خدا رحمت کند جناب هوشنگ کاووسی را. روحشان شاد. او بود که اولین بار از اصطلاحی به نام " فیلمفارسی " برای آثار سینمایی نازل، مبتذل و پیش پاافتاده استفاده کرد. این رویکرد کاووسی که خود از پیشگامان نقد تحلیلی در ایران به شمار می‌رفت برای آن بود تا مرز میان آثار هنری شریف با سخیف تمیز داده شود و تذکر دهد که هر ننه قمری که پشت دوربین نشست و ژستِ هنری گرفت کارگردان نیست و هر آشغالی که روی پرده سینما نمایش داده شد الزاماً نباید فیلم خطاب شود. حال در چنین شرایطی خلأ وجود کاووسی نامی در فضای تئاتری ما تا چه میزان می‌تواند حسرت‌آمیز و دردآور باشد. مقصودم این نیست که تئاتر ما نیاز به یک ناجی دارد. به هیچ وجه. تئاتر ما مدت‌هاست که بوی گند گرفته و به هوای تازه نیاز دارد. نسیم خوشِ آگاهی و تفکر. صداقت و اگر خدا خواست کمی شرافت در پدید آوردن یک اثر هنری. بگذریم...
مهمترین ویژگی فیلم شعله .مسئله ایست که هیچ وقت نه در فیلم نه در تئاتر تکراری نمی شود و آن روح جوانمردی و رفاقت است. همیشه باید روحیه جوانمردی و رفاقت را در صحنه نشان داد.
دانشجویان علاقه مند می توانند با تخفیف ویژه از نمایش «شعله ۲» به کارگردانی ایمان افشاریان که در تالار حافظ به صحنه می رود، دیدن کنند.
شعله 2 به نویسندگی و کارگردانی «ایمان افشاریان» و تهیه کنندگی «نورالدین حیدری ماهر» از یکشنبه 24 بهمن در تالار حافظ به روی صحنه می رود.
