برای نسل جدیدی که فیلم‌ها را دانلود می‌کند و یا روی صفحه لپ تاپ و موبایل اش فیلم می‌بیند و هیچ خاطره بصری از تماشای فیلم در این سالن‌ها ندارد، شاید از بین رفتن این سینماها، کوچکترین اهمیتی برایشان نداشته باشد اما برای نسل من و نسل‌های قدیمی‌تر که بهترین فیلم‌های عمرمان را در سالن‌های تاریک این سینماها تماشا کرده‌ایم، نابودی و محو شدن تدریجی این سینماها، غم‌انگیز و تاسف‌آور است.
سینماهای قدیمی میدان انقلاب بعد از کرونا دیگر باز نشدند؛ سینماهایی که روزگاری چشم و چراغ میدان انقلاب بودند و بخشی از شلوغی پیاده‌روها محصول حضور تماشاگرانی بود که گیشه‌ها را داغ نگه داشته بودند.
بابک کریمی که سال‌ها در اروپا زندگی و کار کرده درباره کارکرد سینماهای قدیمی می‌گوید: براساس آنچه در ایتالیا و فرانسه دیده‌ام کاملا مشخص است که در دنیای امروز یک سینما دیگر فقط یک سالن سینما نمی‌تواند باشد و باید جنبه‌های دیگری به آن اضافه کرد.
