«شوهر آهو خانم»؛ بسیاری بیش از اینکه فیلمی به این عنوان دیده باشند، این عنوان را با رمان فراموش‌نشدنی علی‌محمد افغانی به خاطر می‌آورند. بعد از نگارش این رمان، داود ملا‌پور اقتباسی از این اثر ادبی انجام داد و در نهایت به اکران رسید. فیلمی که در زمان خودش چندان اقبالی در میان عامه مردم و اهالی سخت‌گیرتر سینما پیدا نکرد.
درخواست ثبت ملی 18 سینمای «لاله‌زار» از سوی شورای شهر تهران در حالی مطرح شده که مشخص نیست کدام سینماهای این خیابان قدیمی پاینخت مدنظر است؟
میرزا ابراهیم خان عکاسباشی که در سال ۱۲۵۳ در تهران به دنیا آمد، نخستین مستندساز و فیلمبردار تاریخ سینمای ایران است.
برادران «لومیر» در سال ۱۸۹۵ میلادی با پخش پنج فیلم کوتاه خود در سالن طبقه بالای کافه‌ای در پاریس و فروختن بلیط، اولین «سینمای امروزی» را راه‌اندازی کردند.امروز در سالگرد صدوبیستمین ورود سینما به ایران، این هنر مخاطبان زیادی برای خود دست و پا کرده و شاید در این روزهای کرونازده، جای خالی‌اش در لابلای وقت‌گذرانی‌هایمان بیشتر احساس می‌شود.
بهمن مفيد در سال 1348 با يكي از تاريخ‌سازترين فيلم‌هاي سينماي ايران، فيلمي متعلق به حلقه چند فيلم آغازگر موج نو يعني «قيصر» وارد سينماي ايران شد. فيلمي كه در روايت خود او، سينماي ايران را به قبل و بعد از خود تقسيم كرد:«سينماي ايران را به دو قسمت تقسيم ميكنند ديگر! سينماي قبل از قيصر، سينماي بعد از قيصر...»
دوربینی با قدمت ۸۰ سال که نخستین فیلم رنگی سینمای ایران توسط آن ساخته شده در موزه سینمای ایران قرار دارد.
روز چهارشنبه چهارم تیر ۱۳۵۹، روزنامه صبح آزادگان خبر از دیدار آیت‌الله خلخالی از بنیاد هنری مستضعفان داد.
۳۱ خرداد سالروز تولد عزت‌الله انتظامی بازیگر فقید و نامدار کشورمان است.
پس از چندین دهه، تصاویر جدیدی از آذر شیوا، بازیگر قدیمی سینمای ایران، منتشر شد.
«حبیب‌الله خان‌مراد» نسخه‌ای از فیلم «حاجی‌آقا آکتور سینما» را برای ترمیم و بازسازی در اختیار جمال امید قرار داد و اگر کار ارزشمند وی نبود، چه‌بسا تنها فیلم صامت بازمانده سینمای ایران نیز امروزه در دست قرار نمی‌گرفت
احمد شاملو (1379-1304) شاعر، مترجم و روزنامه‌نگار، در دهه40 به‌عنوان فیلمنامه‌نویس با برخی تهیه‌کنندگان و کارگردانان ایرانی همکاری داشت. برخی معتقدند که شاملو یکی از نماد‌های مهم و مؤثر روشنفکری ایرانی در صد سال اخیر تاریخ معاصر محسوب می‌شود. تأثیر و حضور او در شعر، ترجمه شعر و روزنامه‌نگاری ادبی باعث ایجاد جریان‌های غیرقابل انکاری در تداوم این پدید‌ه‌ها در حرکت فرهنگی زبان فارسی و رسانه‌های ایرانی شده است.
سینمای ایران که کوتاه زمانی پس از سینمای جهان کار خود را شروع کرد، در طی دوره‌ای نزدیک به ۷۰ سال (از ۱۲۷۹ تا ۱۳۴۹) مسیری را پیمود که فیلم‌هایش نشان از روزهای افتان و خیزان آن دارد.
سینما در دهه ۶۰ را می‌توان فضایی منحصر به فرد در تاریخ سینمایی ایران در نظر گرفت؛ فضایی که از طرفی در حال آزمون و خطا برای یافتن بهترین سیاق براساس ارزش‌های خویش است و از سوی دیگر خلاقیت‌های تازه‌ای را به تصویر می‌کشد.
حذف اطلاعات نیمی از تاریخ سینمای ایران از دایره‌المعارف دیجیتال فیلم‌های ایرانی متعلق به سازمان سینمایی شبهه وجود دست‌های پنهانی را در ذهن ایجاد می‌کند که می‌تواند به سلیقه شخصی خود بخش‌هایی از تاریخ سینمای کشور را به رسمیت نشناخته و آن را از بانک اطلاعاتی مهم‌ترین ارگان فرهنگی رسمی کشور، یعنی وزارت ارشاد، پاک کند.
آگاهی از سرنوشت افرادی که در نخستین فیلم ایرانی جلوی دوربین رفتند جالب توجه است. اکثر علاقه‌مندان سینما می‌دانند «دختر لر» نخستین فیلم سینمای ایران است اما بیشترشان از سرنوشت بازیگران آن اطلاعی ندارند. سایت فرادید در گزارشی به این موضوع پرداخته است.
«اولین بار فیلم را در سالن هنرهای زیبا دیدم، وقتی فیلم در جشن هنر شیراز به نمایش درآمد به سینما رفتیم. ما را به بالکن بردند که در بین جمعیت نباشیم و وقتی دیدم که جمعیت چه استقبالی کرد، نشستم روی زمین و زار زار گریه کردم. خوشحال بودم که نخستین کاری که در سینما کرده‌ام چنین با استقبال روبرو می‌شود.»
