فیلم «بی سر و صدا» با چالش زیادی برای اکران مواجه است.
وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی یکی از کلیدی‌ترین نهادهای ایران است که نقش فیلترینگ یا به تعبیری سانسور را برعهده دارد.
حال‌وهوای این روزهای تئاتر رسمی، دست‌کم در تهران، با تئاتری که برای اجرا مسیر اخذ مجوز از اداره‌کل هنرهای نمایشی را طی نمی‌کند، متفاوت است.
محمدحسین لطیفی، کارگردان سینمای ایران با حضور در برنامه برمودا، درباره عجیب‌ترین سانسوری که در فیلم‌هایش اعمال شده توضیحاتی ارائه داد.
در برنامه شب گذشته «مهمونی» آیتم پایانی برنامه با حضور «پشه» نیمه کاره پخش و به یکباره تیتراژ پایانی برنامه روی آنتن رفت!
یوسفعلی میرشکاک در گفت‌وگو با اکبر نبوی گفت: «اگر وزارت ارشاد را ول کنی از زمان خمسه نظامی تا الان را ممیزی می‌کنند.»
الیکا عبدالرزاقی می‌گوید سال ۸۵ که «باغ مظفر» را کار می‌کردیم پشت صحنه‌هایش پخش می‌شد اما من هیچ وقت نبودم وقتی جویا شدم گفتند که خنده‌های من قابل پخش نیست خیلی ناراحت شدم که سبک خندیدن من می‌تواند قابل پخش باشد یا نباشد یکی از همان عزیزان که به نظر من از افراد معتبر تلویزیون بود گفت که نگران مخاطب هستند و می ترسند مخاطب واکنش نشان بدهد چون عادت ندارد ببیند یک زن جلوی دوربین قهقه می‌زند اما من انقدر خندیدم که عادت مخاطب تغییر کند وقتی در برنامه زنده خندیدم دیگر نتوانستند مانع پخشش شوند.
شهرام مکری: با خودم فكر می‌كنم چرا هیچ وقت كارگردان‌ها و سینماگرها و خانه سینما دور همدیگر جمع نمی‌شوند تا فكر كنند ما می‌خواهیم در مورد یك مساله یا یك گیت مثل پروانه ساخت قدم برداریم و فكر كنیم، می‌خواهیم با آدم‌های تصمیم‌گیرنده در دولت- در هر جایی كه هستند- بنشینیم و حرف بزنیم و بگوییم بنا به این دلایل منطقی، بنا به این دلایل فكری و فلسفی به نظر ما پروانه ساخت ایده اشتباهی است؛ منظورم این است كه تا وقتی خودم قدمی در این راه برنداشتم، تا وقتی خودم ایده‌ای در این مورد ارایه ندادم، نمی‌خواهم كل درها را روی خودم بسته ببینم و فكر كنم كه این امكان وجود ندارد.
«ممیزی» یا همان «سانسور»، سال‌هاست کابوس سازندگان فیلم و سریال‌ها بوده و اتفاقات چند روز اخیر نشان داده که تلویزیون و شبکه نمایش خانگی هم فرق چندانی با هم ندارند؛ تنظیم‌گر یا ناظرِ هر مدیوم، به نسبت خطوط قرمزی که تعیین کرده، ملاحظاتی را بر محتوایی که منتشر می‌کند، اعمال خواهد کرد و در این مسیر گاه نظراتی شخصی هم دخیل می‌شود.
کارگردان نمایش «سیزده بدر» که پیش از این کارگردانی فیلم سینمایی «کت چرمی» را در کارنامه کاری خود به ثبت رسانده است، تاکید کرد که زاده تئاتر است و به عنوان یک حیات خلوت به تئاتر نگاه نمی‌کند.
