شهرت يكي از مضامين اصلي نمايشنامه بوته آزمايش است. بيشتر شخصيت‌هاي داستان براي حفظ شهرت خود تلاش مي‌كنند. آنها نگرانند كه آنچنانكه بايد، خوب به نظر نرسند. نمونه بارز اين شخصيت‌ها جان پراكتور است كه روابط خود را با دختري به نام ابيگيل پنهان مي‌كند.
تاب ما را به جهان فوسه، خلوت‌ها و سكوت‌هاي موجود در آثارش مي‌برد. آدم‌هايي كه نتوانستند خودشان را با زندگي شهري مصرف‌زده و اميالي كه مي‌سازد، هماهنگ كنند و به دليل همين دست نيافتن به اين ايده‌آل ساخته شده به طبيعت، كنار دريا و درياچه‌ها در روستاها پناه برده‌اند. از ارتباط نوه‌ها با پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌هايشان صحبت مي‌كند و مي‌گويد، رابطه فرزندان با والدين‌شان مخدوش است. تئاتر ايران با جهان تئاتري مد نظر فوسه فاصله دارد.
زيست تئاتري بوآل همسو با ايدئولوژي‌اش پيش مي‌رود. كسي كه به اين شكل مواجهه با تئاتر و مخاطب علاقه دارد شايد الزاما ايدئولوژي بوآل را نداشته باشد چون تئاتر براي او مديومي بود عميقا متعلق به توده كه نفس به نفس تماشاگر و طبقه ستمديده حركت مي‌كند.
نمايشنامه «دام» نوشته تادئوش روژه‌ويچ توسط نشر بيدگل منتشر شد.
نمایشنامه‌ای از «جی.ام. بری» نویسنده داستان «پیتر پن» که اخیرا کشف شده، بعد از نیم قرن منتشر می‌شود.
با ترجمه و بازنویسی نمایشنامه «هرکول و طویله اُجیاس» این نمایشنامه فردریش دورنمات با نام «ماموریت برای هرکول» برای اجرای عمومی آماده می شود.
