در این گزارش به بررسی بازیگرانی که جشنواره فیلم فجر سبب تغییر مسیر بازیگری‌شان شد و بازیگرانی که برای اولین‌بار در جشنواره فیلم فجر دیده شدند؛ پرداخته شد. بازیگران دیگری نیز هستند که در جشنواره فیلم فجر طی سالیان مختلف برگزاری این رویداد سینمایی شناخته‌تر شدند.
در این نوشتار قصد نداریم به جملات و گزاره‌های کلیشه‌ای نظیر «تئاتر با مخاطب رسمیت پیدا می‌کند» یا «تئاتر با مخاطب زنده است» یا «اگر مخاطب نباشد تئاتر شکل نمی‌گیرد» و ... بپردازیم. شاید این عبارات در دو سه دهه پیش محترم شمرده می‌شدند و کاربردی در فضای رسانه‌ای و مطبوعاتی داشتند اما با گذر زمان این جملات گول‌زننده و پرزرق‌وبرق، آلت دست عده‌ای رجاله شدند که به نام و نشان تئاتر به اصطلاح خصوصی (که قرار بود مکمل و یاری‌دهنده تئاتر دولتی باشد) بدرند، بپاشند، بخورند و بخورانند. این اختلاس‌گران فرهنگی چنان زبردستانه برای خود و حرفه‌شان وجهه‌ی هنری و فرهنگی تراشیده‌اند که کمتر کسی متوجه این موضوع می‌شود که حضرات به فکر ارتباط هنری بین جیب خود و مخاطبان‌شان هستند تا مباحث و مسائل دیگر. از این رو چاره‌ای نیست که کمی از سطح این عبارات گذار کنیم تا بوی تعفن سرمایه‌داری که گریبان‌گیر این روزهای تئاتر این مملکت شده، هوایمان را مسموم نکرده تا رمقی برای خلق نقد، مقاله و گفتگوهای سازنده برایمان باقی بماند.
برگزاري كنسرتي موفق و پرمخاطب در روزگار امروز موسيقي ايران، كار چندان پيچيده‌اي نيست. تنها كافي است گروه برگزار كننده دو مولفه اصلي را در نظر گرفته و رعايت كنند: حضور خواننده محبوب و پر مخاطب و گروه بازيگران چهره‌اي كه از خيل هزاران، سري بين سرها درآورده باشند. اگر به اين دو مولفه انواع و اقسام تبليغات رسانه‌اي را هم بيفزاييد آن وقت است كه به قول قديمي‌ها نان‌تان در روغن غوطه مي‌خورد. گواه اين مدعا نمونه‌هاي اجرايي مختلفي است كه طي سال‌هاي اخير رشد فزاينده داشته‌اند؛ اجراهايي كه يك روز عنوان «كنسرت-پرفورمنس» را يدك مي‌كشند، روز ديگر «كنسرت- نمايش» و قس علي‌هذا.
فراخوان جشنواره ۳۷ تئاتر فجر منتشر شده است، فراخوانی که مملو از تغییرات نسبت به جشنواره ۳۶ و حتی دو دوره‌ی سعید اسدی است.
رییس سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران در حالی از انتخاب مدیر پردیس تئاتر تهران (خاوران) در آینده‌ای نزدیک خبر داده که این مجموعه پس از گذشت بیش از سه سال از افتتاح، آن طور که وعده داده می‌شد جایی در جریان اصلی تئاتر پیدا نکرده است و به قولی فقط خاک می‌خورد.
مراسم تودیع و معارفه مدیرعامل خانه تئاتر عصر امروز سه شنبه ۲۶ تیر در ساختمان جدید این خانه برگزار شد و نکته قابل تأمل این مراسم حضور نداشتن اعضای هیأت مدیره صنوف مختلف خانه تئاتر بود.
محمدصادق حسنی ٢٠ بیلبورد تبلیغاتی را به مناسبت تولد بهاره افشاری به او هدیه داده است، درحالی که در سال جدید گروه های تئاتر که از بنرهای تبلیغاتی رایگان استفاده می کردند حالا باید هزینه اجاره ی بنرها ار پرداخت کنند
تماشاخانه سرو در حالی بدون اجرا و نمایشی مخاطبان را با در بسته روبه‌رو می‌کند که بالاترین ظرفیت تئاتری کشور در اجرا، فصل تابستان است.
الگو گرفتن از یک متن، طرح و ایده اتفاقی است که در فضاهای مختلفی وجود دارد، این موضوع در ادبیات و نگارش داستان‌ها، فیلمنامه‌ها و نمایشنامه‌ها نیز به شکل دیگری کاربرد دارد. شیوه‌ای که آن را با عنوان آثار اقتباسی می‌شناسیم و قالبی که توانسته مخاطبان و طرفداران خود را در رشته‌های گوناگون پیدا کند.
فروش بلیت با قیمت نامتعارف کلیت تئاتر تهران را قبضه کرده است و هر روز یک قیمت تازه از گیشه‌های حراج می‌شود. این رویه فضا را برای تک‌طبقه کردن مخاطب تئاتر مهیا می‌کند.