صدرالدین زاهد: «فراموش نکنیم که دو عاملِ اساسی، ساماندهنده تئاتر هستند؛ نویسنده و بازیگر. عامل اول که نویسنده باشد، عاملی تفکری است و اغلب اوقات در تنهایی خویش ساماندهنده متن نمایشی است و با وجود اینکه به‌عنوان مثال در فرانسه در جلد نمایشنامه‌های چاپ‌شده از عباراتی چون «تئاتر مولیر» استفاده می‌شود اما این کتاب‌های چاپ‌شده، تئاتر نیستند بلکه نمایشنامه‌هایی متعلق به حوزه ادبیات دراماتیک هستند. یکی از شاخص‌ترین وجوه این نامه‌های نمایشی یا نمایشنامه‌ها، دیالوگ یا گفت‌وگو است. این گفت‌وگوهای نمایشی با دموکراسی و آزادی در رابطه‌ای تنگاتنگ‌اند.
انجمن صنفی کارگردانان تئاتر سومین شب از سلسله نشست‌های تخصصی حقوق تئاتر (ممیزی) را برگزار می کند.
ابراهیم داروغه‌زاده مسئول اسبق وزارت ارشاد گفت: نهادهای امنیتی در حوزه فرهنگ دخالت‌های بیجا می‌کنند/ از من می‌خواستند به ۳۵ فیلم در کشور مجوز ندهم.
یک منتقد سینما نوشت: فیلم ساختن در داخل کشور روز به روز سخت‌تر می‌شود و دایره ممیزی هر روز سختگیرانه‌تر می‌شود، با این شرایط، فیلمساز فکر می‌کند در خارج از کشور هم می‌تواند راحت‌تر حرفش را بزند و هم محدودیت‌های داخل را نداشته باشد.
مسئولان مربوطه در زمینه تایید محتوای تبلیغات، در پوستر فیلم «شهرک» که بازیگر و چهره اصلی آن ساعد سهیلی است، سراغ یقه پیراهن این بازیگر رفته‌اند.
شب گذشته (چهارشنبه ۲۷ اردیبهشت)، حسین کیانی در رورانس نمایش کافه کات، تازه ترین و متفاوت ترین اثر در حال اجرای خود، تماشاگران را مخاطب قرا داد تا از سانسور و ممیزی پنهان در تماشاخانه ایرانشهر و انواع و اقسام تبعیضات، دو رنگی ها، دو رویی ها و مسئولیت ناشناسی هایی که گریبانگیر تمام مدیریت تئاتر است رده بردارد.
نمایشنامه نویس و کارگردان «ماشین دودی» این سوال که گویا در طول اجرای نمایش سخت گیری یا فشارهایی اعمال شده تا جاییکه زمزمه هایی مبنی بر توقیف اجرا نیز به گوش رسیده پاسخ می دهد: «از توقیف احتمالی بی خبرهستم و در این زمینه به صورت مستقیم مساله مهمی نشنیدم اما در شب هایی از اجرا تذکر و ممیزی های زیادی داشتیم که برخی وارد بوده و برخی حساسیت ها هم بی مورد، بی جا و غیر حرفه ای بودند.»
حال مسأله این است که مصوبه دولت سیزدهم مبنی بر کاهش تصدی‌گری دولت در بخش فرهنگی آیا با وضعیت کنونی هم‌خوانی دارد؟ آیا نظام سفت و سخت سانسور کنونی در تضاد با اصل44 نیست؟ آیا رویه دولت همچون یک‌دست‌سازی خویش، قرار است در تئاتر هم رقم بخورد؟
برگه ممیزی سریال رهایم کن منتشر شد.
کارگردان فیلم «فسیل» با بیان اینکه برای این فیلم راحت‌ترین پروانه نمایش زندگی خود را گرفته است، تاکید کرد: قرار نیست به عنوان یک کمدی‌ساز در سینما فیلم بسازم ولی دوست دارم اگر مردم اسم مرا به عنوان کارگردان فیلمی می‌بینند، مطمئن باشند که فیلمی استاندارد را تماشا خواهند کرد.
