لینچ با استفاده از بدن هولناک جان مریک در فیلم، تمایز تجربه مبتنی بر میل و تجربه مبتنی بر فانتزی را خلق می‌کند. بحث‌انگیزترین تصمیم لینچ در مقام کارگردان جوان مرد فیل‌نما این بود که بدن مریک را در سی دقیقه اول فیلم نشان ندهد. این تصمیم در ساختار فیلم نقش اساسی دارد بدن مریک ابتدا به منزله غیاب حاضر در فیلم ایفای نقش می‌کند و جهان میل را ایجاد می‌کند که در آن ابژه-علت میل بدن مریک که میل ما را بر می‌انگیزد و شکل می‌دهد، غایب است.
به غیر از هیچکاک، هیچ کارگردان دیگری وجود ندارد که نام خانوادگی او به تنهایی مشخص کند که شما چه نوع فیلمی را تماشا می‌کنید. فیلم‌های لینچ که اغلب تقلید می‌شوند و به ندرت از خود آن‌ها بهتر از آب در می‌آیند، تاثیر ماندگاری بر سینما گذاشته‌اند. لینچ به عنوان یک کارگردان، قاطعانه از توضیح دادن کار خود امتناع می‌ورزد و ترجیح می‌دهد مخاطبانش نسبت به فیلم‌هایش واکنش احساسی داشته باشند تا کارشناسی. بهترین راه برای تجربه یک فیلم لینچی این است که اجازه دهید شما را در بر بگیرد، نه اینکه در جزییات دقیق شوید تا معنای عمیق آن را رمزگشایی کنید.
