نمایش «بی‌پدر» به کارگردانی محمد مساوات، با روایتی ضد پیرنگ و فضایی ماکابر، تلاش می‌کند زیست انسان معاصر را به چالش بکشد.

نمایش بی‌پدر به نویسندگی و کارگردانی سیدمحمد مساوات در سالن لبخند در حال اجراست. این نمایش برگرفته از داستان آشنای شنگول، منگول و حبه‌انگور است ولی با پیکربندی متفاوت. این پیکربندی داستانی به موضوع از خودبیگانگی می‌پردازد، موضوعی که در چندین وضعیت قابل تعمیم است.

نمایش «بی‌پدر» و «خانه‌ وا ده» به کارگردانی سیدمحمد مساوات از امروز چهارشنبه ۲۶ دی پیش‌فروش بلیت خود را آغاز می‌کنند.

سید محمدمساوات این روزها مشغول آماده‌سازی دو نمایش از آثار خاطره‌انگیز خود است که به زودی در تئاتر «لبخند» اجرای خود را آغاز می‌کنند.

کارگردان هر دو نمایش با اجراهایی استاندارد کم ‌و بیش توانسته‌اند رضایت مخاطبان خود را جلب کنند.

سید محمد مساوات، نمایشنامه‌نویس و کارگردان شناخته‌شده تئاتر که مدتی است از صحنه دور بوده، با نمایشنامه‌ای تازه به تئاتر بازمی‌گردد.

اولین بار نام این جوان با استعداد با نمایش «قیاس‌الدین مع‌الفارق» بر سر زبان‌ها افتاد؛ جوانکی که پیش از آن هم کار کرده بود و توفقیاتی هم در جشنواره‌های دانشگاهی به دست آورده بود ولی اجرای همگانی نمایشش در تالار مولوی به عموم تماشاگران پیگیر تئاتر نشان داد که استعداد تازه‌ای کشف شده است.

گزارش تصویری- نمایش «شکوفه های گیلاس» به کارگردانی محمد مساوات

نمایش «مرثیه‌ای بر قتل ژولیوس سزار و چند مرغ از سیمرغ» طبق برنامه قبلی و اقدامات لازم صدور مجوز، قرار اجرای عموم در سالن اصلی تئاترشهر، برای نوبت مردادماه داشت؛ اما چند روز پیش از اجرا، ناگهان نمایش «شکوفه های گیلاس» کار محمد مساوات که به تازگی دوره یک‌ ماهه خود را در خرداد سال جاری، در سالن استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر پشت سر گذاشته، برای اجرای مرداد از سوی مجموعه تئاترشهر اعلام و نمایش گروه «آماتور» ملغی شد.

تازه جوانی بود در کار نقاشی که اوایل دهه هشتاد با دیدن نمایش «افسون معبد سوخته» سخت فریفته جادوی تئاتر شد و تصمیم گرفت در کنار نقاشی به تئاتر هم بپردازد. این جوانک حالا برای خودش کارنامه پر و پیمانی درست کرده و بیش از ۲۰ سال بعد از دیدن نمایش «افسون معبد سوخته» که نوشته نغمه ثمینی و کار کیومرث مرادی بود، نمایشی را در همان حال و هوا و با بهره‌گیری از فرهنگ شرق دور اجرا می‌کند.

نمایش «شکوفه های گیلاس» به نویسندگی و کارگردانی سید محمد مساوات از روز پنجشنبه 30 تیر ماه در تالار اصلی مجموعه تئاتر شهر میزبان مخاطبان تئاتر خواهد بود.

مساوات به طور کامل از ابتذال شدیدی که روی صحنه‌های تئاتر موج می‌زند دور شده و به «تئاتر به مثابه‌ی تئاتر» توجه کرده‌است. اجرای او بدون وابستگی به سلبریتی‌ها، تعداد زیادی از تماشاگران تئاتر را به تماشاخانه «ایرانشهر» کشانده‌؛ بنابراین اجرای «شکوفه‌های گیلاس» یک کار قابل تأمل در سال ۱۴۰۱ است.

بی‌اغراق می‌توان گفت از میان نسل جدید تئاتر ایران محمد مساوات با آثار درخشان خود در چند ساله اخیر، در تئاتر ایران به جایگاه رفیعی دست یافته بی‌آن‌که بخواهد شلنگ‌تخته‌ای بیندازد یا دچار منیت و ادعاهای کاذبی شود.