سعید آقاخانی ـ کارگردان مجموعه «نون خ» ـ از ممیزی این سریال به هنگام قرار گرفتن در پلتفرم وابسته به صداوسیما ـ تلوبیون ـ خبر داد و از این بابت از بیننده‌هایش عذرخواهی کرد.
رییس ساترا درباره جزئیات بخش‌های ممیزی شده مجموعه‌های شبکه نمایش خانگی در نمایش «رصتا» توضیحاتی ارائه کرد.
بخش مهمی از این تعطیلی‌ها، تحریم‌ها و تعلیق‌ها به این خاطر است که وزارت ارشاد اجازه حرف زدن به هنرمندان را نمی‌دهد. خب، وقتی هنرمندان نمی‌توانند وقایع روز کشورشان را در هنرشان بیان کنند، از چه چیزی باید حرف بزنند؟ پرسش من این است که آیا ارشاد اجازه حرف زدن درباره مباحث روز را به سینماگران می‌دهد؟ باور کنید اگر فضا باز شود، بسیاری از سینماگران می‌خواهند نکات‌شان را مطرح کنند
نوشت: مدیرکل نظارت بر عرضه سازمان سینمایی در تلاش برای رفع مشکل اکران فیلم‌هایی است که بخاطر مشکل حجاب بازیگرانشان توقیف شده‌اند.
اواخر ریاست علی عسگری در رسانه ملی بود که مدیران ساترا در تلاش بودند با تصویب قانونی در مجلس حضور خود را در فضای تولید و نمایش شبکه نمایش خانگی به شکل رسمی ادامه دهند و این موضوع تا حدود زیادی محقق شد؛ البته نمی‌توان نادیده گرفت که در چند سال اخیر هم به نوعی ساترا با داشتن چند تأییدیه از نهادهای حکومتی نظارت کامل را بر پلتفرم‌ها داشته است.
با رفتن صادق امامیان در دوران ریاست علی عسگری در سازمان صداوسیما، سعید مقیسه که از مدیران ارشد رسانه ملی بود، مدتی بعد از آمدن پیمان جبلی به سازمان، رئیس ساترا شد. تولد ساترا همیشه با سئوالاتی همراه بود و این سئوالات و حاشیه‌ها هر ماه و هر سال بیشتر و بیشتر می‌شد.
نمونه‌های مورد اشاره در این گزارش تنها چند نمونه از فهرست بلندبالای توقیف آثار نمایشی است که پیش‌بینی می‌شود ظرف روزها و هفته‌های آینده از راه خواهد رسید. عملکرد مدیرکل هنرهای نمایشی در همین چهار ماهه نخست، نوید سالی نکو داده که از بهارش پیداست. به این اعتبار اداره کل هنرهای نمایشی دولت سیزدهم را می‌توان رکورددار و صاحب سبک در انواع توقیف دانست. عملکردی سراسر متناقض با کلیدواژه «عدالت فرهنگی» جاری در شعار دولتمردان.
ظرف روزهاي اخير با بعضي مدرسان و بازيگران تئاتر تماس‌هايي گرفته‌اند و به آنها ابلاغ كرده‌اند «طراحي حركت» و «كرئوگرافي» ممنوع است!
یک مورخ و پژوهشگر سینما معتقد است که ما از بسیاری از دوره‌های تاریخی‌مان به سهولت گذشته‌ایم، در حالی که با بررسی دقیق آن دوره‌های تاریخی و آدم‌های مهم و مؤثرش می‌توانیم از اشتباه‌های مکرر تاریخی دوری کنیم. او برهمین اساس با نگاهی به توقیف یک فیلم قدیمی، ماجراهایی را درباره اولین سینماگر پیشرو ایران بازگو کرده است.
