نام «آربی اوانسیان» را بیشتر در کتاب تاریخ سینما و تئاتر ایران خوانده‌ایم و با توجه به اقامت چندین ساله‌اش در فرانسه برایمان غیر قابل تصور بود که او را روزی از نزدیک ببینیم اما اقامت چند روزه‌اش در تهران فرصتی شد که او را از نزدیک ببینیم و بخشی از ناگفته‌هایش را بشنویم.
آربی اوانسیان در پیامی به مراسم اهدای دوازدهمین دوره جوایز آکادمی فیلم کوتاه ایران و اهدای نشان ایسفا گفت: با شروع هر فیلم سعی می‌کنم خودم را بشناسم. هر کدام از فیلم‌ها نوعی تمرین برای شناخت خود است.
سیاوش طهمورث چهره ماندگار سینما، تئاتر و تلویزیون ایران در گفتگویی به سال‌های دور دهه ۵۰ رفته؛ به روزهای راه اندازی تئاتر شهر و گروه نمایشی خانه نمایش آربی اوانسیان و همکاری با پیتر بروک نامدار. او البته در ادامه از بازگشت به صحنه گفته و اتفاقات تلخ این روزها در حاشیه ساختمان تئاتر شهر.
صدرالدین زاهد می گوید از وقتی به ایران برگشته است، نه آن فضای پیشین و نه آدم های آن دوران که با هم کار می کردند هیچ کدام نیستند و او احساس تنهایی می کند. زاهد معتقد است انسان اصلا برای تنهایی ساخته نشده است هرچند به گفته خودش اکنون از همه نظر تنهاست؛ هم در زندگی خصوصی اش و هم در زندگی هنری اش.
«شهرو خردمند» کارگردان تئاتر و از بنیان‌گذاران کارگاه نمایش، از شروع کار هنری و همچنین دوره فعالیتش در کارگاه نمایش و راه‌اندازی آن و تلاشی که برای حذف او از صحنه شده بود، گفت.
