فیلم «پدر، مادر، خواهر، برادر» تازه‌ترین اثر جیم جارموش، در جشنواره ونیز ۲۰۲۵ با استقبال منتقدان روبه‌رو شد. این درام سه‌گانه خانوادگی با بازی ستارگانی چون آدام درایور، کیت بلانشت، ویکی کریپس، تام ویتس و شارلوت رمپلینگ، روایتگر لحظه‌های طنزآمیز و در عین حال تلخ از روابط میان والدین و فرزندان است. جارموش با بهره‌گیری از لحن مینیمالیستی و نگاه شاعرانه‌اش، پرتره‌ای تازه از خانواده و فاصله‌های پنهان میان نسل‌ها ترسیم می‌کند.
نقد فیلم Keeper تازه‌ترین اثر اسگود پرکینز، بار دیگر مخاطب را به دنیایی می‌برد که در آن وحشت، توهم و خشونت در قالبی تجربی و غیرمتعارف با هم ترکیب می‌شوند. این فیلم با وجود فضاسازی قدرتمند و لحظه‌های واقعاً دلهره‌آور، از نظر انسجام روایی چالش‌های زیادی دارد و بیش از آنکه یک داستان منسجم ارائه دهد، شبیه پازلی از تصاویر و ایده‌های پراکنده است.
فیلم Double Happiness مخاطب را به دل یک آشوب واقعی می‌برد؛ جایی که یک زوج تایوانی برای راضی نگه‌داشتن خانواده‌ها مجبورند دو مراسم عروسی را هم‌زمان برگزار کنند. فیلم با ترکیبی از کمدی، احساسات و بحران‌های خانوادگی تلاش می‌کند هم سرگرم‌کننده باشد و هم به مضامین عمیق‌تری بپردازد.
در نقد فیلم زمستان کلاغ با اثری روبه‌رو می‌شویم که فضای خفقان‌آور جنگ سرد را با روایت فرار و بقا در هم می‌آمیزد. حضور لزلی منویل، بازیگر توانمند بریتانیایی، فیلم را به تجربه‌ای پرتنش و تأثیرگذار تبدیل کرده است؛ تجربه‌ای که علاقه‌مندان تریلرهای سیاسی و آثار مرتبط با جنگ سرد را ناامید نخواهد کرد.
فیلم اکنون مرا می‌بینی ۳ با نام اصلی Now You See Me: Now You Don’t تازه‌ترین اثر در مجموعه محبوب «اکنون مرا می‌بینی» است. این قسمت با بازی درخشان جسی آیزنبرگ و اضافه‌شدن تیمی از شعبده‌بازان نسل جدید، یکی از سرگرم‌کننده‌ترین آثار سینمایی سال به‌شمار می‌آید. فیلم بار دیگر با تلفیق جادو، اکشن و طنز هوشمندانه، دنیای پیچیده‌ی توهم و فریب را به پرده سینما بازمی‌گرداند.
فیلم The Running Man تازه‌ترین بازسازی از رمان ضدآرمان‌شهری استیون کینگ است که این‌بار با کارگردانی ادگار رایت و بازی گلن پاول، نگاهی تازه به مفهوم «خشونت به‌عنوان سرگرمی» دارد. این فیلم نسبت به نسخه دهه ۸۰ با بازی آرنولد شوارتزنگر، اثری هوشمندانه‌تر و بصری‌تر است، اما با وجود جلوه‌های چشم‌نواز و تم سیاسی پررنگش، هنوز از بار اضافی اغراق و خودنمایی در امان نیست.
فیلم میوه‌های جنگل تازه‌ترین ساخته ریتی پان، مستندساز تحسین‌شده کامبوجی، سفری شاعرانه و دردناک به دل جنگل‌های شرقی کامبوج است. پان در این اثر، زندگی قوم بونونگ را به تصویر می‌کشد؛ مردمانی که در کشاکش میان حفظ سنت‌های نیاکان و فشارهای مدرنیته، برای بقا و هویت خود می‌جنگند. این مستند نه‌تنها تصویری از یک قوم فراموش‌شده ارائه می‌دهد، بلکه آینه‌ای از جهانی است که در برابر تغییرات بی‌امان زمان، تسلیم نمی‌شود.
فیلم «کیکا» ساخته‌ی الکس پوکین، داستان زنی را روایت می‌کند که پس از فروپاشی زندگی شخصی‌اش، از کارمند اجتماعی به زنی بدل می‌شود که برای بقا راهی خلاف عرف می‌یابد. این فیلم که در فستیوال کن نیز به نمایش درآمد، با نگاهی انسانی و هوشمندانه مرز میان انتخاب و اجبار را به چالش می‌کشد.
فیلم شب در کاراکاس به کارگردانی ماریانا روندون و مارت ماریت اوگاس، تریلری تلخ و نفس‌گیر است که خشونت، فروپاشی اجتماعی و ترس را در دل اعتراضات سال ۲۰۱۷ ونزوئلا به تصویر می‌کشد. با بازی درخشان ناتالیا ریس و ادگار رامیرز، این اثر تصویری از جامعه‌ای فروپاشیده ارائه می‌دهد که در آن بقا تنها هدف انسان‌هاست.
فیلم «پایان‌های خشن» داستان فروپاشی یک خانواده مافیایی در آرکانزاس را روایت می‌کند. در این نقد فیلم، به بررسی روایت کند، شخصیت‌پردازی سطحی و ضعف‌های داستانی اثر جان-مایکل پاول می‌پردازیم تا ببینیم چرا این تریلر جنایی، علی‌رغم خشونت و تنش‌هایش، چندان تأثیرگذار نیست.
