درباره فیلم «ژان دیلمان» / فرمالیستی و آوانگارد یا فمینیستی و ایدئولوژیک؟

فیلم سینمایی Ash با بازی آیزا گونزالس و آرون پال توانسته نمرات خوبی را از منتقدان دریافت کند.

فیلم Drop اثری در ژانر مهیج و معمایی با هنرنمایی مگان فیهی است که توانسته نمرات خوبی را از منتقدان بگیرد.

فیلم سینمایی Locked اثری با هنرنمایی بیل اسکاشگورد و آنتونی هاپکینز است که توانسته نمرات متوسطی از منتقدان دریافت کند.

نقدهای فیلم A Working Man با هنرنمایی جیسون استاتهام منتشر شده و این اثر توانسته نمرات متوسطی بگیرد.

فیلم سینمایی The Accountant 2 با هنرنمایی بن افلک و جان برنثال نمرات خوبی را از منتقدان دریافت کرده است.

فیلم Freaky Tales اثری اکشن و کمدی با هنرنمایی پدرو پاسکال است که منتقدان نمرات متوسطی به آن داده‌اند.

فیلم سینمایی The Legend of Ochi اثری فانتزی و ماجراجویی است که توانسته نمرات خوبی از منتقدان بگیرد.

فیلم سینمایی Novocaine با هنرنمایی جک کواید توانسته نمرات بسیار خوبی را از منتقدان دریافت کند.

فیلم سینمایی The Electric State با هنرنمایی کریس پرت و میلی بابی براون نتوانسته نمرات خوبی از منتقدان بگیرد.

فیلم سینمایی Black Bag اثری مهیج و معمایی است که توانسته نمرات بسیار خوبی از منتقدان بگیرد.

فیلم Matt and Mara اثری خسته‌کننده با داستانی ضعیف است که موفق به خلق هیچ چیزی نمی‌شود و بدون تعلیق صرفا مخاطب را با خود می‌کشد.

فیلم جولی سکوت کرد اثری بسیار ملال آور و حتی می‌توان گفت توخالی است که حتی برای یکبار هم پیشنهاد نمی‌شود و در واقع نطفه‌ی به حقی برای سینمای نابلد در قصه‌گوییِ اروپاست که رئالیستی جلوه دادن لحظات را با پرداخت صحیح اشتباه می‌گیرند و نتیجه می‌شود امثال این فیلمساز که در مشقِ ابتدایی‌شان اینچنین یک و ساعت و نیم هیچ‌ نمی‌گویند و البته که همواره ادعای دهان پرکنی هم برای نابلدی‌شان در آستین دارند که بله اگر کاندید جوایزی در فستیوال‌ها مخصوصا مشهورترین‌شان (فستیوال کن) بشوند پس راه را درست رفته‌اند!

نقد فیلم «مرد گرگ‌نما» (Wolf Man) را با تمرکز بر تلاش بیهوده‌ی سازندگان برای پیچیده کردن همه چیز آغاز می‌کنیم.

با اینکه در «پدینگتون در پرو» ماجراجویی از همیشه بزرگتر و خطرناک‌تر شده، اما گاه چسبیدن به فرمول همیشگی بهتر از هر چیز جواب می‌دهد و در نقد فیلم به تصمیم پرسش‌برانگیز نویسندگان برای فاصله گرفتن از این فرمول می‌پردازم.

«بروتالیست» از زمان نمایشش در هشتاد و یکمین جشنواره فیلم ونیز یکی از کنجکاوی‌برانگیزترین فیلم‌های سال 2024 میلادی بود. بسیاری از منتقدان آن را بهترین فیلم سال نامیدند و کسانی هم آن را در کنار یکی دو فیلم دیگر در زمره‌ی بهترین‌ها دانستند.

نقدها برای فیلم اکشن و فانتزی In the Lost Lands منتشر شده که این اثر نتوانسته نمرات خوبی از منتقدان بگیرد.

جدیدترین فیلمِ «مایک لی» با عنوان Hard Truths (حقایق تلخ یا حقایق سخت)، یک اثر قابل توجه، قابل اعتنا و کم و بیش دیدنی‌ است. بازیگرانِ بریتانیاییِ نام آشنا یا ناشناخته‌ای همچون «ماریان ژان-بتیست»، «میشل آستین» و «دیوید وبر» در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند که به خوبی از کشاکشِ قوسی در پردازشِ کاراکترهای خود برآمده‌اند.

یکی از مضامین اصلی و قابل تأمل در زندگی، فقدان عزیزان و تأثیر روند سوگواری بر انسان است. مواجهه با احساسات حل‌ نشده‌ و پیمایش پیچیدگی‌های اندوه نیز وضعیت را برای بازمانده دشوارتر می‌کند. A Real Pain فیلمی است که حرف‌ برای گفتن دارد و با توجه به اینکه اولین تجربه‌ی جدی «جسی آیزنبرگ» در مقام نویسنده و کارگردان محسوب می‌شود، این اثر می‌تواند مسیر زندگی هنری او را دچار تغییر و تحول کند.

سینما مانیفست کسی نیست. هیچگاه در هیچ نقطه‌ای از تاریخِ کوتاه خود رامِ عقاید نشده و اگر توانسته چیزی بگوید، تنها با زبان سینما و هنر بوده است. اما در میان هجومِ آثار بی‌شماری که ادعای روشن‌بینی و روشن‌گری دارند، آیا فیلمی بی‌ادعا و ساده زیبا نیست؟ فیلمی که نیامده برای ما مسیر زندگی را درگرگون کند، نیامده از پشت تصاویر مفهومی خود ما را به قلمرو متافیزیک ببرد. اثری که بی‌ادعا آمده و عریان مقابل ما ایستاده است.