به بهانه اکران فیلم پرویزخان به این موضوع پرداخته‌ایم که چرا اغلب فیلم‌های ورزشی موفق نیستند؟
به تازگی فیلمی مستند با عنوان «بزرخیها» ساخته شده که در جشنواره سینماحقیقت نیز حضور دارد. این فیلم به ماجرای توقیف «بزرخیها» می‌پردازد و به همین بهانه نگاهی به شاخص‌ترین فیلم‌های توقیفی و سرنوشت این آثار داشتیم.
طبق مصوبه هیات دولت، دستگاه‌های اجرایی ملزم به مستندنگاری حرفه‌ای طرح‌های عمرانی پروژهای بزرگ شدند.
سیاست در سینما ممنوع است؟ اگر نیست، چرا حتی فیلم‌های کمدی هم با کنایه‌ای به سیاست و سیاسیون دچار انواع ممیزی می‌شوند؟ و اگر هم سیاست در سینما ممنوع است، دلیل آن چیست؟
هشتم آذرماه امسال و درحالی‌که سینماهای پایتخت و چند سینمای شهرستان در ولوله تدارک سالن‌های خود جهت پخش بازی فوتبال ایران و آمریکا بودند، سینمای ایران موفق شد از شاخص 300 میلیارد تومان عبور کند و این، برای نخستین‌بار در طول تاریخ سینمای کشور است که گیشه به لحاظ ریالی، این عدد را به خود می‌بیند.
فیلم سینمایی «برزخی‌ها» را ایرج قادری براساس فیلمنامه‌ای از سعید مطلبی و با حضور جمعی از بازیگران شاخص سینمای قبل از انقلاب، در سال 58 یعنی کمتر از یک سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی، کلید زد و به سرانجام رساند. فیلم از این منظر که می‌توانست زمینه‌ساز ادامه فعالیت بخشی از بدنه سینمای ایران در سال‌های پس از انقلاب باشد، از همان ابتدا حائز اهمیتی فرامتنی بود اما جریان اکران و اعتراضات سازمان‌دهی شده علیه آن، سمت و سویی متفاوت به اتفاقات داد.
مروری بر کمدی‌های پرفروشی که طی یک دهه اخیر گیشه سینمای ایران را گرم کرده‌اند.
فیلم‌های نبرد دریایی در سینمای ما جزو کم تعدادترین فیلم‌های سینمای دفاع مقدس است. اما همین فضا درسینمای دنیا به کرات دیده می‌شود. علت آن چیزی نیست جز وجود ادوات و لوازم مناسب برای فیلم‌هایی که در آب ساخته می‌شود.
ظاهرا زور نهادهای دیگر بر سازمان سینمایی و وزارت ارشاد چربیده و بنا به ملاحظاتی -که البته مدت‌هاست درباره‌اش در رسانه‌ها صحبت می‌شود- نهادهای امنیتی زیر بار این ماجرا نرفته‌اند.
بی‌شک رویه فکری اقتصادی سه دولت اخیر نقش مهمی در شکل‌گیری اعتراض در بدنه هنری ایران پدید آورده است. برنامه‌های اقتصادی تبعیض‌آمیز که با چاشنی سانسور و توقیف آغشته شده است. درحالی‌که وزیر ارشاد به قول خویش در تلاش برای کمک به هنرمندان دربند است – که جای تشکر دارد -، او در گفتگو با هنرمندان معترض آزاد از خود همتی نشان نداده است. به نظر می‌رسد بیانیه‌های منتشر شده از سوی هنرمندان درباره مخالفتشان با اصول تحمیلی برای گرفتن مجوزها خود دلیلی است برای گفتگو.
در حال حاضر حدود پنج هزار میلیارد تومان از هزینه ۱۰ هزار میلیارد تومانی صداوسیما از محل منابع عمومی کشور تامین می‌شود و این به آن معنی است که مابقی هزینه‌ها باید از درآمد‌های اختصاصی صداوسیما تامین شود.