حمید جبلی حتی وقتی می‌خواهد از ممیزی بگوید، باز هم طناز است. او به جای هر گونه غر زدنی، حرف‌های خود را با زبانی شیرین می‌زند که نه کام مخاطب تلخ بشود و نه به کسی بر بخورد.
مسعود اطیابی می‌گوید۲۷ دقیقه از «دینامیت» یعنی پنج سکانس از حضور مهدی فقیه و سکانس پایانی فیلم حذف شده است.
نویسندگان سریال در حال پخش «هم سایه»، نسبت به آنچه سانسورهای بی رویه فیلمنامه این مجموعه در تلویزیون عنوان می‌کنند، واکنش نشان دادند.
هانیه توسلی در ویدئویی که در صفحه اینستاگرام خود منتشر کرده، درباره داستان سریال زخم کاری گفته است: این سریال درباره طمع است. طمع آدم‌هایی است که همه آنها به لحاظ اخلاقی مشکلاتی دارند و حالا باید ببینیم که تبعات آن چه می‌شود.اما سانسور تا این حد برای من عجیب است.
شش تشکل صنفی سینمایی در متن بیانیه ای مشترک نسبت به سانسورهای اخیر در شبکه نمایش خانگی اعتراض کردند.
محمدحسین مهدویان ـ کارگردان «زخم کاری» ـ با انتقاد صریح از رویه سازمان زیرمجموعه صداوسیما ـ ساترا ـ درخصوص سانسورهای اعمال شده بر این مجموعه، تاکید کرد که در صورت ادامه این روند، از انتشار این سریال معذور است.
علیرضا داود نژاد کارگردان سینما ، در آستانه انتخابات ریاست جمهوری، نامه ای را با عنوان "با سانسور چگونه اید آقای رییس جمهور" خطاب به نامزدها منتشر کرده است.
سینمای ایتالیا قانون سانسور که برخی از آثار مهم سینمایی را در این کشور تحت تاثیر قرار داده بود، پس از بیش از ۱۰۰ سال کنار گذاشت.
بدعت جدید‌ی که در جشنواره فجر راجع‌به ممیزی فیلم‌ها گذاشته شد، تنها بدعتی نیست که در دوران مدیران فعلی ارشاد، جشنواره فجر آن را تجربه کرد.
فرزاد موتمن: «آنچه امسال در جشنواره فيلم فجر در حال وقوع است بسيار غيراصولي و غيرعادي است. مي‌گويند از بين شصت و دو فيلم كه واجد شرايط حضور در جشنواره هستند بازبيني نهايي صورت گرفته و درنهايت 16 فيلم در رشته‌هاي مختلف كانديدا شده‌اند. پرسش من اين است آيا نبايد اين فيلم‌ها در وهله اول انتخاب شوند و بعد در مرحله بعد مورد داوري قرار بگيرند؟ اين يعني مميزي و توقيف، انتخاب فيلم و كانديدا شدن فيلم‌ها و... همه چيز به صورت درهم انجام مي‌شود و اين به نظر من شيوه كاملا غير‌طبيعي است.
ناصر حسینی مهر معتقد است بلایی که ممیزی‌های غیراصولی بر سر هنر می‌آورند، بارها مرگ‌بارتر از بیماری‌هایی نظیر کرونا یا طاعون است.
یک کارگردان و مدرس تئاتر همزمان با اجرای نمایش «کریولانوس» نوشته شکسپیر و کار مصطفا کوشکی که این روزها در تئاتر مستقل روی صحنه است، با نگارش یاددشتی به بررسی این اثر و تئاتر سیاسی پرداخته و توضیح داده است که شکسپیر، نویسنده مشهور این نمایشنامه، چگونه در دوره خود از سانسور گذر میکرد، به طوری که به سلطان فرار از سانسور در آن دوره ملقب شده بود.
تدوینگر سریال «آقازاده» با انتشار یک استوری از ممیزی این سریال ساعتی مانده به پخش قسمت جدید آن نوشتند.
