مریلا زارعی در گفتگویی مفصل با برنامه «رو ب رو» دهه اول فعالیت خود در سینما را مرور کرد و خاطراتی جذاب از آثاری گفت که خیلی ها با آنها خاطره دارند.
كیوان مهرگان: تابستان سال 97، عزیزی از من خواست یك كلیپ پنج دقیقه‌ای از استاد محمدرضا شجریان برای مراسمی كه هفته بعدش قرار بود برگزار شود، تهیه كنم. آن پنج دقیقه شد 129 دقیقه و آن هفته بعد، شد سه سال بعد.
نقشی که تهیه‌کنندگی الان در تلویزیون دارد مادرخرجی است. یک بودجه‌ای را دریافت می‌کند، تیمی را دعوت و بودجه را تقسیم می‌کند. برای همین نظارتی وجود ندارد. هم دغدغه‌ای برای کیفیت کار وجود ندارد و هم نظارتی نیست.
علی عطشانی، کارگردان فیلم‌های سیاسی اجتماعی، که فیلم سلفی با دموکراسی او نتوانست در جشنواره فجر حضور داشته باشد از غرض‌ورزی دبیر جشنواره برای عدم پذیرش این فیلم در جشنواره گفت. به اعتقاد او؛ سینمای ایران ضعیف‌ترین دوران مدیریت خود را سپری می‌کند.
نیما فراهی که نخستین فیلمش با عنوان «زار» را در سال ۱۳۹۵ در ژانر وحشت ساخته است، سنگ‌اندازی‌های برخی مسئولین و دست‌اندرکاران سینما را دلیل عدم فعالیت فیلمسازان در گونه‌های مختلف سینمایی از جمله ژانر وحشت می‌داند.
فرهاد اصلانی با شاره به این موضوع که هیچگاه افراطی به نقش‌ها و بازیگری نگاه نکرده است، از سعی و تلاش زیاد برای رسیدن به نقش‌هایی که بازی کرده، می‌گوید.
نیکخواه آزاد معتقد است که سینمای کودک و نوجوان فعلی یک موجود ناقص‌الخلقه است که نه دولتی‌ست و نه جزو سینمای بخش خصوصی. نه سینمای مستمر است و نه امکان نمایش و اکران برای تولیدات آن وجود دارد.
برای من خیلی آسان بود که خارج از ایران فیلم بسازم، ولی نساختم که مزاحم برگشتنم به ایران نشود. به الان نگاه نکنید که برای گرفتن چند صحنه خانم بی‌حجاب خارج می‌روند، آن موقع می‌گفتند ضد اینجا فیلم ساختی.
80 سال پیش سینمایی نبود چون در آن‌موقع همه چیز جدید بود! البته احساس می‌کنم امروز هر آدمی با تلفن خودش هر‌وقت که بخواهد می‌تواند فیلم ببیند و گاه همین فیلم‌دیدن با تلفن، آدم‌ها را از زندگی دورتر کرده است. به نظرم زمانی ایده‌ها و فیلم‌هایی که از زندگی الهام گرفته‌ام و آنها را ساخته‌ام درست‌تر بودند؛ حتی خودم این جنس فیلم‌های خودم را بیشتر دوست دارم!
«سرزمین آواره ها» از همان روزهای نخست پیشتاز فصل جوایز سینمایی بود و حالا با بردن تقریبا تمام جایزه‌های مهم امسال، فقط اسکار را پیش رو دارد؛ آن هم در سالی که کرونا انبوه فیلم‌های بزرگ و پرامید را خانه‌نشین کرد و «منک» دیوید فینچر و «انگاشته» کریس نولان هم به نظر می‌رسد قافیه را به این فیلم کم‌هزینه باخته‌اند.
از بین فیلم‌سازانی که آثارشان با پسند نخبه‌ها و فستیوال‌های خارجی سازگار بود و عامه مردم هم با آن ارتباط برقرار کردند، خاص‌ترین چهره این عرصه به نظرم اصغر فرهادی است؛ فیلم‌های او همواره در عرصه‌های جهانی جایگاه رفیعی دارد و معتبرترین جوایز سینمایی را کسب کرده و از طرفی فیلم‌هایش مورد‌پسند مردم است».
