سال‌هاست که تبلیغات بخش قابل توجهی از فضای سمعی و بصری زندگی ما را اشغال کرده است و با گسترش وسایل ارتباطی و دسترسی همگانی به فضای مجازی و ابزارهای ارتباط جمعی، هر روز نیز شاهد اشکال جدیدتری از تبلیغات هستیم. در هر رده‌ی سنی که باشیم و به هر شغل و فعالیتی مشغول باشیم، هر روزه با حجم گسترده و غیرقابل چشم‌پوشی از تبلیغات به اشکال گوناگون روبرو هستیم. از اشکال قدیمی‌تر تبلیغات مانند بیلبوردها و تابلوها، تبلیغات کاغذی که در خیابان به دست‌مان می‌دهند یا به در و دیوار و ماشین‌ها می‌زنند، به اصطلاح «دادزن»ها و «بفرمازن»ها که صدایشان را در خیابان می‌شنویم و ما را به خرید از فروشگاهی یا دستفروشی یا خوردن در رستورانی دعوت می‌کنند و اشکال نسبتاً جدیدتر مانند تبلیغات رادیویی و تلویزیونی گرفته تا تبلیغات جدیدتر مانند پیامک، ایمیل، بنرهایی که در گوشه‌ی وبسایت‌ها جا خوش کرده‌اند و جدیدتر از همه تبلیغاتی که از طریق رسانه‌هایی چون اینستاگرام، تلگرام و… منتشر می‌شوند. تبلیغاتی که به ما می‌گویند چه بخوریم، چه بپوشیم، چه ماشینی سوار شویم، کجا برویم و در یک کلام، چطور زندگی کنیم. به موازات این جریان در تئاتر نیز شاهد ورود انواع تبلیغات مختلف برای جلب مخاطب هستیم. اگر به تئاتر علاقمند باشید و یا به این حرفه مشغول باشید، احتمالاً در فضای مجازی عضو خبرنامه‌ها و گروه‌های اطلاع‌رسانی رویدادهای تئاتری هستید و از این طریق اخبار و اطلاعات دنیای تئاتر را دنبال می‌کنید. در این صورت حتماً هر روزه با سیل عظیم انواع و اقسام تبلیغات پیامکی، پست‌های اینستاگرام، گروه‌های تلگرامی، ایمیل و… مواجه می‌شوید که قرار است اطلاع‌رسانی کنند، اما گاه تا حدی تکراری و بیش از اندازه می‌شوند که ممکن است نخوانده از کنارشان رد شوید. اما این تبلیغات چه می‌گویند؟ از ما چه می‌خواهند؟ چه هدفی دارند؟ و چرا به این شکل عمل می‌کنند؟
این روزها هنگامی که صحبت از اجرای تئاتر می‌شود، بیش از هر موضوع دیگری پرسش‌هایی را به اشکال گوناگون می‌شنویم که همگی حول محور یک موضوع اصلی هستند: چند نفر تماشاگر؟ یا به عبارت دیگر چند بلیت و چه میزان فروش؟ در وهله‌ی اول شاید چنین موضوعی عجیب به نظر برسد، اما با نگاهی به وضعیت امروز سالن‌ها و گروه‌های تئاتری می‌توان دید که چرا این موضوع به دغدغه‌ی تئاتری‌ها تبدیل شده است.
آوینیون در کنار رود «رون» قرار دارد با بناها و دیوارهایی بازمانده از قرون وسطا که دورتادور این شهر تاریخی را احاطه کرده‌اند. اکثر نمایش‌های بخش اصلی جشنواره در فضای آزاد این معماری قدیمی اجرا می‌شوند. گاه مخاطب احساس می‌کند که در وسط تاریخ به تماشای نمایش نشسته است. درواقع پیوند معماری با هنر تئاتر است که تماشاچیان زیادی را هرساله از سایر نقاط جهان به این شهر زیبا جذب می‌کند.
برپایی سی دوره نمایشگاه بین المللی کتاب تهران بهانه ای شد تا به آمار چاپ و نشر کتاب در حوزه تئاتر با توجه به آنچه از سوی ناشران کشور در این نمایشگاه عرضه شده است نگاه بیاندازیم.
جشن خانه تئاتر که از شنبه ۹ اردیبهشت ماه در فضای باز خانه هنرمندان آغاز شده است، سومین روز را پشت سرگذاشت.
نشست خبری چهاردهمین جشن خانه تئاتر صبح امروز دوشنبه 4 اردیبهشت با حضور اصغر همت مدیرعامل خانه تئاتر، سهراب سلیمی دبیر جشن خانه تئاتر و احسان حاجی‌پور، مدیر روابط عمومی جشن و مهدی قلعه مدیر اجرایی این جشن در سالن کنفرانس خانه تئاتر برگزار شد و در این نشست پوستر این مراسم رونمایی شد.
در این گزارش مشروح اطلاعات آماری فعال ترین هنرمندان تئاتر در رشته های کارگردانی، نویسندگی، بازیگری، طراحی صحنه، طراحی لباس، طراحی گریم را به شما معرفی می کنیم.
