نمایش‌نامه‌ی باغ آلبالو به نویسندگی آنتون چخوف در تاریخ تئاتر بسیار مهم است. جورجو استره‌لر، پیتر اشتاین و پیتر بروک، سه اجرای مشهور از این نمایش‌نامه را به‌صحنه برده‌اند. ماریا شِتسُوا و کریستوفر اینِس در کتاب «مقدمه‌ی کیمبریج بر کارگردانی تئاتر» به این موضوع پرداخته‌اند. ترجمه‌ی این مطلب را در ادامه می‌خوانید.
داوران جشن بازیگر ۱۶۵ نمایش را دیده و داوری کرده اند که به نظر می رسد مبنای این تعداد آثار، سلیقه بوده و نه عدالت!
برگزاری پانزدهمین جشن بازیگر توسط انجمن بازیگران خانه تئاتر از هر نظر _ نحوه داوری تا برگزاری مراسم در تالار وحدت- پیام‌هایی به همراه داشت که اشاره به آنها ضروری به نظر می‌رسد؛ گو اینکه این نهیب هم مثل تمام سال‌ها و ادوار پشت سر مورد توجه قرار نگیرد یا اصلا شاید کار به جایی رسیده باشد که چنین اشاره‌هایی دردی از دردهای امروز تشکیلات تئاتری دوا نکند.
اخیرا یکی از اعضای محترم این هیئت‌مدیره، با اشاره به پرسش‌ها، اعتراضات و توقعات در حال گسترش مطرح‌شده از سوی جامعه تئاتر، از جمله اعتراض‌نامه‌ای با چندصد امضا از سوی هنرمندان تئاتر، در جایی گفته‌اند: «گر تو بهتر می‌زنی، بستان بزن!» غرض از نگارش این متن، بررسی این موضوع است که آیا در شرایط فعلی، متأثر از عملکرد 18 ساله این خانه و حتی قانونا، امکان و فرصتی برابر، برای مبارزه انتخاباتی در خانه تئاتر، به‌عنوان نخستین و بدیهی‌ترین شرط برگزاری هر انتخاباتی، وجود دارد یا نه؟
بخش مدرسانِ جشنواره تئاتر دانشگاهیان حذف شد تا برای دومین بار پس از بیست سال هویت تنها جشنواره فرامرزی تئاتر دانشگاهی ایران را در هاله‌ای از ابهام فرو ببرد.
درباره شوراي مشورتي مدنظر شهرام كرمي نيز اين مساله قابل پيش‌بيني و البته نگران‌كننده است كه اعضاي شورا در صورت تكرار نام‌ها به همان عارضه شوراهاي ديگر دچار خواهند شد. شوراهايي كه مسووليت تصميمات خود را نمي‌پذيرند و درنهايت گام تازه‌اي به سوي قهقرا برمي‌دارند. شايد لازم باشد شكل جديدي از شورا تجربه و اين فرصت به چهره‌هاي جوان‌تر با ايده‌هاي ناب‌تر داده شد.
تاثیرات مشخصی که بعد از تماشای یک نمایش بد بهمان دست می‌دهد متفاوت است. بعضی با خود فکر می‌کنند که کاش به جای این نمایش، فلان نمایش دیگر را می‌رفتم. کاش می‌رفتم سینما، یا کنسرت. کاش با دوست‌هایم وقتم را جور دیگری می‌گذراندم. کاش در خانه می‌ماندم، و کاش‌های دیگر. تازه اگر با پیشنهاد شما همراه جمع دوستان برای تماشای آن نمایش بد رفته باشید که بدتر.
لوون ناگهان گم شده بود. دیگر در هیچ تئاتری نمی‌دیدم‌ش. تئاتر هنر بی‌رحمی است. از بازیگر فیلم نشانی از هنرش می‌ماند ولی از بازیگر تئاتر هیچ جز یادهای خوش از او.
مهدی شفیعی در نامه‌ای از حضور شهرام کرمی در سمت مدیریت مرکز هنرهای نمایشی حمایت کرده است؛ اما به نظر می‌رسد این جابه‌جایی بازندگان شاخصی خواهد داشت.
لوون را به خاک سپردیم و برگشتیم. دیگر رفتن اش را باور کرده ام اما نبودن اش را هرگز.
فضای حاکم بر تئاتر ما با مدیریت ناشیانه، نابخردانه و نالایق برخی مدیران به اصطلاح فرهنگی که نه از هنر سررشته‌ای داشتند و نه به آن مؤمن بودند، به سمتی پیش رفت که رفتاری تعارف‌گونه به یک اصل ارزشی و اخلاقی! در تئاتر و اساسا هنر بدل شود. این اصلِ بی‌اصالت باعث شد که مهم‌ترین دغدغه‌ها، مشکلات، کاستی‌های مخاطبان، هنرمندان و اهالی فرهنگ در زیر انبوه لایه‌های عوام‌فریبانه و پوپولیستی حاد مدیریتی پنهان باقی بماند و به جایش روشنفکرنمایی قلابی و مذهبی‌نمایی شارلاتانی به منصه ظهور برسد.