كامنت‌نويسي توييتري ميان داروغه‌زاده و رضوي بر سر قضاوت كردن و قضاوت نكردن به جاهاي باريك رسيد؛ سيد محمود رضوي براي داروغه‌زاده نوشت: «اگر بحث پرونده‌سازي باشد ما و همكاران خاطرات جذابي از ارسال فيلمنامه‌ها از معاونت شما به نهادهاي خاص داريم.»
روح‌الله جعفری که قرار بود نمایش «هیولاخوانی» را فروردین و اردیبهشت ۹۹ بر اساس متنی از نغمه ثمینی در تالار حافظ اجرا کند، از تعویق این اجرا تا عادی شدن شرایط خبر داد و از اعمال نظر سلیقه‌ای شورای ارزشیابی و نظارت بر کوچک‌ترین جزء از ارکان شکل‌دهنده یک تئاتر همچون «پوستر» گفت.
ما مشکلمان این است که نمی‌خواهیم قوانین را رعایت کنیم و توقیف‌ها هم به همین دلیل است وگرنه این آثار منع قانونی ندارند و فقط سلیقه‌هاست که چنین توقیف‌هایی را به وجود می‌آورد.
قطب‌الدین صادقی می‌گوید: طبقه کارگر جایی در تئاتر امروز ما ندارد چون هم هنرمند و هم قشر مرفه نوکیسه‌ای که امروز مخاطب اصلی تئاتر ما شده؛ دنبال تفنن و سرگرمی است نه تماشای مسائل اجتماعی. او این مساله را امری جهانی دانسته و ادامه می‌دهد: آرمان‌گرایی ایدئولوژیک از جهان رخت بر بسته است. در کشورهای دیگر هم خبری از حضور طبقه کارگر در تئاتر نیست برای اینکه همه به طرف بورژوازی می‌روند و این دوره پایان عصر ایدئولوژی است.
کیانی با اشاره به تاریخ سانسور تئاتر و با بیان اینکه «دو پدیده فرهنگی تئاتر و امر سیاسی همواره با یکدیگر درگیری داشته‌اند» می‌گوید: تئاتر، قضایا را ریشه‌یابی می‌کند و این باید به دانش مدیریتی تئاتر اضافه شود که ذهنیت بیمارگونه پاک کردن صورت مساله را کنار بگذارد.
سانسور به عنوان عامل خارجی دخالت کننده در این نظم طبیعی مانع ارتباط سالم هنرمند با اجتماع خود می‌شود. در نتیجه پدیده‌ها بر اساس سیاست‌های سانسور تثبیت یا حذف می‌شوند نه روند طبیعی تحولات اجتماعی و عرضه و تقاضای هنرمند و اجتماع. وقتی فرد و نهاد دیگری مسئول نظارت و برخورد با پدیده‌ها باشد، افراد جامعه نیز رفته رفته متر و معیار و شاقول را کنار می‌گذارند. محدودیت‌ها و مرزها از بیرون دیکته می‌شود و افراد دیگر اصول، مرز و ارزش‌های فردی و اخلاقی ندارند.
حمیدرضا آذرنگ گفت: نمایش «ترن» را این بار به صورت کامل و با اجرای کاملا متفاوت به صحنه خواهم برد.
کارگردان نمایش «چهار نمایشنامه منتشر نشده از مهران صوفی» با اشاره به 21 مورد ممیزی که به این نمایش وارد شده، گفت: ما این اثر را بدون این مشکلات در جشنواره تئاتر شهر اجرا کرده بودیم. متاسفانه حمایتی که از ما نمی شود هیچ، به ما توهین هم می کنند. با وضعیتی که این روزها با آن مواجه شدم هر لحظه دوست دارم از کشورم مهاجرت کنم.از رفتاری که با ما شده بسیار ناراحت هستیم چون مدیران تئاتری ما نمی توانند از هنرمندانشان دفاع کنند و پای آنها بایستند.