نمایش «شکوفه های گیلاس» به کارگردانی محمد مساوات از روز دوشنبه ۲۶ اردیبهشت‌ماه در سالن استاد سمندریان به روی صحنه می‌رود.

تعدادی از هنرمندان و گروه‌های تئاتری در سال ۹۸ حضور تأثیرگذاری در این حوزه داشتند به صورتی که می‌توان آن‌ها را به‌عنوان چهره‌های شاخص سال گذشته معرفی کرد.

می‌توانم بگویم تا امروز در هر تئاتری که کار کرده‌ام، رویه‌ام این بوده یک کاری کنم که آن نمایش هم برایم تجربه جدیدی باشد و هم در آن کشف، جست‌وجو، کنکاش و پژوهش باشد.

محمد مساوات کارگردان نمایش «بیگانه در خانه» اجرای این نمایش را از ۱۰ بهمن ماه در سالن اصلی مجموعه تئاتر شهر ادامه می دهد.

«بیگانه در خانه» مانند سایر آثار مساوات همچنان دغدغه‌ی هویت دارد. هویتی اصیل، با پشتوانه و گمشده که اینک در قالب مجاز یا واقعیت مطرح می‌شود.

با آغاز فصل زمستان نمایش‌های تازه‌ای روی صحنه تماشاخانه‌های تهران می‌روند و شاید نفسی تازه در تئاتر جریان گیرد.

نمایش «بیگانه در خانه» به نویسندگی و کارگردانی سیدمحمد مساوات در تئاتر مستقل تهران به صحنه می رود.

اجراخوانی «قصه ظهر جمعه» به نویسندگی سید محمد مساوات و به کارگردانی نسیم ادبی کاری از گروه تئاتر سکوت روز شنبه ۱۴ اردیبهشت در عمارت نوفل لوشاتو روی صحنه می‌رود.

محمد مساوات که با نمایش «این یک پیپ نیست» در جشنواره تئاتر فجر حضور داشت پس از حاشیه های ایجاد شده و توقیف نمایش «روز عقیم» به کارگردانی حسین کیانی از جشنواره تئاتر فجر انصراف داد

نمایش «این یک پیپ نیست» به نویسندگی و کارگردانی سید محمد مساوات مجددا از ۱۷ دی ماه در تئاتر مستقل تهران روی صحنه می‌رود.

نسبت واقعیت با حقیقت چیست؟ آیا امر حقیقی جُستنی است؟ آیا می‌توان روایتی فارغ از رأی راوی پیش کشید؟ آیا واقعیت در زمینِ حقیقت می‌روید؟ آیا می‌توان در کلاف هزار گره واقعیت راهی به سوی حقیقت جُست؟ این‌ها همه پرسش‌هایی‌ است که نمایش تازه‌ محمد مساوات پیش می‌کشد. بگذارید کمی عقب برویم و کمی بیشتر بدیهیات را مرور کنیم. از طبقات تقلید افلاطونی، از صندلی مثالی به آن صندلی که نجار می‌سازد تا صندلی نقاشی که هنرمند ...

کمدی موزیکال «اخککندو» به نویسندگى محمد مساوات و به کارگردانی هادی عامل پس از حضور موفق در تالار قشقایی مجموعه تئاترشهر این‌بار در تماشاخانه پایتخت روى صحنه می‌رود.

اصلی‌ترین دغدغه‌‌ نمایش «این یک پیپ نیست» رؤیت‌پذیرکردن امر رؤیت‌ناپذیر و درعین‌حال رؤیت‌ناپذیرکردن امر رؤیت‌پذیر دانست، آن هم نه با ارجاع به «واقعیت» معهود که با تلاش برای پدیدارگی بیرونیتِ «امر واقع». اصلا با تمرکز بر همین نقطه است که نمایش به هویت مستقل و متمایز خودش دست می‌یابد.

