مناظره برگزار شده با موضوع «انسجام اجتماعی با حکمرانی فرهنگی» بیانگر یک واقعیت غیرقابل انکار بود؛ اینکه هیچ‌کدام از نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری شناختی از هنر و حوزه‌های مختلف آن ندارند.
همزمان با اکران کمدی سیاسی چپ راست ساخته حامد محمدی با حضور رامبد جوان و پیمان قاسم خانی مروری گذرا کرده ایم بر کمدی های به یادماندنی که موفق شده اند به فضای سیاست ورود کرده و رنگ پرده سینما را ببینند.
فریدون آدمیت در کتاب «امیرکبیر و ایران» آورده است که وقتی قاتلین به حمام فین آمدند، امیرکبیر «خاصه‌تراش» را خواست تا رگش را بزند... و همین یک جمله شد سنگ بنای نمایشنامه «خاطرات و کابوس‌ها از زندگی و قتل میرزا تقی خان فراهانی».
هر سال با نزدیک شدن به جشنواره فیلم فجر، گمانه زنی‌هایی نیز برای حضور فیلم‌ها در جشنواره و اینکه کدام یک از تولیدات سالانه سینمای ایران راهی فجر می‌شوند، در تمام رسانه‌ها دست به دست می‌چرخد.
دوره چهل و یکم جشنواره دولتی تئاتر به زودی از راه می‌رسد و مدیران آمارهایی ارایه می‌دهند که با هیچ جدول ارزیابی آماری نمی‌خواند. 1000 اثر متقاضی حضور در جشنواره با یک حساب سرانگشتی - به فرض اینکه حداقل 10 نفر درگیر کار باشند- یعنی درگیری 10هزار نفر در پروسه ساخت و ساز نمایش‌ها. اصلا بیایید دست‌اندرکاران ساختن یک نمایش را 4 نفر در نظر بگیریم؛ یعنی در همین لحظه 4 هزار نفر مشغول کارند؟ اینجا برعهده خواننده گزارش است که کلاهش را قاضی کند و ببیند آیا چنین نیروی اجتماعی و هنری در سالن‌های تئاتری سراسر کشور و پلاتوهای تمرین مشاهده می‌کند یا خیر؟
یکی از تحولات دوران جدید در فعالیت شبکه‌های نمایش خانگی در ایران، اکران آنلاین فیلم‌ها برای اولین‌بار بود. این حرکت، با اکران آنلاین فیلم «خروج» ابراهیم حاتمی‌کیا کلید خورد. اگرچه «خروج» به سرعت برق و باد قاچاق می‌شد اما جریان اکران آنلاین تداوم پیدا کرد و این نوع نمایش فیلم‌ها باب آشنایی خانواده‌ها با این سامانه‌های نمایشی را بیشتر فراهم کرد.
سینمای دهه ۶۰ را سینمای طلایی ایران می‌گویند. اما چه نوع فیلم هایی مردم را در روزهای جنگ به سینما آورد؟ آمار نشان می‌دهد که فیلم‌های در ژانر مانند جنگی و حادثه‌ای نقش بسیار مهمی داشتند. چیزی که برای سینمای حال حرف مهم دارد و می‌تواند راه نجات را نشان دهد.
شهرداری تهران در گذشته -و البته امروز- هزینه‌های هنگفتی صرف هدف‌گذاری‌هایی کرده و می‌کند که دستاورد ملموس و مشخصی برای جامعه به دنبال نیاورده. نمونه‌اش همین اتفاقی است که با صرف بودجه خیره‌کننده در منطقه خاوران رخ داد؛ در حالی که همان زمان با چنین بودجه‌ای امکان احداث و راه‌اندازی 250 سالن تئاتر مشابه سالن سمندریان تماشاخانه ایرانشهر وجود داشت!
بررسی سامانه سمفا نشان می‌دهد در دومین هفته از دی ماه ۱۴۰۱ مخاطبان پرده نقره‌ای بیشتر به سینما رفتن توجه داشته‌اند و هنر هفتم کشورمان شاهد رشد حدود ۶۷ درصدی تعداد بلیت فروخته شده بوده است.
