پایگاه خبری تئاتر: تالار «مولوی» که به عنوان یکی از مهمترین سالن‌های تئاتر و اصلی‌ترین مرکز تئاتر دانشجویی کشور شناخته می‌شود، ماه‌ها و روزهای پراضطراب، نگران‌کننده‌ای را پشت سر می‌گذارد.
شاید مسعود دلخواه نویسنده و کارگردان تئاتر بهترین تعبیر را درباره‌ی شرایط سخت تالار «مولوی» به کار برد، او در این‌باره می‌گوید:«تالار «مولوی» مثل بیماری است که در کما فرو رفته و همه منتظر آن هستند که برایش دارو برسد،در صورتی که پولی برای تهیه این داور وجود ندارد...»
بیش از پنج ماه است که از وعده‌ها و صحبت‌های داده شده برای تعمیرات و بهسازی تالار «مولوی» گذشته است و با وجود آنکه در تمام این مدت، مسئولان و متولیان این تالار برای تغییر و بهبود شرایط آن ابراز امیدواری کردند و حتی عنوان می‌شود بخشی از اعتبار لازم برای تعمیرات فراهم شده است، اما سرانجام 26 بهمن‌ماه بود که سعید اسعدی مدیر پیشین تالار «مولوی» از سمتش برای چندمین‌بار استعفا داد، استعفایی که این‌بار از سوی جعفر گل‌محمدی معاون فرهنگی-اجتماعی دانشگاه تهران پذیرفته شد.
در بخشی از یادداشت استعفای سعید اسدی آمده است: «اگر چه شاید در آینده به تفصیل از مصائب کار در این تالار بیشتر بگویم اما به همین بسنده کنید که تئاتر ایران متأسفانه این روزها به فقر تحمیلی‌اش خو گرفته و کوشیدن بی‌اجر و امکانات به ارزش و ملکه‌ی ذهن ما تبدیل شده است؛ باید بپذیریم که هر کس به توان و طاقت خود این فقر را تاب می آورد و در این وادی می‌ماند. حال اگر در حاشیه باشی که هیچ ، اما اگر کمی بیشتر به میانه‌ی این میدان پر مخاطره مایل باشی و بخواهی که آرمان خواهانه و باکیفیت و سربلند برای خلق و ارائه‌ی تئاتر بکوشی ، خواهی دانست که رنج تولیدِ تئاتر برای هنرمندان و رنج اداره اجراها برای یک مدیر ،در تالاری که بی‌بهره از بودجه‌ی جاری و اعتبار مالی کافی برای تعمیر و نگهداری است چه اندازه رنج آور و هولناک است.»
اما گل محمدی معاون فرهنگی دانشگاه تهران پس از اعلام این استعفا به ایسنا گفت: «آقای اسدی دیگر تمایلی به ادامه فعالیت در تالار مولوی نداشتند و اعلام کرده بودند که تا آخر امسال در این تالار می‌مانند. به همین دلیل ما هم استعفای ایشان را پذیرفتیم و تا چند روز آینده هم جانشین ایشان را اعلام می‌کنیم.»
او همچنین ادامه می‌دهد: «موضوع تالار مولوی و تعمیرات آن بیش از حد رسانه‌ای شده است. در حال حاضر تالار مولوی کار خود را انجام می‌دهد و این تصور نادرستی است که این تالار مقابل دانشگاه تهران است. »
اما با وجود این صحبت‌ها، هنرمندان جوان و پیشکسوت زیادی هستند که مسئولیت شرایط فعلی تالار مولوی را در وهله اول بر عهده دانشگاه تهران می‌دانند و معتقدند اگر بخش فرهنگی دانشگاه تهران برای تئاتر و تالار مولوی دلسوز بود امکان حل مشکلات، محدودیت‌ها و تأمین منابع لازم وجود داشت. گرچه این موضوع از مسئولیت سایر نهادها مثل وزارت ارشاد، مرکز هنر‌های نمایشی و شهرداری تهران نسبت به تالار مولوی نمی‌کاهد.
در این میان البته هنرمندانی هستند که بیش از بقیه، نگران آینده تالار مولوی هستند.
مسعو دلخواه که این روزها نمایش «زندگی انسان» را درسالن اصلی تالار مولوی به صحنه برده است درباره اجرای نمایش‌ای در شرایط غیر استاندارد تالار مولوی می‌گوید: «گروه ما با آگاهی کامل نسبت به مشکلات تالار مولوی به این امید که این تالار را زنده کنیم به این اینجا آمده است. واقعا در ماه‌های گذشته تالار مولوی در اغما و تاریکی فرو رفته است. ما در این شرایط تصمیم گرفتیم که شوکی به این مریض در کما رفته وارد کنیم تا بتواند بار دیگر نفس بکشد. ما خواستیم نقطه شروعی بشویم که توجه‌ها به تالار مولوی جلب شود، با وجود اینکه می‌دانیم شاید خودمان قربانی این شرایط شویم و از کارمان استقبال کمی شود، اما امیدوار هستیم که بار دیگر هم توجه مخاطبان و هم توجه مسئولان را به این تالار جلب کنیم.»
اما در هر صورت با تمام این اتفاقات تالار مولوی از پیش تعهداتی را به تعدادی از گروه‌ها و همچنین برگزیده‌های جشنواره تئاتر دانشگاهی سال گذشته اعلام کرده است. که در وضعیت فعلی امید چندانی به انجام این تعهدات و پیشبرد برنامه‌های سال آینده وجود ندارد و حتی برگزاری جشنواره تئاتر دانشگاهی در سال آینده را در هاله‌ای از ابهام قرار داده است.
باید دید تالاری که بیش از حدود 50 سال قدمت دارد و هنرمندان بزرگی چون عزت‌الله انتظامی،حمید سمندریان،پری صابری،عیرضا نادری،کوروش نریمانی،داریوش فرهنگ اصغر فرهادی و ... روزگاری در آن کارهایشان را به صحنه می‌بردند از چه الویتی و اهمیتی برای مسئولان برخوردار است و پس از استعفای سعید اسدی از مدیریت این تالار، در نهایت چه سرنوشتی پیدا خواهد کرد و مدیریت جدید چه تدابیری برای خارج کردن تالار «مولوی» از وضعیت فعلی دارد.
