گاهی اوقات، حتی با اجرای عالی، یک گروه تئاتر ممکن است در افزایش فروش بلیت‌ها به شکست بخورد. این شکست‌ها نه تنها ناشی از نقص در کیفیت اجراها نیستند، بلکه به عوامل مختلفی مانند نقص در استراتژی‌های تبلیغاتی مرتبط است.
محمدرضا عطایی‌فر که این روزها نمایش «هل پوک» را روی صحنه می‌برد، با ابراز تاسف از دشواری‌های تبلیغ تئاتر در وضعیت فعلی گفت: کسی پیگیر این مسئله حیاتی برای هنرمندان ایران نیست.
شورای ارزشیابی و نظارت بر نمایش در بیانیه‌ای تاکید کرد انتشار بدون مجوزِ تیزر تبلیغاتی نمایش «خانوم» در فضای مجازی که حتی ارتباطی با محتوا و شیوه اجرایی این اثر هم ندارد، در حال پیگیری است و با عوامل این اقدام، برخورد قانونی خواهد شد.
مهدی قلعه همزمان با اجرای نمایش «جادوگر شهر اُز» که این روزها در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان روی صحنه است، معتقد است که با وجود فیلترینگ، اینستاگرام و تبلیغات مجازی در واتساپ و تلگرام همچنان از تبلیغات کاغذی جلوتر است.
ابراهیم پشت‌کوهی که به زودی نمایش «مکبث زار» را روی صحنه می‌برد، با انتقاد از فیلترینگ اینستاگرام و واتساپ گفت: با این محدودیت‌ها تماشاگران داخلی را به سمت کانال‌های ماهواره‌ای و شبکه‌های برون مرزی سوق می‌دهیم.
کارگردان نمایش «من فرزند یک خنیاگرم» که به تازگی اجرای عمومی خود را به پایان رساند، تأکید کرد در شرایط فعلی که جامعه رادیکال شده است هنرمندان تئاتر به طور کلی متضرر می‌شوند.
مدیر مرکز تئاتر مولوی با اعلام برنامه‌های تازه این مرکز نمایشی می‌گوید که از نظر تبلیغات به سال‌های گذشته و عصر خبرگزاری‌های رسمی بازگشته‌ایم.
پویا شش‌پری که این روزها نمایش «شاهزاده خانم و کلاغ های تاج طلا» را در تالار هنر اجرا می‌کند، می‌گوید: با توجه به فضای فعلی و میزان استقبال از تئاترها بهتر است که تلویزیون برای تبلیغ تئاتر، پای کار بیاید.
کارگردان نمایش «خونه» با انتقاد از وضعیت تبلیغات در شرایط فعلی می‌گوید: ظاهرا تنها راه چاره این است که تراکت چاپ کنیم و دستی پخش کنیم.
در کشور ما در عرصه تئاتر روابط‌عمومی را ابزار اصلی برای جذب مشتری به امید بهره‌وری مالی بالا می‌دانند اما واقعیت این است که روابط‌عمومی فقط ابزار مدیریت اطلاعات و فرایند ارتباط در مسیر تولید درآمد است، نه فقط ابزار کسب درآمد. روابط‌عمومی وظیفه‌اش جلب حمایت و توجه مخاطبان، ایجاد اعتماد، اعتبار و ارتقای آگاهی، تصویر و شهرت نمایش و گروه نمایشی در میان مخاطبان و به‌ویژه مخاطبان هدف است.
ناصر آویژه معتقد است که پخش آنلاین تئاترها به ویژه تئاترهای کودک و نوجوان در شرایط کرونایی جامعه امکان بسیار مناسبی بود که متأسفانه به دلیل نبود تبلیغات، استفاده درستی از آن نشد.
پیرو تشکیل صنوف مستقل انجمن های زیر مجموعه خانه تئاتر، انجمن صنفی تبلیغات تئاتر تشکیل می گردد.
سازمان زیباسازی شهرداری تهران برخلاف صحبت‌های چندی پیش مدیرعامل خود، به گروه‌های تئاتری اعلام می‌کند که تئاتر به دلیل بلیت فروشی، مقوله‌ای تجاری است و بیلبورد رایگان به آن تعلق نمی‌گیرد.
شهرها پر از تبلیغ شده‌اند، بیلبوردها کافی نبودند، پس بدنه اتوبوس‌ها و مترو به شکل تبلیغاتی متحرک درآمده است؛ اما انگار در این میان جایی برای تئاتر نیست.
کارگردان نمایش «سگدو» معتقد است شورای شهر تهران خیلی پیش‌تر از این‌ها باید به فکر حمایت از تبلیغات شهری تئاتر می‌افتاد و وعده اخیر رئیس کمیسیون فرهنگی شورا، نوشدارو پس از مرگ سهراب است.
