‌های ژاپنی بارها توسط نهاد و جشنواره‌های مختلف تحسین شده است. در سال 1987 نیناگاوا جایزه لارتس اولیویه را برای کارگردانی مدی ومکبث دریافت کرد. او همچنین از دانشگاه ادینبورگ در 1992 و دانشگاه هنر و طراحی جوشی‌بی در 2014. دکترای افتخاری دریافت نمود. ویژگی آثار او در توانایی وی در جذب تماشاگر به دنیای تئاتر قرار دارد که نیناگاوا می‌کوشد با تصاویر بصری زنده ایجاد کند.
نویسنده: حسن فرضی پور
در این اکتشاف که نوعی اختلاط و دورنگی مشخصه آن است، گفت‌وگوهای میان‌فرهنگی شکل می‌گیرد که در تاریخ تئاتر چیز تازه‌ای نیست. در بین هنرمندان نسل جدید ژاپن که در پی احیای این نگرش در تئاتر بودند، نیناگاوا یوکیو (2016- 1935) با پیگیری و تولید مجموعه آثار شکسپیر هنرمند منحصر به فردی محسوب می‌شود. اگرچه نیناگاوا یوکیو با مکبث (1987) شهرت جهانی کسب کرد اما او پیشتر در 1974 رومئو ژولیت را به روی صحنه برده بود. آنچه نیناگاوا را در بین هنرمندان تئاتر ژاپن یگانه می‌کند پروژه‌ای طولانی و معتبر در مورد مجموعه شکسپیر ساینوکونی است که نمایشنامه‌های شکسپیر با نگرشی ژاپنی تولید می‌کردند. «مجموعه شکسپیر ساینوکونی» پروژه‌ای است که می‌کوشد تمامی 37 نمایشنامه شکسپیر را در تئاتر هنری سایتاما در شهر سایتامای ژاپن اجرا نماید.
آثار نمایشی این پروژه، که توسط بنیاد فرهنگی- هنری سایتاما حمایت گردید توسط یوکیونیناگاوا به عنوان نخستین مدیر هنری این تئاتر، کارگردانی شد. در یک توافق میان اعضای تصمیم‌گیر، در ابتدای این مجموعه عنوان می‌شود که تمامی آثار در طول 13 سال اجرا می‌شوند با مرگ نیناگاوا در 12 می2016، کوتارو یوشیدا بازیگر و کارگردان به عنوان دومین مدیر هنری برای کارگردانی آثار باقی مانده دعوت می‌شود. قسمت نخست رومئو و ژولیت 21 ژانویه 1998 تا اول فوریه 1998 در سالن بزرگ به کارگردانی نیناگاوا اجرا گردید. شب دوازدهم (1998؛ ریچارد سوم (1999)، شاه لیر (1999)، رویای یک شب نیمه تابستان (2000)، توفان (2000)، داستان زمستانی (2000)، مکبث (2001) به عنوان قسمت‌های دوم تا هشتم به کارگردانی نیناگاوا اجرا شد. همسران شادویندزور (2001) به عنوان قسمت نهم این مجموعه توسط هی ساشی کوگامی (1958 -) اجرا شد قسمت دهم رنج بیهوده عشق را هم سم واس کارگردانی کرد. مجددا قسمت یازدهم تا سی‌ودوم مجموعه را خود نیناگاوا کارگردانی کرد که شامل هملت (2001)، پریکلس (2003)، تیتوس آندرنیکوس (2004)، همانطور که شما دوست دارید (2004)، کمدی اشتباهات (2006)، کوریولانوس (2007)، رنج بیهوده عشق (2007)، اتللو (2007)، شاه لیر (2008)، هیاهوی بسیار برای هیچ (2008)، داستان زمستانی (2009)، هنری ششم (2010)، رام کردن زن سرکش (2010)، آنتونی و کلئوپاترا (2011)، سیمبلین (2012)، ترویلوس و کرسیدا (2012) هنری‌چهارم قسمت نخست (2013) تاجر ونیزی (2013)، رومئوژولیت (2014)، ژولیوس سزار (2014)، هملت (2015)، ریچارد دوم (2015)، دونجیب‌زاده ورونایی (2015)، قیاس برای قیاس (2016) توسط نیناگاوا کارگردانی شد از آنجایی که نیناگاوا اولین کارگردان هنری در دوازده مه2016 در گذشت کوتارو یوشیدا بازیگر و کارگردان به عنوان دومین کارگردان هنری دعوت شد و از سری سی‌وسوم به بعد تا زمان اتمام سریال در خدمت پروژه بود. پس از قسمت سی وسوم، تیمون آتنی (2017) تا سی وپنجم توسط کوتارو یوشیدا کارگردانی شد که عبارت هستند از قسمت سی و چهارم، هنری پنجم (2019) و سی و پنجم، هنری هشتم(2020)
سی و ششمین شاه جان (2020) به دلیل همه‌گیری ویروس کرونا لغو گردید. قسمت سی‌وهفتم- خوش آن است که پایانش خوش است (2021) .