تجربه اجرائي جديد «محمد مساوات» مي‌تواند موافقان و مخالفان بسياري داشته باشد اما هيچ‌يک نمي‌توانند حضور اين نويسنده و کارگردان جوان تئاتر را به عنوان يکي از نشانه‌هاي تئاتر دهه ٩٠ ايران انکار کنند. او که تلاش مي‌کند در وراي بازي‌هاي سوداگرانه تئاتر امروز ايران صدا و بازنمودي از جهان ذهني خودش باشد، باز هم با بازيگوشي تازه‌اي بر صحنه ظاهر شده و تئاتر غريزي و خلاقانه‌اش را اين بار بر بستري از گزاره‌هاي فلسفي و هستي‌شناسانه در حوزه روايتگري تئاتر استوار کرده است. «اين يک پيپ نيست» با تأثير عميقي که از زيبايي‌شناسي آثار «رنه ماگريت»، نقاش شهير بلژيکي، دارد، بايد در امتداد دو اثر ديگر مساوات يعني «خانه- واده» و «بي‌پدر» مورد خوانش قرار گيرد؛ کوششي در جهت رسيدن به نوعي بازنمايي اضطراب بر صحنه. هرچند مساوات در تمام طول اين گفت‌وگو هوشمندانه سعي مي‌کند از هرگونه اظهارنظر معناشناختي درباره آثارش دوري کرده و کلِ فرايند حاضر در آنها را برآمده از مهندسي يک ذهن اجراگر معرفي کند، اما در پس اين جهان ِ عيني، واکنشي پرسشگرانه و گاه ويرانگرانه به اقتدار الگوهاي زيبايي‌شناسانه رسمي تئاتري از طريق ترکيب و التقاط شيوه‌ها و رويکردهاي گوناگون قابل مشاهده است؛ او در پسِ بازي با تمام چارچوب‌هاي تثبيت‌شده، مي‌کوشد همچون هر کارگردان خلاق ديگري به‌واسطه واکاوي و انهدام از درون الگوها، به شکل‌هاي بديع اجرائي دست يابد. گفت‌وگوي پيش‌ِرو مي‌تواند به عنوان کوششي جهت يافتن وجوه معناشناختي و ادراک لايه‌هاي زيرين اجراي «اين يک پيپ نيست» مورد توجه قرار گيرد.

«این یک پیپ نیست»، تلاش جسورانه‌ یک نقاش-کارگردان است در انضمامی کردن مفاهیم فلسفی یک نقاشی بر روی صحنه… در این نمایش روایت‌های واقعی مألوف دچار اختلال و فروپاشی شده و امکان‌های ناشناخته، متفاوت و متضادی از روایت‌ها (واقعیت‌ها) پدیدار می‌شوند. امور نامرئی و ناملموس هم‌تراز واقعیت‌های مرئی و مأنوس به برانگیختگی معماگونه و رازآلودگی در این نمایش می‌انجامد.

«این یک پیپ نیست» همان مثال معروفیست که همواره در تقابل عینیت و ذهنیت از آن استفاده می‌شود. به تعبیری ممکن است چیزی که به آن اشاره می‌شود یک پیپ نباشد اما در آن لحظه هر نوع کد یا تصویری که از یک پیپ داریم در ذهنمان شکل می‌گیرد. اینک مساوات در قامت طراح و کارگردان در تلاش است تا پیپی که در اذهان ما شکل گرفته را به یک واقعیت عینی نیز تبدیل کند. بدون شک این مساله باید از دالان ذهن تاکید و تقویت شود و آنقدر بر آن اصرار بورزد تا به منصه باور برسد با وجود این که آن شیء یا موضوع و یا مساله اساساً وجود خارجی و یا حقیقت نداشته باشد.

نمایش «بی پدر» به کارگردانی سید محمد مساوات به دلیل استقبال کم نظیر تماشاگران تا ۵ خردادماه تمدید شد.

ایده اولیه نمایش «بی‌پدر» از داستان معروف «شنگول و منگول» گرفته شده است اما اثر چیز دیگری است و نمی‌توان آن را بازخوانی جدیدی از داستان برگرفته از فرهنگ عامه دانست. داستان به کلی و حتی مخالف آن چیزی است که اکثر ما در دوران کودکی آموخته‌ایم. روایت جدید محمد مساوات از داستان، اثری دیگر است که برچسب نویسنده را بر خود دارد و می‌توان به گونه‌ای دیگر و ماندگار، همه مردم از کودک تا بزرگسالان را تحت تأثیر نکات آموزنده‌اش قرار داد.

نمایش "بی پدر" به نویسندگی و کارگردانی محمد مساوات از سه شنبه پنج‌ اردیبهشت ماه دو اجرایی می‌شود و علاوه بر ساعت ٢٠، اجرایی هم در ساعت ١٧:٣٠ خواهد داشت.

