رابرت ردفورد، بازیگر خوش‌چهره و محبوب هالیوود که با فیلم‌هایی چون Butch Cassidy and the Sundance Kid و All the President’s Men به شهرت جهانی رسید و بعدها با تأسیس جشنواره و مؤسسه ساندنس به پدرخوانده سینمای مستقل تبدیل شد، در ۸۹ سالگی درگذشت.
فیلم میوه‌های جنگل تازه‌ترین ساخته ریتی پان، مستندساز تحسین‌شده کامبوجی، سفری شاعرانه و دردناک به دل جنگل‌های شرقی کامبوج است. پان در این اثر، زندگی قوم بونونگ را به تصویر می‌کشد؛ مردمانی که در کشاکش میان حفظ سنت‌های نیاکان و فشارهای مدرنیته، برای بقا و هویت خود می‌جنگند. این مستند نه‌تنها تصویری از یک قوم فراموش‌شده ارائه می‌دهد، بلکه آینه‌ای از جهانی است که در برابر تغییرات بی‌امان زمان، تسلیم نمی‌شود.
«ادی مورفی»، بازیگر مشهور آمریکایی، در گفت‌وگویی جدید برای تبلیغ مستند نتفلیکسی «ادی بودن»، به یاد سخنرانی جنجالی خود در مراسم اسکار ۱۹۸۸ افتاد؛ شبی که وی عمداً از فرصت اهدای جایزه بهترین فیلم استفاده کرد تا از بی‌توجهی طولانی‌مدت آکادمی به بازیگران سیاه‌پوست انتقاد کند.
فیلم «هفت» ساخته‌ی دیوید فینچر در سال ۱۹۹۵ هنوز هم یکی از تأثیرگذارترین تریلرهای روان‌شناختی تاریخ سینما محسوب می‌شود. این فیلم با فضای تاریک، فلسفه‌گرایانه و پایان شوکه‌کننده‌اش، نگاهی عمیق به زوال اخلاق و وسواس انسانی دارد. از زمان انتشار آن، فیلم‌سازان بسیاری تلاش کرده‌اند تا همان حس تاریک و درگیرکننده را در آثار خود بازآفرینی کنند. در ادامه با ۱۰ فیلم برتر آشنا می‌شوید که پس از «هفت» ساخته شده‌اند و توانسته‌اند همان حس اضطراب، پیچیدگی و کاوش در تاریکی روان انسان را زنده کنند.
هیولای فرانکنشتاین بیش از یک قرن است که در سینما حضور دارد؛ شخصیتی تراژیک، ترسناک و در عین حال انسانی که بارها توسط بازیگران بزرگ به تصویر کشیده شده است. از چهره‌ی فراموش‌نشدنی بوریس کارلوف در فیلم کلاسیک ۱۹۳۱ گرفته تا اجرای مدرن و احساسی جیکوب الوردی در فیلم جدید گیرمو دل تورو، هر نسل نسخه‌ای تازه از این مخلوق جاودانه را تجربه کرده است. در این مطلب، نگاهی کامل و تحلیلی داریم به ۱۰ بازیگر برتر تاریخ سینما که بهترین تصویر از هیولای فرانکنشتاین را خلق کردند.
فیلم «کیکا» ساخته‌ی الکس پوکین، داستان زنی را روایت می‌کند که پس از فروپاشی زندگی شخصی‌اش، از کارمند اجتماعی به زنی بدل می‌شود که برای بقا راهی خلاف عرف می‌یابد. این فیلم که در فستیوال کن نیز به نمایش درآمد، با نگاهی انسانی و هوشمندانه مرز میان انتخاب و اجبار را به چالش می‌کشد.
فیلم شب در کاراکاس به کارگردانی ماریانا روندون و مارت ماریت اوگاس، تریلری تلخ و نفس‌گیر است که خشونت، فروپاشی اجتماعی و ترس را در دل اعتراضات سال ۲۰۱۷ ونزوئلا به تصویر می‌کشد. با بازی درخشان ناتالیا ریس و ادگار رامیرز، این اثر تصویری از جامعه‌ای فروپاشیده ارائه می‌دهد که در آن بقا تنها هدف انسان‌هاست.
فیلم «اسیر» به کارگردانی الخاندرو آمنابار، تصویری متفاوت از نویسنده مشهور دن کیشوت ارائه می‌دهد؛ اثری تاریخی و خیال‌انگیز که در آن میگل سروانتس نه‌تنها راوی، بلکه قهرمان ماجراست. این فیلم با بازآفرینی دوران اسارت سروانتس در الجزایر، تماشاگر را به دنیایی میان واقعیت و افسانه می‌برد.
تاتسویا ناکادای (با نام اصلی موتوهیسا ناکادای)، بازیگر بزرگ و ماندگار سینمای ژاپن، در سن ۹۲ سالگی درگذشت. ناکادای که فعالیت خود را از تئاتر آغاز کرد، به سرعت تبدیل به یکی از چهره‌های اصلی سینمای ژاپن و ستاره بین‌المللی درام‌های تاریخی و فیلم‌های سامورایی شد.