مراسم تکریم پیمان شریعتی و معارفه سعید اسدی بعنوان مدیر جدید مجموعه تئاترشهر با حضور مدیرکل هنرهای نمایشی، دبیر جشنواره بین‌الملی تئاتر فجر، جمعی از مدیران اداره کل هنرهای نمایشی و کارکنان مجموعه تئاترشهر بعدازظهر امروز در تالار مشاهیر این مجموعه برگزار شد.
در حالی خبر آغاز عملیات مرمت تئاتر نصر منتشر شده که مدیرعامل سازمان زیباسازی شهرداری تهران میزان تخریب بنا را 60 درصد اعلام کرده است.
در سال ۱۳۹۶ تئاتر شهر و ایرانشهر به عنوان مهمترین سالن‌های تئاتر تهران، فراز و نشیب‌های بسیاری داشته‌اند؛ اما پرسش این است که کدام مدیریت تئاتری در این سالن‌ها موفق بوده است.
چرا نمی‌شود مثل سابق از تماشای پوسترهای تئاتر آن‌طور که باید لذت برد و در موردشان صحبت کرد؟ آن زمان نه خبری از شبکه‌های اجتماعی نظیر اینستاگرام و تلگرام و... جهت تبلیغات بود و نه استفاده از اینترنت به این حد امروز مرسوم. همه‌ی بار تبلیغات روی پوسترها آن معطوف شده بود و گروه اجرایی و تولید باید همه خلاقیت‌شان را روی پوستر نمایش متمرکز می‌کردند.
سی و یکمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران از چهارشنبه 12 اردیبهشت ماه همزمان با نیمه شعبان آغاز به کار کرد و اکنون در حالی که تنها دو روز به پایان آن باقی‌ست به گفته ناشران، استقبال خوبی از نمایشنامه‌ها در این نمایشگاه شده است
حضور چهره هایی چون نوید محمدزاده، امیر آقایی، صابر ابر، مهدی پاکدل و افشین هاشمی روی صحنه تئاتر تضمین کننده فروش نمایش‌ها است.
در حالي كه انتظار مي‌رفت انتخاب دبير سي‌وهفتمين جشنواره بين‌المللي تئاتر فجر در ادامه رويكرد سه سال گذشته و انتصاب حداقل دو ساله دبيران پيگيري شود، به نظر مي‌رسد شهرام كرمي پيش‌بيني ديگري در سر دارد و نبايد چشم‌انتظار ادامه فعاليت فرهاد مهندس‌پور براي دومين سال پياپي بود. اين تصميم زماني جدي‌تر به نظر مي‌رسد كه حواشي ايجاد شده براي دوره گذشته جشنواره را از نظر بگذرانيم و از سوي ديگر آخرين اظهارات مديركل هنرهاي نمايشي را پيرامون انتخاب دبير مرور كنيم.
«مدير سالن نمايش خطاب به شاعر/ نويسنده: شكوه و غناي دكورهاي ما را به نمايش درآريد، چنانكه منظره‌هاي گوناگون از پي هم بيايند و شما جهاني را به تماشاگران شگفت‌زده عرضه داريد... مردم براي چه مي‌آيند؟ براي ديدن. مي‌خواهند به هر قيمت كه باشد ببينند. پس بكوشيد تا با شگردهاي‌تان تحسين‌شان را به دست آوريد، و آن‌وقت در چشم‌شان شاعري والا خواهيد بود.»
وضعيت امروز تئاتر تفاوت چنداني با پرده نخست نمايشنامه «فاوست» ندارد. نويسنده و كارگردان تئاتر از يك‌سو با خواست مدير سالن مواجه است «اجاره‌بهاي روزانه»، از سوي ديگر با پيشنهادهاي گاه و بيگاه تهيه‌كننده و تازه در اين بين سليقه نازل تماشاگر نيز بر گرده‌اش سنگيني مي‌‌كند و همزمان بايد پاسخگوي نظارت‌هاي مرئي و نامرئي نيز باشد. اما آيا وجود موانع متعدد ياد شده، مجوز ساده‌انگاري هنگام خلق نمايش را در اختيار ما قرار مي‌دهد؟
حتي ٤ سال بعد از حضور سرسنگي، اين رحمت اميني، دبير سي‌امين جشنواره بين‌المللي تئاتر فجر بود كه در گفت‌وگوي سال ٩١ خود با همان خبرگزاري گفت: «حتي در دوره گذشته كه ما دو ميليارد تومان بودجه در اختيار داشتيم، كافي نبود و بايد حداقل ٤ برابر مي‌شد، چه برسد به اين دوره كه با افزايش تورم باز هم ميزان بودجه جشنواره تغيير نكرده است.
به نظر می‌رسد در طی این سال‌ها دولت به طور سیستماتیک به نام «خوداتکایی تئاتر»، از وظایف ذاتی حمایتی-مالی‌اش در قبال تئاتر کاسته است بی‌آنکه از نظارت و ارزشیابی محتوی و شکل اجراها کوتاهی داشته باشد. بخش قابل توجهی از سهم تحقق‌یافته بودجه اندک تخصیصی تئاتر هم به دلیل رشد کمی تئاترها عموما مصروف کنترل و ارزیابی نمایش‌ها می‌شود.
