بیایید واقع‌بین باشیم. مگر امروز «فین جین» و «چه کسی جوجه تیغی را کشت؟» پرفروش‌ترین و پرامتیازترین نمایش‌های در حال اجرا نیستند؟ مگر سال گذشته «انسان/اسب پنجاه پنجاه»، «شازده اجباری» و... پرفروش‌ترین‌ها نبودند و همه در سالن‌های خصوصی اجرا شدند؟ باید منصف باشیم و این توهم را که اجرا در سالن‌های تئاترشهر به ما اعتبار می‌بخشد، فراموش کنیم.
گروه‌های تئاتری بدون حمایت دولت نمی‌توانند سرپا بایستند ولی الان به نظر می‌رسد هم گروه‌های تئاتری و هم سالن‌ها به حال خود رها شده‌اند. بعضی سالن‌ها که در دوران کرونا ورشکست و تعطیل شدند. دولت نباید اجازه دهد اینها ورشکست شوند، به این ترتیب می‌تواند قوانین نظارتی هم وضع کند و اجازه ندهد سالن‌داران هر قیمتی دل‌شان خواست روی بلیت نمایش‌ها بگذارند. مگر در سینما روی قیمت بلیت نظارت نیست؟ یا موزه‌ها و غیره.
مدیر کل هنرهای نمایشی عنوان کرد: از 9 میلیارد و 600 میلیون تومان بودجه حمایتی تئاتر، 4 میلیارد و 600 میلیون برای استان ها تخصیص یافته که براساس جمعیت ، میزان هنرمندان و برنامه پیشنهادی استان های مختلف به آنها اعطا خواهد شد.
آرش عباسی نویسنده و کارگردان تئاتر با اشاره به تفاوتهای روی صحنه بردن یک اثر نمایشی در ایران و کشورهای غربی و نوع حمایتهایی که دولت در این کشورها از آثار نمایشی می کند، از اینکه تئاتر در ایران آرزوها را می کشد و اینکه عنوانهای جعلی در این هنر رشد کرده است، ابراز نگرانی کرد.