"وقتی از تبلیغات تئاتر سخن می‌گوییم به طور دقیق از چیزی سخن می‌گوییم که نیست. شاید بگویید پس این همه بلیبورد فلان نمایش، تیزرهای تبلیغاتی تئاترها در شبکه‌های ماهواره‌ای و تبلیغات تئاترها در فضای مجازی چیست؟ پاسخ این است که این همه تلاش‌های پراکنده بعضی گروه‌های نمایشی در حوزه تبلیغات تئاتر است و نه یک روند مشخصِ تعریف شده برای تبلیغات در تئاتر که البته همه آنها در برابر میزان فعالیت تئاتر در ایران درصد قابل توجهی نیست. این چند سطر بنا دارد نگاهی کند به شرایط، امکانات و باید و نبایدهای تبلیغات تئاتر در ایران.
مدیرکل هنرهای نمایشی درباره حواشی رخ داده درباره تبلیغات تئاتر گفت عزت‌الله ضرغامی مدیر سابق رسانه ملی قول‌هایی در این باره داده بود که در نهایت آنها را فراموش کرده است.
تبلیغات حمایتیِ واحد تبلیغات فرهنگی و مشارکت‌های مردمی سازمان زیباسازی شهرداری تهران در دو قالب انجام می‌شود؛ یکی اطلاع‌رسانی در مورد اتفاقات فرهنگی مانند تئاترها و دیگری کمپین‌های فرهنگی مثل «نگارخانه‌ای به وسعت یک شهر»، «سبک زندگی» و غیره اما نسبت‌ها چگونه تعیین می‌شود؟
سال‌هاست که تبلیغات بخش قابل توجهی از فضای سمعی و بصری زندگی ما را اشغال کرده است و با گسترش وسایل ارتباطی و دسترسی همگانی به فضای مجازی و ابزارهای ارتباط جمعی، هر روز نیز شاهد اشکال جدیدتری از تبلیغات هستیم. در هر رده‌ی سنی که باشیم و به هر شغل و فعالیتی مشغول باشیم، هر روزه با حجم گسترده و غیرقابل چشم‌پوشی از تبلیغات به اشکال گوناگون روبرو هستیم. از اشکال قدیمی‌تر تبلیغات مانند بیلبوردها و تابلوها، تبلیغات کاغذی که در خیابان به دست‌مان می‌دهند یا به در و دیوار و ماشین‌ها می‌زنند، به اصطلاح «دادزن»ها و «بفرمازن»ها که صدایشان را در خیابان می‌شنویم و ما را به خرید از فروشگاهی یا دستفروشی یا خوردن در رستورانی دعوت می‌کنند و اشکال نسبتاً جدیدتر مانند تبلیغات رادیویی و تلویزیونی گرفته تا تبلیغات جدیدتر مانند پیامک، ایمیل، بنرهایی که در گوشه‌ی وبسایت‌ها جا خوش کرده‌اند و جدیدتر از همه تبلیغاتی که از طریق رسانه‌هایی چون اینستاگرام، تلگرام و… منتشر می‌شوند. تبلیغاتی که به ما می‌گویند چه بخوریم، چه بپوشیم، چه ماشینی سوار شویم، کجا برویم و در یک کلام، چطور زندگی کنیم. به موازات این جریان در تئاتر نیز شاهد ورود انواع تبلیغات مختلف برای جلب مخاطب هستیم. اگر به تئاتر علاقمند باشید و یا به این حرفه مشغول باشید، احتمالاً در فضای مجازی عضو خبرنامه‌ها و گروه‌های اطلاع‌رسانی رویدادهای تئاتری هستید و از این طریق اخبار و اطلاعات دنیای تئاتر را دنبال می‌کنید. در این صورت حتماً هر روزه با سیل عظیم انواع و اقسام تبلیغات پیامکی، پست‌های اینستاگرام، گروه‌های تلگرامی، ایمیل و… مواجه می‌شوید که قرار است اطلاع‌رسانی کنند، اما گاه تا حدی تکراری و بیش از اندازه می‌شوند که ممکن است نخوانده از کنارشان رد شوید. اما این تبلیغات چه می‌گویند؟ از ما چه می‌خواهند؟ چه هدفی دارند؟ و چرا به این شکل عمل می‌کنند؟
همایون غنی‌زاده با انتقاد از وضعیت تبلیغ در صدا و سیما و هزینه‌های هنگفت آن، درباره‌ی تئاتر ایران، تماشاگران تئاتر و شبکه‌های ماهواره‌ای سخن گفت.
-
اجرای ویژه نمایش «بر پهنه دریا» جدیدترین نمایش پارسا پیروزفر با حضور گلاب آدینه و نواختن زنگ آغاز نمایش توسط وی شب گذشته در تماشاخانه ایرانشهر برگزار شد.