رابرت دنیرو، بازیگر ۸۲ ساله و برنده دو جایزه اسکار که اصالتی ایتالیایی دارد، در جریان یک سفر ۴۸ ساعته به رم، توانست دیدار کوتاهی با پاپ لئون چهاردهم در واتیکان داشته باشد. این دیدار شامل گفت‌وگویی کوتاه به زبان انگلیسی، عکس یادگاری و در نهایت، اهدای یک هدیه معنوی و سنتی از سوی پاپ به دنیرو بود
دهمین دوره جوایز سالانه مستند انتخاب منتقدان (Critics' Choice Documentary Awards) در سالن ایدیسون بال‌روم نیویورک برگزار شد و مستند «همسایه بی‌نقص» ساخته گیتا گاندبیر با حکمرانی کامل، پنج جایزه اصلی را کسب کرد.
فیلم «تلماسه ۳» با حضور «رابرت پتینسون» دوباره توجه‌ها را جلب کرده؛ پتینسون می‌گوید ضبط صحنه‌ها در صحرای عربستان آن‌قدر داغ و طاقت‌فرسا بود که «مغزم از کار افتاد» و او هیچ عملکرد فکری نداشته است. این اظهارنظر تازه، بار دیگر تمرکز را بر شرایط سخت تولید و تجربه بازیگران پشت صحنه این سه‌گانه حماسی قرار می‌دهد.
لی تاماهوری، کارگردان مشهور نیوزیلندی-مائوری‌تبار، که در دهه‌های ۹۰ و ۲۰۰۰ به چهره‌ای ثابت در هالیوود تبدیل شده بود، در سن ۷۵ سالگی بر اثر بیماری پارکینسون در خانه‌اش در آرامش درگذشت.
فیلم «پایان‌های خشن» داستان فروپاشی یک خانواده مافیایی در آرکانزاس را روایت می‌کند. در این نقد فیلم، به بررسی روایت کند، شخصیت‌پردازی سطحی و ضعف‌های داستانی اثر جان-مایکل پاول می‌پردازیم تا ببینیم چرا این تریلر جنایی، علی‌رغم خشونت و تنش‌هایش، چندان تأثیرگذار نیست.
در اتفاقی بحث‌برانگیز، کاخ سفید ویدیویی از دونالد ترامپ منتشر کرده که با آهنگ پرطرفدار تیلور سوئیفت همراه است. این اقدام در حالی انجام شده که رابطه تیلور سوئیفت و دونالد ترامپ در سال‌های اخیر پر از تنش و اظهار نظرهای متقابل بوده است. حال، انتشار این ویدیو بار دیگر توجه رسانه‌ها و کاربران شبکه‌های اجتماعی را به درگیری قدیمی آن‌ها جلب کرده است.
در پی اعلام موسسه فیلم بریتانیا، جشنواره فیلم لندن با میزبانی از ۲۳۵,۸۵۳ نفر، رکورد جذب بیشترین مخاطب در تاریخ خود را شکست.
فیلم Predator: Badlands تازه‌ترین اثر دن تراختنبرگ، کارگردان فیلم تحسین‌شده Prey، بار دیگر مخاطبان را به دنیای خشن و پرهیجان شکارچی‌ها بازمی‌گرداند. این فیلم با روایتی نوآورانه، قهرمانی متفاوت و ترکیب جذاب اکشن و علمی‌تخیلی، نه‌تنها نفس تازه‌ای به مجموعه فیلم‌های شکارچی می‌بخشد، بلکه آن را به یکی از فیلم‌های علمی تخیلی جدید شاخص سال تبدیل می‌کند.
تحلیل تازه مجمع جهانی اقتصاد نشان می‌دهد مشاغلی که در معرض بیشترین خطر حذف توسط هوش مصنوعی قرار دارند، عمدتاً موقعیت‌های اداری و ابتدایی هستند. از فروشندگان و تحلیلگران گرفته تا بازیگران سینما، بسیاری از نقش‌ها در حال دگرگونی‌اند. در حالی که برخی رهبران فناوری و سینما هوش مصنوعی را فرصتی برای رشد می‌دانند، دیگران آن را تهدیدی برای نیروی کار انسانی تلقی می‌کنند.
بیست‌ودومین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم مراکش با تجلیل از چهار چهره برجسته دنیای سینما، شامل جودی فاستر، گیرمو دل تورو، بازیگر مراکشی راویا و ستاره مصری حسین فهمی برگزار خواهد شد. این دوره از ۲۸ نوامبر تا ۶ دسامبر برگزار می‌شود و وعده داده شده است که ترکیبی از ستایش سینمای جهانی و افتخار به میراث فرهنگی منطقه باشد.
فیلم بوگونیا که جدیدترین همکاری اما استون و یورگوس لانتیموس است، از فیلم کره‌ای «سیاره سبز را نجات بده» الهام گرفته؛ اما با تغییراتی هوشمندانه در شخصیت‌ها و روایت، مسیر متفاوتی را پیش می‌گیرد. در ادامه، نگاهی داریم به هفت تفاوت کلیدی بین این دو فیلم.
فیلم بوگونیا، تازه‌ترین همکاری اما استون و یورگوس لانتیموس، پس از اکران محدود موفق خود حالا به‌صورت گسترده روی پرده رفته است. با وجود بازی‌های درخشان اما استون و جسی پلمونز و کارگردانی چشمگیر لانتیموس، پایان فیلم از دید بسیاری از منتقدان به‌اندازه‌ی باقی بخش‌ها رضایت‌بخش نیست و بیش از آنکه غافلگیرکننده باشد، کاملاً قابل پیش‌بینی است.
