آنچه این روزها درباره ساعدی خبرساز شده، نه یک واقعه بلکه محصول یک روند استبدادی مبتذل است.
ایوب آقاخانی درباره پیشبینیاش از تئاتر در دوره پساکرونا گفت: من الان بیش از اینکه نگران آسیبهای خانمانبرانداز این ویروسِ مرموزِ لعنتی روی تئاتر باشم، نگران مسئولانی هستم که به نداشتن تئاتر دارند عادت میکنند و نگران مخاطبانی هستم که به تئاتر ندیدن دارند عادت میکنند.
چيزي كه درباره ايشان برايم مسحوركننده بود به كارهايي بازميگشت كه آقاي پورحسيني را در نقشهاي متفاوت و در همكاري با كارگردانهاي متفاوت ميديدم. مثلا بين حضور او در نمايش «باغ آلبالو» آربي يا «طلبكارها» كه آنجا هم باهم بوديم تفاوت زيادي وجود داشت. «انسان، حيوان، تقوا»ي پيرآندلو كجا و كار رضا قاسمي كجا؟
رحمت امینی: راه رشد و ارتقاء کیفی تئاتر هر کشوری از مسیر تئاتر دانشگاهی است.
شاید در نگاه سازمان مدیریت و برنامهریزی این ایده تداعی شود که با کاهش فعالیتهای تئاتری در سال شیوع کرونا، بودجه این حوزه را کاهش دهند. اما در مجموعه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اتفاقا برعکس، نگاهی حمایتی وجود دارد و بهطور کامل در جریان کار هستند که اگر تئاتر صحنهای اجرا نمیشود، بالاخره برای فضای مجازی آثاری تولید میشوند و بنابراین وزارتخانه خودش در مقام مطالبهگر است.
میترا علویطلب که به بررسی ادبیات نمایشی ایران در دوره تکوین (۱۲۲۹_۱۳۲۰) پرداخته، میگوید: تمام نمایشنامههای این دوران به نحوی مفهوم قدرت را بازمیتابانند یا متأثر از آن هستند. یعنی عرصه ادبیات نمایشی دوران تکوین، عرصه تلقیهای متفاوت از مفهوم قدرت است؛ تلقیهایی که میکوشند از طریق هراسهای غالب و فراگیر حاکم بر ادبیات نمایشی دوران تکوین، خود را نهادینه کنند.
از دو سال قبل نشانهها و اخطارهايي وجود داشت كه به ما ميگفت نهادهاي گوناگون حاكميتي ظاهرا توان هضم فعاليت چنين مجموعههايي را ندارند. هر روز تماشاگران و جمعيت زيادي به يك منطقه خاص رفتوآمد ميكردند. نشانهها و احضارها، فشارهاي متعدد از سوي اماكن و شهرداري و عدم حمايت دولت، همه به ما ميگفت قرار نيست كار ادامه پيدا كند و ماجرا بايد تمام شود.
برادران رهگذر که پس از یک دهه تلاش انیمیشن بلند «آخرین داستان» را به ویترین سینمای ایران اهدا کردهاند، همزمان با روز جهانی انیمیشن از تجربیات و دغدغههای خود در این حوزه میگویند.
جادو در ادبيات پيش از گوتيك بارها حضور داشته همانگونه كه بعد از اين دوره هم بوده. همان طور كه اشاره كرديد، آثار شكسپير هم سرشار از جادو است. در واقع هيچ نمايشنامهنويس مطرحي به اندازه او جادو و جادوگران را وارد تاريخ تئاتر نكرد. مهمترين جادوگران شكسپير در مكبث حضور دارند و نمايشنامه روياي يك شب نيمه تابستان هم در رابطه با پريان است.
زيست تئاتري بوآل همسو با ايدئولوژياش پيش ميرود. كسي كه به اين شكل مواجهه با تئاتر و مخاطب علاقه دارد شايد الزاما ايدئولوژي بوآل را نداشته باشد چون تئاتر براي او مديومي بود عميقا متعلق به توده كه نفس به نفس تماشاگر و طبقه ستمديده حركت ميكند.
