سجاد شهریاری کارگردان فیلم سینمایی «۵۲ هرتز» به تازگی در سینماهای کشور در گروه هنر و تجربه اکران شده گفت: طرح اولیه این فیلم سینمایی توسط بهمن حسینی نوشته شد و در آن بحثی درباره معضلات جوانان متولد دهه ۱۳۸۰ بود که برای من یک دغدغه به حساب می‌آمد و به همین دلیل تصمیم گرفتم که این فیلمنامه را کار کنم.
شهریاری خاطرنشان کرد: این فیلم چهار سال پیش ساخته شد و آن زمان معضلات تفاوت بسیاری با امروز داشت و در این چهار سال شرایط تغییراتی داشته و شکل و شمایل مشکلات هم عوض شده است. در «۵۲ هرتز» ما سه قصه متفاوت را روایت کردیم که به صورت موازی پیش می‌روند و به نوعی به هم متصل می‌شوند. در حین روایت قصه‌ها ما با معضلات موجود در جامعه که به نسل امروز و ارتباطش با نسل اول انقلاب مربوط می‌شود مواجه می‌شویم.
از شعار دادن فاصله گرفتیم
وی افزود: ما سعی کردیم بدون شعار به‌عدم شکل‌گیری ارتباط بین نسل امروز و نسل اول انقلاب بپردازیم و عنوان فیلم که «۵۲ هرتز» است هم با الهام از صدای نهنگ انتخاب شده که ۵۲ هرتز است و کسی آن را نمی‌شنود و دو نسلی که در این فیلم نمایندگانی از آن‌ها را می‌بینیم هم به همین صورت هستند و گویی صدای آن‌ها به هم نمی‌رسد و چون صدای یکدیگر را نمی‌شنوند، درکی از هم ندارند.
این کارگردان درباره فاصله طولانی تولید «۵۲ هرتز» تا اکران گفت: یک فیلم مثل توییت یا استوری است. وقتی شما یک توییت منتشر می‌کنید محتوای آن مربوط به روز است و با گذشت زمان دیگر آن تازگی را ندارد و حتی ممکن است از معنا تهی شود. فیلم هم همین شرایط را دارد و اگر در زمان خودش اکران شود قطعاً ارتباط بهتری با مخاطبش برقرار می‌کند و تأثیرگذاری بیشتری دارد. من هم به عنوان فیلمساز علاقه دارم که حرف روز را بزنم و حرفم همان زمان مطرح شود و قطعاً از گذشت این زمان خوشحال نیستم اما «۵۲ هرتز» ویژگی‌هایی دارد که خوشبختانه محتوای آن هنوز هم برای امروز معنا و مفهوم دارد و معضلی که در این فیلم مطرح می‌شود همچنان وجود دارد.
وی افزود: متأسفانه نسل امروز و نسل اول انقلاب برای ارتباط گرفتن با هم معضل دارند و هنوز نمی‌توانند با هم حرف بزنند و همین شکاف موجب شکل‌گیری فاصله زیادی شده که معضلات بسیاری به واسطه آن به وجود آمده و بسیاری از این معضلات با گفتمان حل شدنی است. بنابراین به نظر من باید راهی برای ایجاد گفتمان کشف کرد و من در این فیلم به همین موضوع پرداختم. در واقع معضلات موجود در زمان ساخت «۵۲ هرتز» همچنان وجود دارد و ماجرای اصلی همان چیزی است که آن زمان بود و فقط خرده ماجراها تغییر کرده‌اند.
شهریاری درباره اهمیت وجود ارتباط نسل امروز با نسل قبل گفت: این ارتباط از خانواده آغاز می‌شود و فرد باید با پدر و مادرش که از نسلی دیگر هستند ارتباط برقرار کند و عدم شکل‌گیری این ارتباط قطعاً معضل‌آفرین است. پس از برقرار رابطه با پدر و مادر فرد وارد جامعه می‌شود و حالا موضوع جدی‌تر است. روزگار ما محصول اتفاقی است که نسل اول انقلاب رقم زده و اگر ارتباطی بین این نسل و نسل امروز ایجاد نشود و گفتگویی شکل نگیرد همه چیز به نفهمیدن یکدیگر و کینه تبدیل می‌شود. نسل اول انقلاب که امروز انسان‌هایی سالخورده هستند نمی‌توانند نسل جدید را درک کنند و من معتقدم که چاره‌ای جز درک و فهمیدن این نسل وجود ندارد.