این روزها سخن از کناره‌گیری یا کنارگذاشتن مدیر مرکز هنرهای نمایشی نقل محافل تئاتری شده و گروهی در حمایت و گروهی در مخالف با مهدی شفیعی در محافل مختلف، به‌ویژه فضای مجازی تلگرامی سخن می‌گویند. موافقان ایشان کمپینی به راه انداخته‌اند و گویا تعداد قابل‌توجهی از هنرمندان مانند اعضای محترم بنیاد رادی آن را امضا کرده و در مقابل مخالفان با بیان نکاتی که به ظاهر نادرست هم نیست، نقدهایی را به مدیریت ایشان وارد کرده‌اند...
لوون هفتوان، بازيگر ايراني ارمني سينما و تئاتر ايران روز گذشته به دليل سكته قلبي درگذشت. خبري كه در آخرين روزهاي اسفند مايه اندوه و تاسف اهالي سينما و تئاتر شد.
پس از قدرت یافتن خواست و توقع توجه به تشکیل جامعه مدنی در ایران به عنوان آرزویی تاریخی و طولانی و پیروزی این گفتمان در انتخابات ١٣٧٦ از جمله اقداماتی که با حمایت دولت اصلاحات به‌انجام رسید تشکیل اصناف هنری و از جمله خانه تئاتر در سال ١٣٧٨ بود.
همان‌طور که جهان سینما، بخش گسترده‌ای دارد به نام سینمای عامه‌پسند قصه‌گو که در چرخه تجارت صنعت سینما و برای سرگرمی مخاطب عام و گیشه‌ای تولید می‌شود، «چون باید به بخشی از نیاز ضروری جوامع امروز جهان پاسخ دهد»، در بخش نمایش صحنه‌ای هم تولید آثار تجاری، صنعتی و عامه‌پسند هم یک ضرورت است برای پاسخ‌دهی به نیازهای همان بخش از جوامع. نمایش «الیور توئیست» در جهان تولیدات موسوم به «صنعت فرهنگ»، یک اثر تجاری عامه‌پسند و یکی از تجربه‌های نسبتا تازه «ولی نه بدون سابقه» صحنه‌ای این روزهای آثار نمایش صحنه‌ای ایران است
رویا افشار: قرار نیست فلسفه و تفکر، بنیانی را دگرگون سازد، می توان جهان را به اشکال گوناگون نظاره و تفسیر کرد، لیک جهان و ذات آن، همچنان یکسان، بدون دخالت فلسفه و هر نوع تفکری به چرخه زنده خود ادامه می دهد.
نویسنده، طراح و کارگردان نمایش «اهالی هوا» همزمان با اجرای این اثر نمایشی در پلاتو اجرا مجموعه تئاتر شهر یادداشتی را منتشر کرد.
حتما درباره موضوع تناسب فرم و محتوی در آثار هنری بسیار شنیده‌‌اید. امسال هنرمندی در سی‌و ششمین دوره جشنواره تئاتر فجر این مفهوم را در حدی متعالی با طراحی پوستر این جشنواره به معرض دید عموم گذاشت. انگار او یک تنه تمام موضوع تئاتر امروز ایران را در یک قاب تعریف کرد که شاید حاصل پژوهش سالیان محققین هم نمی‌توانست به این زیبایی پاسخگوی نیاز اجتماع در تحلیل اجتماعی تئاتر ما باشد.
مجید کریمی مدرس دانشگاه،بازرس هیات مدیره کانون کارگردانان خانه تئاتر و کارگردان تئاتر طی یادداشتی به انتقاد از پوستر سی و ششمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر فجر پرداخت.
زنانی همانند ایو انسلر ثابت می‌کنند زنانگی و زن بودن واقعی یعنی مبارزه شجاعانه برای ساختن هستی بهتر و زیستی مملو از عدالت و برابری و عشق. او که بعد از نجات یافتن از ترومای دهشتناک تجاوز دوران کودکی‌اش، در ۶۰ سالگی دچار بیماری سرطان شد با مقاومت و پایداری احترام‌برانگیزش بر بیماری غلبه کرد. هنوز هدف‌های زیادی را به عنوان یک چریک مدنی برای ساختن جهانی بهتر پیش‌رو دارد. انسلر تنها راه رستگاری را مهربانی می‌داند.
تئاتر ایران نیاز به یک نهاد پژوهشی و مطالعاتی دارد که وظیفه‌اش طراحی استراتژی و راهبردهای درازمدت باشد. نهادی که با ورزیدگی بالای خود از کوچک‌ترین ظرفیت‌ها و فرصت‌ها برای توسعه تئاتر و آسیب‌زدایی از آن استفاده کند. بدون شک این نهاد نمی‌تواند سازمان برگزاری یک جشنواره باشد.