خبر ارسالی مرکز هنرهای نمایشی بابت لغو نمایش «آخرین نامه» به کارگردانی مهرداد کوروش‌نیا و توضیحات مدیرکل هنرهای نمایشی ، اولین سوالی که به ذهن متبلور می‌کند، دلیل لغو اجرای این نمایش است.
پنجمین میزگرد از سمینار بین المللی تئاتر و ظرفیت های بخش غیر دولتی با موضوع نقش صنوف در ارتقا بخش غیر دولتی پایان بخش برنامه های دومین روز این سمینار بود که در آن نصرالله قادری ، حمید ششجوانی و ایرج راد نقطه نظرات خود را در این زمینه بیان کردند.
نخستین برنامه ی پخش فیلم-تئاتر آثار اکبر رادی توسط موسسه استاد اکبر رادی در تالار استاد جلیل شهناز خانه هنرمندان ایران برگزار شد.
سی و پنجمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر در حالی برگزار شد که مهم ترین رویداد تئاتری ایران جنبه های مختلفی از هنر نمایش را به مخاطبان عرضه کرد.
نشست علمی-تخصصی «بررسی وضع موجود و آسیب شناسی شیوه های آموزش نمایش خلاق به کودکان 3 تا 10 سال» توسط جهاد دانشگاهی هنر در پژوهشکده ی فرهنگ، هنر و معماری جهاد دانشگاهی برگزار شد.
ساعتی را با مردمی که هر روز از کنار «تئاترشهر» به عنوان قلب تپنده تئاتر می‌گذرند، بودیم و از آنها پرسیدیم که چقدر تئاتر می‌بینند که پاسخ اکثر آنها این بود که قرابت زیادی با این هنر ندارند.
«سخنور سینمای ایران» احتمالا این لقب تنها برازنده یک نفر در تاریخ سینمای ایران باشد؛ مردی که قصه‌هایش از فرهنگ عامه (فولکلور) و کاوش در زوایای ناشناخته یا فراموش‌شده این فرهنگ عمدتا شفاهی می‌آمد. علی حاتمی متولد خانواده‌ای سنتی در محله‌ای قدیمی از تهران است و شاید برای همین زبان عامه مردم و اصطلاحات آنها را خوب می‌دانست و برای همیشه بخش عمده‌ای از آن را در آثارش ثبت و ضبط کرد. اما کمتر کسی می‌داند که علی حاتمیِ سریال‌ها و فیلم‌های آشنای سه دهه اخیر، نوشتن از دغدغه‌هایش را با تئاتر آغاز کرده است.
اجرای یک اثر نمایشی حاصل تلاش جمعی از هنرمندان این رشته هنری است که در نهایت باید در معرض دید مردم قرار گیرد و به عنوان محصولی قابل عرضه به جمعی که برای آن بهایی می پردازند تحلیل شود. مقایسه تعداد نمایش هایی که در مدت زمان مشخصی روی صحنه رفته اند از یک سو نشانگر جامعه ای است که تولید و اجرا را بر عهده دارند و از سوی دیگر نشانه ای ازجامعه گسترده تری از مطالبه مخاطبان در خود دارد که باعث استمرار تولید می شوند.
حسین محب اهری این روزها با شرایط سخت تأمین هزینه های میلیون تومانی درمان بیماری دست و پنجه نرم می کند، وضعیتی که خود مانع پیشرفت درست روند درمانی می شود.
هرسال همزمان با ورود به روزهاي سوگواري دهه اول و دوم ماه محرم در گوشه و كنار پايتخت و ديگر شهرهاي كشور شاهد برپايي مجالس تعزيه هستيم. جمع زيادي از كارشناسان و علاقه‌مندان هنر نمايش همواره بر اين نكته تاكيد مي‌كنند كه اجراي اين آثار نبايد فقط در يك زمان محدود باشد، بلكه بايد در تمام سال جريان داشته باشد. به اين دليل كه حداقل در كلام، همه بر حفظ سنت‌هاي نمايشي به عنوان ميراث ملي تاكيد دارند. اما در روزهايي كه شعار ديپلماسي فرهنگي يا توجه به ارز آوري صنعت گردشگري مطرح است جا دارد مسوولان گوشه‌چشمي هم به اشتياق هنرمندان و گردشگران خارجي براي تماشاي نمايش‌هاي سنتي ايراني داشته باشند. اتفاقي كه متاسفانه هيچگاه رخ نداده است.
با مرور تعداد آثار اجراشده در ماه‌های آغازین سال 1395 و تنوع موضوعی نمایش‌هایی که در سه‌ماهه اول سال اجرای عمومی خود را پشت سر گذاشته‌اند تصویری از کمیت اجراهای تئاتر به دست می آید که می تواند مورد توجه تحلیلگران حوزه تئاتر قرار گیرد.
آیین پایانی چهارمین همایش ملی رادی شناسی با حضور شخصیت های فرهنگی و هنری عصر روز سه شنبه 24 مردادماه 1395 در تالار استاد جلیل شهناز برگزارشد.
تالار «قشقایی» مجموعه‌ی «تئاتر شهر» با پایان مرمت و بازسازی، برای اجرای نمایش‌های جشنواره تئاتر «فجر» بازگشایی شد.
