مریلا زارعی در گفتگویی مفصل با برنامه «رو ب رو» دهه اول فعالیت خود در سینما را مرور کرد و خاطراتی جذاب از آثاری گفت که خیلی ها با آنها خاطره دارند.
عادل تبریزی معتقد است سینمای ایران امروز از جامعه خود عقب‌تر است در حالیکه در گذشت اینگونه نبود و به عنوان مثال در دهه ۱۳۷۰ سینما جلوتر از جامعه خود بود.
آرمان خوانساریان، کارگردان جوانی که این روزها فیلم «جنگل پرتقال» را به عنوان اولین فیلم بلند سینمایی‌اش روی پرده سینماها دارد، عاشق معلمی است و در یک هنرستان پسرانه هم درس می‌دهد؛ او آنقدر دلبسته این حرفه است که می‌توان گفت به اندازه سینما برایش عزیز است.
محمود بابایی تهیه‌کننده فیلم سینمایی «بعد از رفتن» معتقد است یکی از مضمون‌های فیلمنامه، «بازگشت» بود که پیش‌تر در «بدون قرار قبلی» هم مطرح شده است.
وقتی به کارنامه 56 سال حضور داریوش مهرجویی در سینمای ایران نگاه می‌کنیم، نمی‌توان از اثری نام برد که از اعمال نظر و سانسور مصون مانده باشد. این ماجرا برای هر‌کدام از آثارش به نحوی رقم خورد. عباس بهارلو، محقق، منتقد و پژوهشگر سینمای ایران، معتقد است «بهانه‌گیری‌های جورواجور سبب شد که مهرجویی در نوشتن و انتخاب فیلم‌نامه‌ها با گریز و پرهیز از طرح مسائل اجتماعی عمل کند و فیلم‌هایی مثل «سارا»، «پری» «لیلا»، «درخت گلابی»، «دختر دایی گم‌شده» و نظایر اینها را بسازد».
محمد مهدی عسگرپور رئیس هیئت مدیره خانه سینما درباره اعلام رسمی ممنوع الکاری تعدادی از هنرمندان از جانب وزارت ارشاد نکات مهمی را یادآور شد.
سینمایی که در آن بزرگ شدم بوی نوستالژی می‌داد. من به سینمایی ادای‌دین کردم که سر سفره مردم و مال مردم بوده و بر زندگی مردم تاثیر گذاشته است. من معتقدم سینمای امروز ما دیگر کارکرد اخلاقی و انسانی برای جامعه امروز ما ندارد. وقتی سروش صحت در پایان فیلم می‌گوید بذار بزنم تو گوشت؛ این ادای‌دین من به فیلم «گوزنها» نیست، این ادای‌دین من به تاثیر «گوزنها» بر جامعه و مردم است.
کارگردان فیلم سینمایی «آه سرد» با اشاره به اینکه این فیلم به پیامدها و تبعات قتل‌های خانوادگی در گذر زمان می‌پردازد، تأکید کرد: تبعات قتل‌های خانوادگی تمام‌نشدنی است. من به عنوان یک فیلمساز نمی‌توانم مسائل فرهنگی و اجتماعی را کنار بگذارم و آدم‌ها را قضاوت کنم
از نظر من اولین ضربه‌ای که سینما خورد و مردم کم‌کم ارتباط‌شان با سینما قطع شد به نبود قهرمان در فیلم‌ها مربوط می‌شود. اینکه قهرمان از سینمای ایران حذف شد. به عنوان مثال، فیلم تلخ اجتماعی نرگس یا دندان مار را در نظر بگیرید با اینکه این فیلم‌ها بسیار تلخ هستند، اما نوعی شاعرانگی در آنها لحاظ می‌شد یعنی داستان نرگس صرفا تلخی بستر زندگی جامعه را به تصویر نمی‌‌کشید، آدم‌ها برای 90 دقیقه به سینما می‌رفتند که زندگی شخصی خودشان را فراموش کنند و سینما ببینند. این در مورد فیلم‌های اکشن، فیلم کودک و دیگر ژانر‌ها هم صادق بود.