بهروز افخمی می‌گوید: سازمان سینمایی اوج به انسداد رسیده است تا جایی که در دو سه سال اخیر، مورد درخوری از این سازمان دیده نشده است. او همچنین معتقد است: فیلمسازی که بخواهد به صورت تعمدی جریان‌سازی کند، هیچگاه موفق نخواهد شد. به گفته افخمی؛ حاتمی‌کیا فیلمسازی است که دغدغه‌های شخصی خود را دنبال می‌کند و نباید عنوان جریان‌ساز به این فیلمساز نسبت داد.
محمدرضا مصباح تهیه‌کننده فیلم سینمایی «یدو» در آستانه پخش این فیلم سینمایی از تلویزیون آن هم پیش از ورود به چرخه اکران عمومی، جزییاتی تازه از توافق خود با صداوسیما را تشریح کرد.
اگر جشنواره به صورت مجازی برگزار شود با یك پلتفرم معتبر خارجی و بین‌المللی كه جشنواره كن هم استفاده كرد وارد مذاكره شدیم كه در حال بستن قرارداد هستیم آن وقت خیلی از فیلمسازان احتمالا مایل هستند كه روی این پلتفرم فیلم‌شان را ارایه كنند.
دبیر سی‌ونهمین دوره جشنواره فیلم فجر با تاکید براینکه برای برگزاری جشنواره مجوز رسمی داشته و هیچ "دستوری" برای تعطیلی آن نگرفته است، درباره چرایی برگزاری جشنواره در سه سطح، انتقاد مستندسازان و فیلم کوتاهی‌ها، حاشیه‌های سیمرغ مردمی جشنواره و برخی انتقادهای دیگر توضیحاتی را ارائه کرد.
امیر نوروزی می‌گوید بازیگران تئاتر بازیشان با بازی بازیگران سینما فاصله ندارد و خیلی زود خود را بهروز می‌کنند.
مجید مجیدی که پیش‌تر یک‌بار با «بچه‌های آسمان» تا یک قدمی بردن اسکار پیش رفته، امسال می‌تواند دومین نامزدی خود را با «خورشید» تجربه کند؛ فیلمی عمیق و تکان‌دهنده درباره کودکان کار.
علیرضا امینی معتقد است سرمایه‌های بدون پشتوانه باعث شده سینمای ایران از مسیر اصلی خود خارج شود.
کارگردان فیلم سینمایی «خط فرضی» معتقد است این اثر سینمایی بلند، تجربه‌ای در امتداد فیلم های کوتاهی است که تا امروز جلوی دوربین برده است.
الگو یا مدل كارگردانی این فیلم شبیه به مربیگری در بازی فوتبال است. چیزی شبیه به یك زمین بازی فوتبال داریم كه بازیگران وارد آن می‌شوند با این هدف كه در یك زمان مشخص باید به نیت و هدف پیروزی یا دستیابی به ایده‌ای مشخص بازی كنند. اما با اتفاقات پیش‌بینی نشده‌ای مواجه می‌شوند كه نتیجه رفتار و عملكرد خود آنهاست. هر لحظه ممكن است شكست بخورند، پیروز شوند، درگیر شوند یا اینكه اخراج شوند. بیشترین كار مربی قبل از بازی اصلی و خارج از زمین است. در این فیلم هم من اجراگران را وارد زمین بازی می‌كنم و همه تمهیداتم مربوط به قبل از اجراست.
عادل تبریزی با اشاره اینکه در اولین فیلم سینمایی‌اش به‌دنبال نوستالژی‌بازی صرف نبوده است، تأکید کرد: اگر جمشید هاشم‌پور بازی در این فیلم را نمی‌پذیرفت، «گیج گاه» هیچگاه ساخته نمی‌شد.