«سینماهای «پارس» و «مرکزی» واقع در میدان انقلاب تهران، در‌حال‌حاضر تعطیل هستند و مالکان آنها به تازگی مجوز تغییر کاربری آن را دریافت کرده‌اند و غیر از این دو سینما، پنج سینمای «حافظ»، «عصر جدید»، «اروپا»، «استیل» و «سعدی» دیگر سینماهای پایتخت هستند که انجمن سینماداران نامه تغییر کاربری آنها را به ارشاد ارسال کرده و مورد موافقت قرار گرفته‌اند.
شاید این اقتضای سینمای ما است که در هر دوره‌ای، تعبیری سیاسی از برخی فیلم‌های ساخته‌شده در سینمای ایران صورت گرفته و گاهی همین عنوان سال‌های زیادی همراه فیلم باقی مانده است و در دوره‌هایی جشنواره‌های خارجی نیز از فیلم‌های ایرانی سیاست طلب می‌کردند و بر همین مبنا برخی فیلم‌های ساخته‌شده در سینمای کشورمان به این سمت حرکت کردند.
۲۶ آذرماه شروع ماجراقصه بازداشت ترانه علیدوستی از ۲۶ آذرماه شروع شد. خبر بازداشت او ازسوی مینا اکبری، مستندساز منتشر شد و بعد از آن، خبرگزاری میزان وابسته به قوه‌قضائیه بازداشت او را تایید کرد بعد از ۱۸ روز تجربه بازداشت در بند ۲۰۹ زندان اوین، عصر روز چهارشنبه ۱۴ دی‌ماه با قرار وثیقه سنگین آزاد شد
فارغ از اینکه مخملباف به‌عنوان یک فیلم‌ساز نوظهور انقلابی بود که بعد به فیلم‌سازی ضد‌انقلابی تبدیل شد نمی‌توان جایگاه و تاثیرگذاری او بر سینمای ایران را به‌ویژه در دهه ۶۰ و اساسا شکل‌گیری سینمای انقلابی دست‌کم گرفت.
«پله» ستاره بزرگ فوتبال نه تنها یک اسطوره ورزشی بود بلکه در طول دوران زندگی خود در عرصه هنر هم فعال بود و در چندین فیلم سینمایی و سریال تلویزیونی مقابل دوربین رفت.
سینمای ایران امسال در سه جشنواره مهم برلین، کن و ونیز حضور قابل توجهی داشت و جوایز مهمی را نیز از جشنواره‌های کارلووی واری، تالین، توکیو و بوسان از آن خود کرد.
۱۵ سال پیش در چنین روزی و چنین لحظاتی جمعی از هنرمندان در بیمارستان پارس به سوگ نشسته بودند زیرا که تنها چند ساعت از درگذشت اکبر رادی، آقای نمایشنامه‌نویس گذشته بود.
سینمای جهان امسال نیز جمعی از چهره‌های تاثیرگذار و ماندگار خود را از دست داد، از «ژان لوک گدار» فرانسوی گرفته تا «سیدنی پوآتیه» نخستین بازیگر سیاه پوست برنده اسکار و بازیگران فیلم «رفقای خوب».
سینمای ایران از مجموع ۲۸ باری که نماینده رسمی در شاخه بهترین فیلم بین‌المللی جوایز سینمایی اسکار داشته در ۲۳ مورد ناکام مانده است و در ۵ مورد دیگر یا برنده شده یا به فهرست کوتاه یا نهایی نامزدهای این شاخه راه یافته است.
«صبح جمعه با شما» که سال هاست از شبکه رادیویی ایران پخش می شود و هنرمندان زیادی را به خود دیده، حالا با بیش از ۵۰ هنرمند روی آنتن می رود. این گروه برنامه ساز شامل برخی هنرمندان قدیمی از جمله اصغر سمسارزداه، عباس محبی، بیوک میرزایی، داود منفرد و مرتضی تبریزی است و البته برخی هنرمندان جدیدی که به تازگی به جمع آنها اضافه شده اند.
تئاتر ایران خیلی دیر به زنان مجال داد؛ جایی در اوائل سده سیزدهم. پیش از آن نقش زنان را در دسته‌جات تئاتری، مردان بر عهده داشتند و کارگردانی هم اصلا چیزی نبود که بتوانند به آن فکر کنند.
به تازگی فیلمی مستند با عنوان «بزرخیها» ساخته شده که در جشنواره سینماحقیقت نیز حضور دارد. این فیلم به ماجرای توقیف «بزرخیها» می‌پردازد و به همین بهانه نگاهی به شاخص‌ترین فیلم‌های توقیفی و سرنوشت این آثار داشتیم.