در هر تلویزیونی در دنیا اگر ظرفیتی مانند سریال «پایتخت» شکل بگیرد که در مناسبتی مانند نوروز بتواند این تعداد مخاطب را پای گیرنده‌ها بنشاند، به بهترین نحو از آن استفاده می‌شود. اصلا رسانه‌های دنیا کلی خرج می‌کنند تا بتوانند به تولیداتی در این سطح محبوبیت در بین مخاطبانشان برسند و از این طریق بتوانند پیام‌های مد نظرشان را به بهترین و حرفه ای ترین شکل ممکن انتقال دهند؛ اما تلویزیون ما از این ظرفیت چگونه بهره گرفت؟
تعدادی از فوتبالیست‌های ایرانی چه زمان اوج فعالیت‌های ورزشی و چه بعد از پایان فعالیت‌های فوتبالی بخت خود را برای ورود به عرصه سینما و تلویزیون آزمودند که در این راستا برخی سینما و تلویزیون خانه دوم‌شان شد و برخی نه.
خانه سینما عنوان کرد لیستی ۱۰۰ نفره از هنرمندان ممنوع‌الخروج و بازداشتی تهیه کرده و خبر از ممنوع‌الخروجی اکثر بازیگران مشهور و کارگردان‌ها می‌دهد. در طول مدت اعتراضات لیستی توسط کمیته حقوقی در خانه سینما تهیه شده بود که حدود صد نفر است و شامل زندانیان، کسانی که پاسپورت‌های‌شان توقیف شده و ممنوع‌الخروج‌ها می‌شود. این آمار مدام به‌روز شده و نفرات جدیدی به لیست اضافه می‌شوند.
نزدیک به یک قرن از تاریخ فیلمسازی در ایران می‌گذرد که در این سال‌ها فیلمسازان زیادی وارد این عرصه شده که از میان آنها برخی رتبه‌های نخست این صنعت را را به خود اختصاص داده‌اند که در این گزارش سعی شده فعالیت‌های آنان بررسی شود.
بر اساس آمار اعلام شده در سایت سمفای سازمان سینمایی، در هفت روز گذشته هر سانس از سینماهای کشور همچنان روی رقم میانگین ۱۵ مخاطب است.
تلویزیون، با ساخت برنامه‌های که نامش را طنز گذاشته بیش از آن که تلاش کند تا مخاطب را اقناع و با خود همسو کند او را به مرز خشونت کشانده است.
دور جدید رفتارهای اعتراضی بازیگران- و به خصوص بازیگران زن تبعات قابل ذکری برای سینما و به خصوص تلویزیون جمهوری اسلامی به دنبال خواهد داشت. در حقیقت این اعتراضات که در حدود دو ماه اخیر و در واکنش به شرایط سیاسی و اجتماعی کشور به نمایش گذاشته شده، به نظر می‌رسد که فیلم‌ها و سریال‌های زیادی را از دور نمایش و حتی بازنمایش خارج خواهد کرد
بیش از ۱۲۰ سال از عمر سینمای ایران می‌گذرد و این پیشینه نشان می‌دهد که کشورما از پیشتازان این صنعت در دنیاست با وجود این سابقه طولانی، اما سودی آوری این صنعت پولساز به اندازه عمر آن در کشور قابل توجه نیست.
شبکه نمایش خانگی در طول حیات ۱۲ ساله خود، فراز و نشیب‌هایی را تجربه کرده؛ عملکردی که حالا این رسانه را در نقطه‌ای مطلوب قرار داده اما طبق قاعده بین‌المللی وی.او.دی‌ها، هیچ تضمینی برای استمرار این روند در آینده وجود ندارد.
از میان پلتفرم‌هایی که مجوز فعالیت گرفته‌اند، چند پلتفرم در تولید و پخش سریال‌های خانگی رقابت تنگاتنگی دارند؛ پلتفرم‌هایی که با تولید سریال‌های مختلف در ژانرهای متنوع سعی می‌کنند بیشترین مخاطب را از آن خود کنند.