نوشتن كتاب از خلال گفتوگو با دانشجويان به ذهنم رسيد. آنها ميگفتند ما كتاب آموزش نمايشنامهنويسي ميخوانيم ولي نيازمان برطرف نميشود، به نتيجه رسيدم تمرينها و مثالها درك درستي به دست ميدهند ولي در نهايت وقتي قرار است دانشجو خودش قلم به دست بگيرد و ساختمان يك نمايشنامه را بنا كند، نميداند چه شگردها و امكاناتي براي شروع و پايان متن در اختيار دارد.
زمان ما، تئاتر اصالت داشت، واقعا حرفی برای گفتن داشت، هنرمندان برای آن احترام قائل بودند، لباس پلو خوریش را میپوشید و روی صحنه حاضر میشد. نه مانند حالا که بعضی از هنرمندان اصلا برای تئاتر ارزش قائل نیستند. البته خوشبختانه هنوز کسانی هستند که برای تئاتر ارزش و احترام قائل هستند.
قطب الدین صادقی گفت: تقرب به حمید سمندریان ضعف شخصیتی است؛ برخی با نام او در حال افزایش اعتبار خود هستند.
مریم کاظمی پیشنهاد داد: بودجه همه جشنوارهها و بودجه همه تولیدات تئاتر در سال 99 یکپارچه شود و در صندوق حمایتی جمع شود و بودجههای افزون دیگری از کمکهایی که دولت تصویب کرده است برای حمایت از کسب و کارها جمعآوری شود و به طور عادلانه با یک هیئت امنای سالم و غیراداری میان همه خانواده تئاتر به صورت مساوی تقسیم شود.
فقیهه سلطانی از تجربیاتش در اجرای «یه گاز کوچولو» در این روزهای کرونایی میگوید
محمدرضا خاکی، استاد دانشگاه و کارگردان تئاتر گفت: اینکه ما یک خانه قدیمی- اغلب کلنگی- اطراف تئاتر شهر را اجاره کنیم و آن را تبدیل به سالن کنیم و چند صندلی بگذاریم و اجرا برویم، این که واقعا تئاتر نمی شود.
نویسنده کتاب «روند دگرگونی ادبیات نمایشی زنان ایران از ۱۲۸۹ تا ۱۳۵۷» میگوید: کار مدیر و مسئولان گوناگون، ایجاد زمینه و بستر مناسب به منظور ایجاد پیوستگی بین پژوهشهای انجام شده در حوزه ادبیات نمایشی زنان است. به نظرم آنچه باعث ترس برخی مدیران میشود، ترس از نگاه رادیکال ضد مرد در این متنهاست؛ که به جرات همین جا میگویم این نگاه در این متنها به صورت غالب وجود ندارد.
«پایتخت۶» تا به اینجا پرمخاطبترین و در عین حال پرحاشیهترین و پرانتقادترین سریال سیما در سال ۹۹ بوده است؛ پروژهای همچنان بلاتکلیف که فیلمنامهنویسش هم از سرانجام آن بیاطلاع است!
شگفتي بزرگ اين است كه هيچ يك از نمايشنامههاي محبوبم را روي صحنه نديدهام جز يك اجراي تماما بيربط و بد از «اقدامهاي انجام شده» برشت در برلين.
کارگردان تئاتر کشورمان گفت: مطمئن باشید اگر خود ما هنرمندان به فکر نباشیم، تئاتر از بین میرود. خودمان باید پیگیر باشیم که تئاتر به عنوان امری زنده، خاموش نشود. البته که این تئاتر نیاز به بودجه و پشتوانه مالی دارد.
سیروس همتی، بازیگر و کارگردان تئاتر، سینما و تلویزیون گفت: با توجه به پروتکل 50 درصدی سالنهای تئاتر از تیر ماه ، دولت میتواند با خرید بلیتهای 50 درصد دیگر از هنرمندان در این ایام حمایت کند تا بلکه جبرانی برای خسارتهای بیکاریشان باشد.