بی پدر، محمد مساوات، نمایش افشاگر و ویران کننده‌ای است. ضربه می‌زند، از جای می‌جهاند و برمی‌آشوبد. به قول آنتونن آرتو ، این آشفته کردن هستی آدمی از ویژگی‌های اصلی تئاتر است. این نمایش بخش‌هایی از وجود را بی‌نقاب کرده و ابعاد دیگری از آن را معرفی می‌سازد و به دنبال آن وارد ساحت‌های حیرت‌زا و بی‌پرده‌تری از هستی این وجود، در عرصه می‌شود.

محمد مساوات نمایش «بی‌پدر» را براساس قصه «شنگول و منگول» در تئاترشهر اجرا می‌کند.

محمد مساوات سال آینده نمایش «یافت‌آباد» را در تماشاخانه ایرانشهر اجرا می‌کند.

نشست نمایشنامه‌خوانی و نقد و بررسی «قصه ظهر جمعه» نوشته سید محمد مساوات در فرهنگ‌سرای گلستان برپا می‌شود.

محمد مساوات نمایش «بی‌پدر» را از ابتدای بهمن‌ماه به صحنه می‌برد.

نمایش «بیضایی» به نویسندگی و کارگردانی محمد مساوات اجرای خود را از روز ۲۱ مهرماه در تماشاخانه سنگلج آغاز خواهد کرد.

نمایش «بیضایی» نوشته و کارگردانی محمد مساوات قرار است بعد از اجرا در جشنواره آیینی و سنتی از ۱۵ مهرماه در تماشاخانه سنگلج به اجرای عمومی برود.

سید محمد مساوات در گفت و گو با سایت خبری تئاتر گفت: ما خیلی از خلاقیت می‌شنویم. این که یک نمایشنامه خلاقه چیست؟ بازی خلاقه و تئاتر خلاقه چگونه است؟ من خیلی اعتقادی به کنکاش در خلاقیت ندارم ولی معتقدم با دقت به کلیشه‌ها می‌توان زوایایی را کشف کرد که در نهایت خلاقیت خود به خود شکل بگیرد. از این رو به شدت دارم این روزها به قصه شنگول و منگول فکر می‌کنم!

نمایش «خانه وا ده» به نویسندگی و کارگردانی سید محمد مساوات که از اواسط آذرماه در سالن استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر در حال اجراست، روز شنبه 13 دی، ساعت 18:30، اجرای ویژه‌ میزبان مخاطبان و منتقدان خواهد داشت و پس از پایان اجرا، جلسه نقد برگزار خواهد شد.

نمایش «خانه وا ده» نوشته و کارگردانی محمد مساوات که به نقد دنیای پدرسالارانه در یک خانواده می پردازد در تماشاخانه ایرانشهر میزبان مخاطبان تئاتر است.

مراسم افتتاح نمایش «خانه.وا.ده» به کارگردانی محمد مساوات و «کالون و قیام کاستلیون» به کارگردانی آرش دادگر روز یکشنبه 9 آذرماه، برگزار خواهدشد.

کارگردان نمایش «قصه ظهر جمعه» می‌گوید: «متأسفانه آدم نوستالژی بازی نیستم، من فکر می‌کردم به خاطر فضا و تم نمایشنامه و حرفی که می‌خواهد مطرح کند آن دوران (دهه 60) بهترین دوره برای بازتاب دادن حرف نمایش است.»

از منظر نقد آکادمیک، نمایش قصه ظهر جمعه نمایشی ناتورالیستی نیست. آیا اینکه یک نمایش به بازنمایی دقیق شخصیت، مکان و زمان و روابط میان آنها می پردازد، الزامی برای ناتورالیستی بودن آن است؟ ناتورالیسم بعنوان شیوه ای از اندیشیدن متکی بر پوزیتیویسم و علم گرایی است.

نمایش «قصه ظهر جمعه» به نویسندگی و کارگردانی محمد مساوات که داستان آن مشکلات یک خانواده پرجمعیت را در فضایی نوستالژیک روایت می‌کند‌، در مجموعه تئاتر شهر به صحنه می‌رود.

نویسنده و کارگردان نمایش «قصه ظهر جمعه» با ابراز امیدواری از اینکه این نمایش بتواند در اجراهای سال 93 مجموعه تئاترشهر جای بگیرد عنوان کرد در این نمایش حال و هوای دهه 60 و 70 ایران با نگاهی به سریال های تلویزیونی آن دوران مد نظر قرار گرفته است.