ابوالحسن داوودی : در واقع این موضوع بود که یک نماینده باید خانه سینما بیاید و پیشنهاد اولی را که خودش کرده بود شورجه بود که خب، بحث شد و ما در جلسه کلی مساله داشتیم، ولی بعد سیف‌الله گفت که اشکالی ندارد و بگذاریم بیاید. در جلسه‌ای آقای شورجه آمد و شروع کرد صحبت کردن، دیدیم اصلا اینجا را قصد دارد تبدیل به یک حسینیه بکند؛ مثلا گفت نماز جماعت باید اینجا انجام شود و.... گفتیم اشکالی ندارد، شما اینها را بنویس! شما هر چه که فکر می‌کنید لازم است انجام شود و در ازایش پولی پرداخت بکنید بنویس! ایشان پنج صفحه نوشت. یک جلسه گذاشتیم و این پنج صفحه را بردیم پیش خود آقای ضرغامی. شورجه را خدا حفظش کند هست هنوز، ولی ضرغامی گفت بیخود کرده، این چیزها چیست؟ اینجا خانه سینماست
اولین نکته‌ای که در فیلم «عروسی مردم» فکر می‌کردم این بود که جوانان زیست و تفریحات شبانه ندارند و این نکته ذهنم را درگیر کرد. با خودم می‌گفتم اگر دختر و پسر جوانی بخواهند کمی تفریح کنند چه کاری می‌توانند بکنند؟
حسن ایزدی مدیر جلوه‌های ویژه سینمایی که همکاری زیادی با سازندگان فیلم‌های کوتاه هم داشته است، در آستانه برگزاری چهلمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران، درباره حضور خود در این عرصه گفت: این یک واقعیت است که همدلی در میان بچه‌های فعال در سینمای کوتاه خیلی بیشتر است.
فریدون جیرانی در تازه‌ترین گفت‌وگو، مقابل محمد خزاعی رییس سازمان سینمایی نشست و درباره مشکلات و چالش‌های بی‌سابقه سینما با او گفت‌وگو کرد.
بی‌شک سینمای ایران از زمان همه‌گیری کرونا به بعد شرایط عجیب و متفاوتی را تجربه کرده است. سالن‌های سینمای ایران جز معدود فیلم‌هایی، جمعیت زیادی به خود ندیده است و در‌این‌میان فیلم‌هایی در بازه زمانی مشخص به اکران رسیدند که دیده نشدند. «تصور» یکی از همین فیلم‌هاست. یکی از هفت فیلم منتخب برای رقابت در هفته منتقدان بین‌الملل جشنواره فیلم کن ۲۰۲۲ که واکنش‌های مثبت مخاطبان خارجی را نسبت به اولین نمایش رسمی‌اش در خارج از ایران به همراه داشت.
رضا میرکریمی در مدتی که از اکران جدیدترین فیلمش «نگهبان شب» گذشته، مصاحبه‌های متعددی داشته اما یکی از صریح‌ترین گفت‌وگوهایش را مقابل دو فیلمساز از نسل بعدی خود انجام داده که در آن، بخشی از حسرت‌ها و آرزوهای خود را برای مخاطبانش بازگو کرده است.
سروش صحت اولین هنرمندی نیست که از تلویزیون کوچانده شده و احتمالا آخرین‌شان هم نیست و در دوران سلطه رسانه، افرادی مثل او در خارج از تلویزیون بیکار نمی‌مانند اما برای ما همچنان محل سوال است چرا تلویزیون نمی‌تواند از ظرفیت‌هایی که خودش ساخته به بهترین شکل ممکن بهره‌مند شود.
تبریزی: همان‌موقع هم خیلی برخوردهای تند صورت گرفت و جو وحشتناکی علیه فیلم ایجاد کردند. به‌طوری‌که منوچهر محمدی، تهیه‌کننده فیلم چندبار از ترس، نصف‌شب به من زنگ زد و گفت، کمال می‌خواهند ما را اعدام کنند؟
آقای بیضایی من را تشویق به بازگشت کرد. هر شغلی نیاز به یک ابزاری دارد و ابزار ما هم فرهنگ و زبان‌مان است که ریشه آن اینجاست. ایشان می‌گویند من نیم قرن نوشته و یک قرن پشت درهای بسته بوده‌ام اما همین آدم به من گفت بیا اینجا کار کن.
این فیلمساز می‌گوید: در یک منطقه‌ای زندگی می‌کنم که حجاب کاملا متفاوت است، با خودم می‌گویم اگر بخواهم در این منطقه بخشی از داستان را روایت کنم به این خانم‌ها که از کوچه و خیابان رد می‌شوند چه بگویم؟
سهیل دانش اشراقی می‌گوید: شاید در واقعیت به چشم نیاید ولی همه آنچه که در صحنه‌پردازی فیلم «بی‌مادر» مشاهده می‌کنید، فلسفه‌ای دارد.
اکبر نبوی معتقد است یک مسئله‌ای که وجود دارد این است که ما درباره قاچاق صحبت می‌کنیم آن چیزی که من در فضای مجازی خواندم این است که کیفیت فیلم‌های لو رفته بسیار بالا است و از وضعیت خوبی برخوردارند. شاید نتوان اسم این لو رفتن‌ها را قاچاق گذاشت، شاید یک اراده‌ای برای توزیع این محصولات از جایی به جز شبکه رسمی وجود دارد.