بیشتر بخوانید: مطالب مربوط به تئاتر ایران
یوکیو نیناگاوا (2016- 1935) کارگردان و بازیگر ژاپنی استاد بازنشسته کالج هنر توهو گاکوئن و کالج جونیور دانشگاه توهو گاکوئن، مدیر هنری پیله تئاتر بونکامورا، مدیر هنری مجموعه شکسپیر سای نوکونی و شخصیت شایسته فرهنگی در هونماچی شهر کاواگوچی استان سایتاما متولد شد. یوکیو نیناگاوا آرزو داشت نقاش گردد در آزمون ورودی دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه هنر توکیو شرکت نمود و موفق نگردید. در همین دوران به‌طور اتفاقی اجرای یونیفرم کوبه آبه را که شرکت تئاتر ژاپنی به نام گکیدان سیهای تهیه شده بود دید و چنان شوکه شد که مصمم شد به گکیدان سیهای ملحق و بازیگر شود. در یک روند آهسته متوجه شد که کارگردانی برایش مناسب‌تر است. به همین دلیل یک شرکت تئاتری تاسیس و کارگردانی کرد. نخستین اثر او به عنوان کارگردان در دوران اوج جنبش زیرزمینی/ تئاتر کوچک صورت داد و خیلی زود هم محبوبیت پیدا کرد. اولین کارگردانی را در سال 1969 با اثری از کونیو شیمیزو (2021- 1936) نمایشنامه‌نویس آغاز کرد که با نمایشنامه امضا‌کننده شناخته شده بود. اما نمایشنامه «شینجو آفورورو» که با استقبال زیادی روبه‌رو شد هر دو را مشهور کرد. نمایشنامه‌ای که می‌کوشید تصویر جوانان را در تئاتر عرضه کند. نیناگاوا از نیمه دوم دهه 1970 بر تئاتر تجاری متمرکز شد.
تولیدات نیناگاوا علاوه بر نمایشنامه‌های معاصر هنرمندان ژاپنی همچون کونیو شیمیزو، جورو کارا، هیساشی اینوئه، هیدکی نودا و ریو ایواماتسو تا آثار کلاسیک و مدرن غیر ژاپنی از جمله نمایشنامه‌های یونانی و شکسپیر، ویکتور هوگو، آنتوان چخوف و ساموئل بکت را نیز شامل می‌شود.
یوکیو نیناگاوا به عنوان یکی از برجسته‌ترین کارگردان‌های ژاپنی بارها توسط نهاد و جشنواره‌های مختلف تحسین شده است. در سال 1987 نیناگاوا جایزه لارتس اولیویه را برای کارگردانی مدی ومکبث دریافت کرد. او همچنین از دانشگاه ادینبورگ در 1992 و دانشگاه هنر و طراحی جوشی‌بی در 2014. دکترای افتخاری دریافت نمود. ویژگی آثار او در توانایی وی در جذب تماشاگر به دنیای تئاتر قرار دارد که نیناگاوا می‌کوشد با تصاویر بصری زنده ایجاد کند.
نویسنده: حسن فرضی پور
https://teater.ir/news/66369