یکی از این معضلات اصلی جامعه ما، درک نشدن نسل جوان است
وی افزود: من بر این عقیده‌ام که اگر بخواهیم پنج معضل اصلی کشور را عنوان کنیم قطعاً یکی از این معضلات اصلی درک نشدن نسل امروز در جامعه است. نسلی که از آن با عنوان نسل زد یاد می‌شود و به طور کل جهان با معضل ارتباط برقرار کردن با آن‌ها روبرو است، در کشور ما هم این معضل بسیار چشمگیر است و به گفته جامعه‌شناس‌های مطرح و مهم، جهان با نسل زد مشکل ارتباط دارد. ما با نسل اینترنت روبرو هستیم، کسانی که از بدو تولد با این پدیده همراه بوده‌اند و جهان نمی‌تواند با آن ارتباط بگیرد. ما باید اول او را بفهمیم و بعد برای آن‌ها برنامه‌ریزی کنیم و بدون شناخت نه تنها امکان برنامه‌ریزی وجود ندارد بلکه مدام در جامعه شاهد معضل‌آفرینی خواهیم بود.
شهریاری درباره شخصیت‌های فیلم سینمایی «۵۲ هرتز» گفت: در این فیلم سه شخصیت جوان داریم که دو شخصیت پسر و یک شخصیت دختر است. یکی از شخصیت‌های درگیر اعتیاد است که ما شاهد هستیم به دلیل سوءرفتارهای خانواده که هنوز درکش نمی‌کنند معضلات او برطرف نمی‌شود. یک جوان اهل موسیقی را می‌بینیم که پدرش بنگاه‌دار است و وقتی به او مسئولیتی در حرفه‌اش می‌دهد، این جوان حتی توان فروختن یک خانه را هم ندارد و برای معرفی خانه به جای بیان مزایا به مشتری، معایب خانه را بیان می‌کند و یک دختر که به دلیل مشکلات مالی پدر و مادرش را برای کلیه نداشتن از دست داده و حالا در جامعه اقدامات عجیبی دارد.
فکر نمی‌کردم فیلم‌هایی تا این حد ضعیف در جشنواره حضور داشته باشند
این کارگردان در ادامه درباره شرایط اکران فیلم در گروه هنر و تجربه گفت: از اینکه مجبور بودم فیلم را در گروه هنر و تجربه اکران کنم ناراحت بودم اما چاره‌ای وجود ندارد و برای اینکه زمان بیشتری از ساخت این فیلم نگذرد و اصطلاحاً فیلم بیات نشود تصمیم گرفتم که این فیلم در گروه هنر و تجربه اکران شود اما من برای اکران گسترده‌تری پروانه نمایش گرفتم و معتقدم که «۵۲ هرتز» می‌تواند برای مخاطبان عام هم جذاب باشد. متأسفانه این فیلم را حتی به جشنواره فجر هم نفرستادم اما وقتی فیلم‌های جشنواره امسال را دیدم از این کارم پشیمان شدم چرا که تصور دیگری از فیلم‌های جشنواره داشتم و وقتی آثار را دیدم به این نتیجه رسیدم که «۵۲ هرتز» از بسیاری از فیلم‌های این دوره جشنواره بهتر است و می‌توانست حضور موفقی در این رویداد داشته باشد. اصلاً فکرش را نمی‌کردم که فیلم‌هایی تا این حد ضعیف به جشنواره بروند.
شهریاری تصریح کرد: از شرایط اکران راضی نیستم، تلویزیون هم هیچ همکاری با ما برای تبلیغ «۵۲ هرتز» نداشته و نمی‌دانم که باید چه شرایطی فراهم شود تا بتوانیم در رسانه ملی تیزر داشته باشیم. فیلم «۵۲ هرتز» از جمله آثاری است که معضلات امروز جامعه را بیان می‌کند و در عین حال درگیر سیاه‌نمایی نشده و حتی بدون شعار راه‌حل ارائه می‌دهد و این نقطه عطف این اثر است اما کسی به چنین مسائلی توجه ندارد و واقعاً در شرایط نامساعدی این فیلم اکران شده است.
وی درباره عدم استفاده از بازیگران مطرح در این فیلم سینمایی گفت: هر زمان که تصمیم می‌گیرید فیلمی بسازید قطعاً در ذهنتان مهم‌ترین و مطرح‌ترین بازیگران را برای نقش‌ها در نظر دارید اما شرایط در نهایت تعیین‌کننده است. ما برای این فیلم سه جوان بیست ساله می‌خواستیم که اصلاً سینمای ما بازیگر مطرحی در این سن و سال ندارد و این نشان می‌دهد که ما در چهره‌سازی نسل جدید در سینما ضعیف عمل کرده‌ایم و تصمیم گرفتیم خودمان دست به کار شویم و از بازیگران با استعداد جوان استفاده کنیم. علاوه بر جوانان ما در این فیلم به نسل اول انقلاب هم توجه داشتیم و با وجود اینکه معضل جوانان را مطرح کردیم، معضلات آن‌ها را هم فراموش نکردیم و شخصیتی که نماینده این نسل است در این فیلم در نهایت مجبور می‌شود که با نسل امروز همراه شود اما در ادامه می‌فهمد که در صورت همراه شدن با این نسل می‌تواند به آن‌ها کمک کند.
منبع: ایلنا
