نقد فیلم «یک نوع جدید از طبیعت» (A New Kind of Wilderness): خانواده‌ای در پی از دست دادن سبک زندگی‌شان

چارسو پرس: زمانی که عکاس ماریا واتنه در سال ۲۰۱۹ درگذشت، خانواده‌اش باید نه تنها با از دست دادن یک والدین، بلکه با از دست دادن یک سبک زندگی کامل، از جمله خانه‌شان کنار می‌آمدند.

این مستند غم‌انگیز و زیبا از سینماگر نروژی، سیلژا اوونسمو یاکوبسن، داستانی دردناک و پیچیده را روایت می‌کند که حتی پیچیدگی‌های آن فراتر از آن است که فیلم به‌طور واضح نشان دهد. این داستان به نظر می‌رسد که کارگردان به طور تصادفی از طریق پیگیری وبلاگ عکاس برجسته‌ای به نام ماریا واتنه به آن برخورد کرده باشد. ماریا زندگی ایدئال خود را در یک مزرعه در نروژ همراه با همسر بریتانیایی‌اش نیک پین و سه فرزندشان که به‌طور خانگی تحصیل می‌کردند، اولف، فالک و فریا، و همچنین دختر بزرگترش، رانجا از شریک قبلی‌اش، ثبت کرده بود. اما یک پست وبلاگ در اکتبر ۲۰۱۸ تحت عنوان "یک نوع جدید از طبیعت" نشان داد که او به سرطان دهانه رحم مبتلا است و در سال ۲۰۱۹ درگذشت.

فیلم ما را درگیر فرایند کنار آمدن خانواده با این از دست دادن و غم شدیدشان می‌کند، به‌ویژه نیک. در ابتدا، آنها دیگر نمی‌توانند در مزرعه مورد علاقه‌شان زندگی کنند زیرا بدون درآمد عکاسی ماریا، نیک نمی‌تواند اقساط وام مسکن را پرداخت کند. آنها باید به مکانی بسیار کوچکتر نقل مکان کنند و کودکان به مدرسه‌های معمولی خواهند رفت. (بنابراین زندگی قبلی‌شان در واقع آن‌طور که به نظر می‌رسید «خارج از شبکه» نبود؛ وب‌سایت ماریا نشان می‌دهد که او پروژه‌های عکاسی انجام می‌داد و تصاویر ایدئال مزرعه ممکن است به نوعی به عنوان ویترین یا نمایشگاه عمل می‌کرده است). فیلم به ما این امکان را می‌دهد که تعمق کنیم آیا افسردگی عاطفی نیک با احساسات خودسرزنشگر به عنوان یک نان‌آور پیچیده شده است یا خیر. همچنین، او به این فکر می‌کند که بچه‌ها را به انگلستان برده و در مزرعه‌ای که بستگانش دارند زندگی کند، اما بچه‌ها چنین چیزی را غیرقابل تحمل می‌دانند و ممکن است این عمل به نوعی بی‌وفایی به ماریا تلقی شود.

سپس رانجا قرار دارد که فیلم نشان می‌دهد به خانه پدرش برگشته است و غیبت او خود به‌طور ضمنی چیزی است که باید در نظر گرفته شود. رانجا می‌گوید همیشه کمی از ناتنی‌های خود احساس بیگانگی کرده است، به‌ویژه فریا، و بین این دو یک شک عاطفی دردناک شکل می‌گیرد زمانی که رانجا تصمیم می‌گیرد از همه آنها جدا شده و به بودو در استان نوردلند برود تا به عنوان قابله آموزش ببیند (شاید در روحی از خشم نه‌چندان تصریح‌شده و پردازش‌نشده).

فیلم با شیرینی واقعی نشان می‌دهد که کودکان شروع به بزرگ شدن و پیشرفت می‌کنند، در حالی که برای نیک این کار آسان نیست. و سپس، در پایان فیلم، کارگردان به‌طور ماهرانه و ظریف یک حرکت سینمایی فوق‌العاده به مخاطب ارائه می‌دهد؛ او مخاطب را به وب‌سایت ماریا هدایت می‌کند، شاید با این آگاهی که آنها ممکن است پست وبلاگ ماریا را از ژوئن ۲۰۱۶ که تحت عنوان "رها کردن" نوشته شده است، بخوانند و این آنها را مجبور به تماشای فیلم دوباره کند. این یک اثر انسانی عمیق و از نظر احساسی هوشمندانه است.