فیلم Predator: Badlands تازه‌ترین اثر دن تراختنبرگ، کارگردان فیلم تحسین‌شده Prey، بار دیگر مخاطبان را به دنیای خشن و پرهیجان شکارچی‌ها بازمی‌گرداند. این فیلم با روایتی نوآورانه، قهرمانی متفاوت و ترکیب جذاب اکشن و علمی‌تخیلی، نه‌تنها نفس تازه‌ای به مجموعه فیلم‌های شکارچی می‌بخشد، بلکه آن را به یکی از فیلم‌های علمی تخیلی جدید شاخص سال تبدیل می‌کند.
فیلم بوگونیا، تازه‌ترین همکاری اما استون و یورگوس لانتیموس، پس از اکران محدود موفق خود حالا به‌صورت گسترده روی پرده رفته است. با وجود بازی‌های درخشان اما استون و جسی پلمونز و کارگردانی چشمگیر لانتیموس، پایان فیلم از دید بسیاری از منتقدان به‌اندازه‌ی باقی بخش‌ها رضایت‌بخش نیست و بیش از آنکه غافلگیرکننده باشد، کاملاً قابل پیش‌بینی است.
جان کومسا با فیلم «Anniversary» تجربه‌ای عجیب خلق کرده است؛ فیلمی درباره رشد یک کشور واپس‌گرا و فاشیستی که از انتشار کتابی بحث‌برانگیز شکل می‌گیرد، داستانی شبیه به «The Handmaid's Tale» دارد، اما جزئیات سیاسی آن به‌طور کنجکاوانه‌ای ارائه نمی‌شود و مشخص نیست کومسا قصد دارد چه پیامی منتقل کند.
در میان هزاران تصویر و خبر از غزه، نام «هند رجب» بیش از هر چیز دیگر وجدان جهان را لرزاند. فیلم مستند-داستانی «صدای هند رجب» ساخته‌ی «کاوتر بن هانیا»، تلاشی شجاعانه برای بازسازی آخرین ساعات زندگی دختربچه‌ای پنج‌ساله است که صدایش از دل محاصره و ویرانی شنیده شد؛ صدایی که به نماد انسانیت در میانه‌ی نسل‌کشی بدل شد.
فیلم جدید استیون سودربرگ، Black Bag، با بازی مایکل فاسبندر و کیت بلانشت، برخلاف اغلب آثار جاسوسی، بر اکشن و خیانت تمرکز ندارد، بلکه عشق و اعتماد را محور خود قرار داده است. سودربرگ با کنار گذاشتن کلیشه‌ی «بی‌اعتمادی میان مأموران»، توانسته داستانی انسانی و احساسی خلق کند که در دل دنیایی پر از رمز و دروغ، هنوز به صداقت باور دارد.
فیلم «The Choral» چهارمین همکاری الن بنت، نویسنده برجسته بریتانیایی، با نیکلاس هایتنر کارگردان نام‌آشناست. اثری آرام، خوش‌ساخت و در عین حال منتقد ملی‌گرایی که در بستر جنگ جهانی اول، با نگاهی شاعرانه و طنزی ظریف به ستایش هنر در برابر میهن‌پرستی می‌پردازد.
فیلم جدید کاترین بیگلو با نام «A House of Dynamite» تلاش می‌کند مخاطب را از احتمال وقوع جنگ هسته‌ای بترساند، اما با داستانی اغراق‌آمیز و متناقض، بیش از آنکه هشداردهنده باشد، به اثری استثماری و هیجانی شبیه است.
بن استیلر در مستند جدید خود، «Stiller & Meara: Nothing Is Lost»، چهره‌ای صادقانه و عمیق از زندگی پدر و مادرش، جری استیلر و آن میرا، ارائه می‌دهد. این فیلم که از ۲۴ اکتبر در +Apple TV پخش می‌شود، نه تنها مسیری حرفه‌ای این زوج کمدی معروف دهه ۶۰ را مرور می‌کند، بلکه با استفاده از گنجینه‌ای از آرشیوهای خانوادگی، روایتی احساسی و نوستالژیک از ازدواج ۶۲ ساله و پرچالش آن‌ها به دست می‌دهد؛ عشقی که در برابر شهرت و تنش‌ها دوام آورد.
فیلم ««Shelby Oaks» نخستین تجربه کارگردانی کریس استاکمن، یوتیوبر محبوب و منتقد سابق سینماست؛ اثری که با وجود شروعی امیدوارکننده و بودجه موفق از طریق Kickstarter، بیشتر به مجموعه‌ای از کلیشه‌های ژانر وحشت شباهت دارد تا یک اثر تازه و خلاقانه.
فیلم «سه خداحافظی» ساخته ایزابل کویشت، با بازی درخشان آلبا رورواکر، اقتباسی از آثار نویسنده فقید ایتالیایی میکله مورجیا است؛ اثری که با نگاهی لطیف و انسان‌دوستانه، مرز میان وداع و تداوم زندگی را بازتعریف می‌کند.
فیلم «Vicious»، جدیدترین اثر برایان برتینو، خالق فیلم ترسناک «The Strangers»، با وجود بازی قدرتمند داکوتا فانینگ، در خلق یک وحشت روان‌شناختی منسجم شکست می‌خورد. این فیلم داستان زنی افسرده به نام «پالی» را روایت می‌کند که پس از دریافت جعبه‌ای مرموز، در گرداب کابوس‌ها و توهمات خود فرو می‌رود. منتقد معتقد است شتاب‌زدگی برتینو در رسیدن به اوج جنون و تکرار شوک‌ها در نیمه دوم، اثر را به تجربه‌ای ذهن‌فرسا و خسته‌کننده بدل کرده است.
